Γεια σας, ειμαι η Μαρια 20 ετων. Ειμαι σε μια σχεση εδω και ενα χρονο να χωρισαμε μετα την Πρωτοχρονια. Αυτος ειναι 33 ετων. Τον γνωρισα σε ενα γαμο κοινου μας γνωστου. Δεν ταιριαξαμε κατευθειαν μετα απο πολυ επιμονη δικια του ομως, ημασταν μαζι. Αυτος εμενε αθηνα εγω γιαννενα σπουδαζα. Εκανα μεταγραφη και ηρθα αθηνα.
Αυτος εταζε γαμους παιδια και ετσι μου ζητησε να μεινουμε μαζι, γνωρισα τους δικους του και αυτος τους δικους μου, ειχαμε πολυ καλες σχεσεις ολοι μεταξυ μας.
Τα χριστουγεννα του 2014 τα εκανε μαζι μου και ετσι φετος ηθελε να τα περασει με τους δικους του. Αν και του γκρινιαξα μετα δεν επεμεινα πολυ. Κανανε χριστουγεννα με την οικογενεια του ανταλλαξαμε δωρα και εφυγα για πρωτοχρονια με την οικογενεια μου. Ηταν πολυ γλυκος μαζι μου ηθελε να μου κανει και τα εισιτηρια για το γυρισμο ωστε να μη μεινω πολλες μερες μακρια.
Γυρνωντας αθηνα βρισκομαι αντιμετωπη με τη μανα του στην οποια δεν ειπαμε οτι πηραμε σκυλο. Με εβρισε μου μιλησε ασχημα και αυτος κουβεντα. Το σπιτι που μεναμε ειναι στο ονομα της μαμας του πραγμα που δε γνωριζα για αυτο αλλωστε και πηραμε σκυλο. Αυτη εχει ενα ηδη δικο της σκυλο στο σπιτι που μενει μονη της. Μεσα σε αλλα αυτα εχω και μια εγκυμοσυνη στη μεση.
Αυτος μου ζητησε χρονο και μου ειπε οτι δε θα χωρισουμε απλα θα βρισκομαστε οπως στις αρχες που καναμε τις βολτες μας και θα ειναι ολα τελεια μετα απο μια εβδομαδα. Βρεθηκαμε μια μερα μεσα σε ολη τη βδομαδα αλλα μιλαγαμε κανονικα. Αυτος εφυγε για ενα ταξιδι λογω δουλειας και γυρνωντας μου ειπε χωριζουμε. Δε μου εξηγησε ποτε το λογο και ετσι απλα εξαφανιστηκε και απο οσο εχω καταλαβει μενει ακομα με τη μαμα του που του εκανε την αρρωστη απο τοτε που ξεκινησαν ολα αυτα. Για το παιδι ουτε λογος, βεβαια θα το κρατησω δεν μου φταιει αυτο σε τπτ. Αυτος ομως δεν πιστευει τπτ αν και του ειπα να ερθει μαζι μου στο γιατρο.
Τι να κανω πως να τον προσεγγισω;
Αγαπημενότατη Μαρία μου,
Καταρχάς να ξέρεις ότι τα νοηματικά σου άλματα μου θυμίζουν εμένα μεθυσμένη να μιλάω για τους πρώην μου. Ξεκινάω να τους διαολοστέλνω και δεν καταλαβαίνει κανείς πώς ξεκινώντας να βρίζω τη μάνα του ενός πρώην καταλήγω να καταριέμαι τον κολλητό του άλλου. Τέλος πάντων.
Γλυκυτάτη μου η αλήθεια είναι ότι έχω κι εγώ απορίες. Όπως ας πούμε γιατί βιάστηκες τόσο πολύ να μπλέξεις στα «ζόρια» από τόσο μικρή. Σκυλιά, παιδιά, και μάλιστα σε μια σχέση που δεν έχει καν κλείσει ένα χρόνο. Εδώ αγάπη μου για να πάρουμε ένα παντελόνι τρώμε μισή μέρα σε ένα μαγαζί, κι εσύ πρόλαβες και βρήκες τον άντρα της ζωής σου στα είκοσι;
Και φυσικά και αποκλείω το να ήσουν τόσο τυχερή και να τον βρήκες νωρίς, αφού (κι αυτό στο λέει η Σουσού σου εκ πείρας), δεν υπάρχει ονειρεμένος άντρας ο οποίος είναι μαμάκιας. Και δεν ‘πα να έχει όλα τα υπόλοιπα καλά του κόσμου. Αν όντως έχει επιλέξει εσένα, τότε ξέρει να βάζει και τη μάνα του την ίδια στη θεσούλα της, κι αν αυτή αρρωστήσει, τη φροντίζει αλλά χωρίς να της επιτρέπει να παρεμβαίνει.
Το θέμα σου δεν είναι το πώς θα τον προσεγγίσεις, γιατί απλά δεν πρέπει να τον προσεγγίσεις. Δική του δουλειά είναι. Όχι επειδή σε αγαπά, γιατί αυτό προφανώς και είναι υπό αμφισβήτηση, αλλά επειδή φέρεις το παιδί σας μέσα σου, κι αφού δεν πρόσεχε το πουλάκι του και προέκυψε εγκυμοσύνη την οποία εσύ θες να συνεχίσεις, θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του. Όχι τίποτε άλλο, κρίμα να τρέχει η μανούλα που είναι και αρρωστούλα μάρτυρας στα δικαστήρια. Και πού θα αφήσει και το σκύλο;
ΥΓ1: Αν ήσουν λίγο μεγαλύτερη, θα σου έλεγα το κλασικό «άργησες αλλά το πέτυχες το τεφαρίκι». Αλλά τι να σου πω που είσαι είκοσι χρονών λουλούδι;
ΥΓ2: Στην ηλικία σου νομίζεις ότι ο άντρας σε υπερασπίζεται όταν κάποιος σε καμακώνει στα μπαρ και πηγαίνει και τσακώνεται μαζί του. Όταν έρθεις στη δική μου θα έχεις μάθει ότι η πραγματική υπεράσπιση γίνεται όταν «στην πέφτουν» η μάνα του, η αδερφή του, η κολλητή του. Εκεί θα τον δεις πόσο άντρας είναι.
ΥΓ3: Και πάλι επειδή είσαι μικρούλα, πρόσεχε αυτό το «βέβαια θα το κρατήσω, δε μου φταίει αυτό σε τίποτα», γιατί είναι δίκοπο μαχαίρι. Όπως δε σου φταίει σε τίποτα όπως το εννοείς εσύ, έτσι δε θα φταίει και σε τίποτα αν έρθει στη ζωή και δεν έχεις τη δυνατότητα να του προσφέρεις τα απαραίτητα. Το παιδί είναι τεράστια ευθύνη, μην το μπερδέψεις με το σκύλο σας που ήθελε μόνο φαί και χέσιμο. Και σε αυτή την ευθύνη, μη συνυπολογίζεις το μερίδιο του πατέρα του, άκου με που σου λέω. Αν απ’ την άλλη τα ‘χεις σκεφτεί κι είσαι σίγουρη πως μπορείς, τότε σου βγάζω πρώτη το καπέλο.
Φιλιά στα μούτρα,
Η Σουσού σου.
Συντάκτης: Μαντάμ Σουσού
