Λατρεμένη μου Σουσού,

Ας πούμε ότι το όνομά μου είναι Κατερίνα… Ήμουν 2 χρόνια με ένα παιδί, μείναμε μαζί σε σύντομο χρονικό διάστημα, αλλά δεν κατάφερε ποτέ να με κάνει να τον εμπιστευτώ. Ίσως επειδή ήμουν καχύποπτη, ίσως επειδή έκανε like σε ό,τι τσόντα κυκλοφορούσε, αλλά εμένα με ήθελε σεμνά ντυμένη και να μη δώσω δικαίωμα σε κανέναν. Α, και πολλά ψέματα! (Κι ας του είχα πει ότι θέλω μόνο αλήθεια. Κάλλιο να κοπανιέμαι σαν χταπόδι, παρά να ανακαλύψω κάτι μόνη μου αλλά δε μ’ άκουσε.)

Τέλος πάντων, ίσως με τα μικρά δικαιώματα που έδινε αλλά δεν ανεχόμουν (ίσως και μεγάλα) τον παρακολουθούσα για μεγάλο χρονικό διάστημα: Facebook, κινητό τα πάντα… Έφτασα να βρισκω συνομιλίες με την πρώην του να κανονίζουν καφέ…

Τον διαολοστέλνω και τον διώχνω από το σπίτι. Εκείνη τη μέρα είπαμε πολλά και σπάσαμε ακόμα περισσότερα (ακόμα μου έχει μείνει και σημάδι επειδή δεν κατάφερε να ελέγξει τα νευρά του).

Μετά από κανένα μήνα τα ξαναβρίσκουμε. Περνούσαμε υπέροχα στην αρχή, μετά κάτι έλεγε ότι στα ρεπό του ήθελε να βγαίνει με τους φίλους του για καφέ. Σε φάσεις ήταν μια κρύο μια ζεστή…

Μετά από μερικούς μήνες… πολλά δώρα πολλή αγάπη (έλεγα στις φίλες μου ή με κερατώνει ή ξαφνικά μ’ αγαπάει πιο πολύ!) τόση αγάπη, που πήγαμε και ταξίδι στο εξωτερικό. Περάσαμε υπέροχα, είχε να το λέει… Γυρίσαμε και πάλι κάτι περίεργο είχε. Πεσμένη διάθεση τη μια μέρα, την άλλη μου έλεγε να φύγουμε μόνιμα στη χώρα που επισκεφτήκαμε και την άλλη πάλι τούμπα…

Για να μη σε κουράζω, τη μέρα που γυρίσαμε με κεράτωσε με μια από τη δουλειά του, με την οποία μιλούσαν τότε στα πολλά δώρα και αγάπες μας. Εννοείται το έμαθα γιατί με όλη αυτή τη συμπεριφορά του σκάλισα πάλι το κινητό του (ναι είχε κωδικό αλλά ναι τον βρήκα). Του το είπα, τον έστειλα, κλαίγαμε αγκαλιά – σου λέω σκηνικά τρελής αγάπης. Δεν είχα θυμό, είχα αβάσταχτο πόνο. Όμως έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου…

Μετά από λίγο καιρό εμφανίζεται μπροστά μου τα μεσάνυχτα στην πόρτα μου. Εννοείται κάναμε σεξ όπως και μετά από λίγο καιρό που ξαναήρθε. Το εντυπωσιακό το έμαθα μετά όμως… Όλον αυτόν τον καιρό είχε σχέση με αυτή που με κεράτωσε (έχει ακόμα).

Τέλος πάντων, έχει κάνει κάποιες εμφανίσεις, λέμε τα νέα μας και κλαίμε την αγάπη μας που δε θα σβήσει ποτέ. Κάθε φορά λέμε ότι δεν είναι σωστό, ότι πρέπει να σταματήσει, ότι δε μας κάνει καλό. Κεράτωσε εμένα με εκείνη, είναι μαζί της και την κερατώνει με μένα! Και μεταξύ μας, δε με νοιάζει για εκείνη, γιατί ούτε εκείνη την ένοιαζε όταν ήταν μαζί μου και δεν έχω κανένα λόγο να τη σεβαστώ. Μπορεί να ήταν φουλ ερωτευμένη και τη δικαιολογώ… αλλά κι εγώ δεν έπαψα ποτέ να τον αγαπάω, να τον θέλω, να ανατριχιάζω στο άγγιγμά του… Ήταν μεγάλο μάθημα για μένα… Βγήκα με άλλους αλλά δεν ένιωσα… Με πιάνω να σκέφτομαι πώς θα ήταν αν τα ξαναβρίσκαμε και ακόμα πονάει η απουσία του… Βοήθεια!!!;;;;!!!

Πόσο μαλάκα με λες; Θα άλλαζε ποτέ;;; Γιατί ξεσηκώνομαι κάθε φορά;; Και μετά σου λέει όπου Γιώργος και μάλαμα… 

 

Αγαπημενότατη, Υπερτρισμέγιστη, Καρατιτανοτεράστια Σούπερ Κατερίνα,

Έπεσες σε παθολογικά μουρντάρη-ξενογαμήκουλα-drama queen με μεγάλο χέρι. Αυτοί πάνε πακέτο με παθολογικά παρανοϊκές πασταφλώρες, που ό,τι και να κάνουν καταλήγουν κερατωμένες, ενώ αν είναι από ειδική πάστα χαλβά, αφού χωρίσουν, συνεχίζουν να πηδιούνται μαζί του ως ερωμένες. Είσαι σπάνια περίπτωση, για αυτό και κέρδισες ειδική θέση στην καρδιά μου.

Αρχικά ψυχραιμία. Φτιάξε ένα κέικ βαλεριάνας σε σχήμα φανουρόπιτας και τρίψε στο μίγμα και μια καρτέλα λεξοτανίλ. Μην ανοίγεις την πόρτα σου μετά τα μεσάνυχτα και πάρε ένα μεγάλο σκοινί και δέσου σαν σαλάμι για να μην ξαναξεσηκωθείς. Δεν είναι δικαιολογίες αυτά.

Αυτό μαρή δεν είναι ιστορία, είναι κατασκοπικό δράμα μαζί με την υπόθεση από τη Μιλάγκρος την Ατίθαση. Αντί να τον πάρεις πρέφα νωρίτερα, κι ενώ συνεχίζεις να χορεύεις στο ρυθμό που σου βαράει με το ντέφι ο αρκουδιάρης, με ρωτάς αν θα άλλαζε ποτέ; Για αυτό που είναι τον διάλεξες εξαρχής, για αυτό που είναι συνεχίζεις και τον θέλεις, κι έχει ο Χόρχε μπόσικα να εκστασιάζεται σαν μπαλάκι του πινγκ-πονγκ να πηδάει μια από εδώ, μια από κει, με λίγες καρδούλες και κλάμα στο ενδιάμεσο πριν τις διαφημίσεις.

Εσύ είναι το θέμα να αλλάξεις, γιατί αν συνεχίσεις έτσι, και τον επόμενο βλέπω να τον διαλέγεις ίδιο, κι εγώ δε θα ‘ρθω πάλι να σε μαζεύω, ίδιο σίριαλ δεν ξαναβλέπω.

Φιλιά στα μούτρα
Η Σουσού σου

 

Συντάκτης: Μαντάμ Σουσού