Ο χωρισμός θέλει τον χρόνο του για να ξεχαστεί

Βρίσκεσαι κατά καιρούς σε μια σχέση –σημαντική για σένα– που άλλες φορές είναι μακροχρόνια κι άλλες μικρότερη σε διάρκεια. Δε μετράει, όμως, τόσο η διάρκειά της, αλλά το πόσο δυνατά είναι αυτά που νιώθεις, γιατί αργότερα στον επικείμενο χωρισμό, δε θα μετρήσεις τις μέρες και τους μήνες που περάσατε μαζί, αλλά τις στιγμές και τις αναμνήσεις σας. Αναμφίβολα, μόνο αυτές μετράνε.

Στη μία περίπτωση μπορεί να χωρίσεις από μια σχέση που έχει κάνει τον κύκλο της κι έχει φτάσει στο τέλος της πια. Α’ την άλλη, όμως, μπορεί να τελειώσει και μια σχέση σύντομη, ωστόσο δυνατή και με πάθος, που απρόσμενα λόγω συνθηκών, οδηγήθηκε στο χωρισμό. Και στις δύο περιπτώσεις, περνάς από διάφορες φάσεις, για να μπορέσεις να ξεχάσεις αυτό που τόσο σε στιγμάτισε και σε πονάει σαν ανοιχτή πληγή.

Αρχικά, παρατηρείται μια ξαφνική αποστασιοποίηση από όλους κι από όλα. Χιλιάδες ερωτηματικά σε βομβαρδίζουν για το γιατί έγινε όλο αυτό. Διαρκώς ψάχνεις την αιτία κι αναρωτιέσαι μερόνυχτα ολόκληρα. Αυτό το «γιατί» σε πνίγει, μέχρι που κάποια στιγμή συνειδητοποιείς πως δεν υπάρχει απάντηση. Προσπαθείς να τα βρεις με τον εαυτό σου και να διώξεις επιτέλους αυτήν την πεσιμιστική διάθεση που σε διακατέχει το τελευταίο διάστημα. Όλοι σου λένε πως έχεις αποκτήσει μια παραξενιά που δεν είχες και μια ανεξήγητη νευρικότητα. Όλα σου φταίνε. Δεν είσαι, όπως ήσουν. Σαν να άλλαξες.

Αφού περνάς αυτή τη φάση του επαναπροσδιορισμού, αποφασίζεις πως το σπίτι δε σε σηκώνει πια και μαζί με την παρέα σου νυχτοπερπατάς κάθε βράδυ. Αρχίζεις να φλερτάρεις και να γίνεσαι πιο κοινωνικό άτομο, με σκοπό να περνάς καλύτερα και να ξεχνιέσαι. Πίνεις, τραγουδάς τα αγαπημένα σου καψουροτράγουδα κι έτσι θυμάσαι τι είχες και τι έχασες. Αργείς να ξεχάσεις, αλλά και τι να κάνεις, δεν έχεις άλλη επιλογή, πρέπει να προχωρήσεις. Λένε, πως ο χρόνος που χρειάζεται για να ξεπεράσεις στο ακέραιο έναν χωρισμό είναι ακριβώς ο μισός απ’ το χρονικό διάστημα που ήσασταν μαζί. Βέβαια, κι απ’ το τέλος σας καθορίζεται και το πόσο μεγάλη είναι η πληγή και πόσο γρήγορα θα επουλωθεί.

Ωστόσο, η εργασιοθεραπεία σε συνδυασμό με μια γεμάτη μέρα βοηθούν σίγουρα στο να μη σκέφτεσαι τι έχει συμβεί. Όσο βρίσκεσαι με κόσμο κι ανάμεσα σε φίλους, το μυαλό ξεχνιέται. Όταν μείνεις μόνος, όμως, τότε έρχεται η πιο ζόρικη ώρα της ημέρας. Αυτή η δύναμη του «μαζί» και της συνήθειας είναι δύσκολες να ξεπεραστούν. Για καιρό, ορισμένες κινήσεις και πράγματα θα ξυπνούν μνήμες και θα δημιουργούν εικόνες. Η γνωστή σε όλους μας αναπόληση. Τίποτα δε σβήνει απ’ τη μία μέρα στην άλλη. Όλα θέλουν τον χρόνο τους. Σιγά-σιγά περνάνε, σαν να ξεθυμαίνουν.

Μην απελπίζεσαι! Η ζωή δε σταματάει σε μια σχέση, θα ακολουθήσουν κι άλλες. Τίποτα, δεν τελειώνει εδώ. Μια άσχημη περίοδος είναι απλά και θα τελειώσει. Κάνει κι αυτή τον κύκλο της, όπως όλα άλλωστε. Γιατί στα πάντα υπάρχει και μια θετική πλευρά. Αυτό που λένε κάποιοι η άλλη πλευρά του νομίσματος. Σκέψου ότι ίσως αυτή η σχέση που παλεύεις τώρα να ξεπεράσεις να ήταν γραφτό να τελειώσει και να είναι για σένα μια νέα αρχή. Ένα καινούργιο ξεκίνημα που θα σου φέρει όσα στερήθηκες!

Μην ξεχνάς πως αποκόμισες, όμως, μια ακόμη εμπειρία και πως ίσως να ωρίμασες και σε κάποιο βαθμό. Και αν σήμαινε πολλά για σένα, μη σε παίρνει από κάτω. Όλα είναι ένας κύκλος, που ανοίγει και κάποια στιγμή ολοκληρώνεται. Μη σταματήσεις ποτέ και για κανέναν να χαμογελάς, δεν το αξίζει!

Η ζωή συνεχίζεται και παίρνει πάντα τα χρώματα που εσύ της δίνεις!