Τα παλιά τα χρόνια, τότε που ήταν όλα πιο απλά και πιο καθημερινά, τότε που δεν υπήρχαν Facebook, Instagram, i-phone, tablet και πάει λέγοντας, ένα οποιοδήποτε ζευγάρι που σέβονταν κι υπολόγιζε τη σχέση του φρόντιζε να ανταλλάξει φωτογραφίες, ώστε να κρατάει ο καθένας την εικόνα του αγαπητικού του στο πορτοφόλι του.
Την έβλεπε λοιπόν κάθε που άνοιγε να πληρώσει το λογαριασμό ή τα τσιγάρα στο περίπτερο, φούσκωνε από υπερηφάνεια και την έδειχνε πάνω στην έξαψη και στον περιπτερά. Σε πιο «προχωρημένες» καταστάσεις, αν τα πράγματα σοβάρευαν και πήγαιναν για γάμο, η φωτογραφία έπαιρνε προαγωγή, τοποθετούνταν πάνω στο γραφείο κι έκαναν ουρά οι συνάδελφοι για συγχαρίκια.
Πλέον όλες αυτές οι τυπικότητες έχουν εκλείψει κι η θέση της φωτογραφίας του έτερον ήμισυ έχει πιάσει πρώτο τραπέζι πίστα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Selfie αγουροξυπνημένοι στο κρεβάτι, στο μεσημεριανό καφέ, στις νυχτερινές εξόδους, κάνοντας γκριμάτσες στο αυτοκίνητο γιατί είμαστε και κουλ ζευγάρι, ρομαντικές φωτογραφίες αγκαλιασμένοι στις παραλίες της Σαντορίνης παρακολουθώντας το ηλιοβασίλεμα κι ο κατάλογος δεν έχει τέλος.
Μη σας κουράζω, το πιάσατε το νόημα. Λίγο πολύ γνωστό το μοτίβο, το έχετε δει σε άπειρους γνωστούς-φίλους που βομβαρδίζουν το Facebook με αντίστοιχες φωτογραφίες, έτσι ώστε να καμαρώσουν δημόσια για το καινούριο αμόρε.
Και μετά από κάποιο διάστημα το «ζευγάρι της χρονιάς», ή μάλλον του χρονολογίου, χωρίζει, με πρώτο πεσόντα τις φωτογραφίες του κοινού τους βίου. Αυτές οι ίδιες φωτογραφίες, που κάποτε θύμιζαν το σκίρτημα του ενθουσιασμού, αυτές τώρα βαραίνουν με θλίψη την καθημερινότητα.
Πόσο οξύμωρο κι επιφανειακό φαντάζει όλο αυτό. Πόσο εύκολες φαντάζουν οι ανθρώπινες σχέσεις στον διαδικτυακό κόσμο. Κάθε στιγμιότυπο είναι χαρούμενο, ξέγνοιαστο, χαμογελαστό, χωρίς φωνές κι υστερίες, χωρίς μελανά σημεία. Ένα time-lapse, λαμπερό κι εντυπωσιακό, με τους τίτλους τέλους να παρελαύνουν αβίαστα κι ανώδυνα στην οθόνη σου. Τίτλους τέλους που έδωσες μόλις τώρα, διαγράφοντας όσες φωτογραφίες σας συνέθεταν την προσωπική σας ταινία μικρού μήκους.
Είναι η σύγχρονη μορφή εκδίκησης μπροστά στον πόνο που μας προκαλεί ο χωρισμός. Όχι, δε θα κλάψεις, δε θα παρακαλέσεις, δε θα δείξεις στιγμή αδυναμίας. Οι φωτογραφίες σας αυτές, αποτελούν στοιχεία σύνδεσης με ‘κείνο τον αφελέστατα ερωτευμένο εαυτό σου, κι εσύ πρέπει να αποκοπείς εντελώς δημοσίως, ειδάλλως θα βρεθείς με ταμπέλες τύπου «κολλημένος/η».
Αφού λοιπόν εξαφανιστούν, στη θέση τους έρχεται ο άλλος μας εαυτός, εκείνος με τις σέξι φωτογραφίες προφίλ και την επιτηδευμένη εργένικη διαδικτυακή συμπεριφορά. Έρχεται να κουκουλώσει τον αληθινό μας εαυτό, να τον κρύψει πίσω από την οθόνη του υπολογιστή. Εξάλλου το Facebook λειτουργεί για κάποιους ως ένα μέσο ανάδειξης μιας ζωής ψεύτικης, ουτοπικής, μιας ζωής που θα ήθελαν να ζήσουνε.
Κυρίες και κύριοι, προσδεθείτε, η προσγείωση θα είναι απότομη. Όσες φωτογραφίες κι αν σβήσεις, όσα μεταμεσονύχτια μηνύματα «μου λείπεις μωρό μου, δεν μπορώ να σε ξεπεράσω» κι αν στείλεις, όσα μπουκάλια κρασί κι αν κατεβάσεις, οι πράξεις σου θα φωνάζουν απελπισία από χιλιόμετρα. Όσο για το πόσο θα πληγωθεί το πρώην αμόρε επειδή δεν αποτελεί πλέον μέρος του προφίλ σας στο Facebook, η πικρή και μαύρη αλήθεια είναι ότι αν δεν τον ενδιαφέρετε πια, κατά πάσα πιθανότητα δε θα μπει καν στον κόπο να το ψάξει.
Δεν πρόκειται να πληγωθεί ο εγωισμός του και να τρέξει από πίσω σας για χάρη μιας εικονικής, ψηφιακής ζωής που πετάχτηκε στον κάδο ανακύκλωσης του υπολογιστή. Ξενέρωσε, δεχτείτε το να πάμε παρακάτω.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θυμίζουν σήμερα σκηνές από υπερφίαλες ρομαντικές κομεντί, απείρου ρομαντισμού κι ελάχιστου κάλλους. Αγάπες και λουλούδια ολούθε, καρδούλες πολλές και κατακόκκινες, και ξεκινήστε να μετράτε likes. Όσο περισσότερα τα likes τόσο πιο ευτυχισμένο το ζευγάρι. Κι έπειτα, όσο πιο γρήγορα εξαφανίσεις κάθε ίχνος συναισθηματισμού από το προφίλ σου, τόσο πιο γρήγορα ξεπερνάς μια σχέση.
Όσο ο κύκλος ωρίμανσης μιας σχέσης από το πρώτο «σ ’αγαπώ» μέχρι το «λυπάμαι» λειτουργεί με όρους ιντερνετικούς, η πραγματική ερωτική ζωή θα ξεγλιστράει σαν νερό μέσα από τα χέρια σας κι εσείς θα κρύβεστε πίσω από την αληθοφάνεια μιας στητής κι επεξεργασμένης φωτογραφίας.
Επιμέλεια Κειμένου Ελευθερίας Ευαγγελοπούλου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ελευθερία Ευαγγελοπούλου
