Αγαπημένα, φρεσκοχωρισμένα και μη, σε σχέση αλλά κι ελεύθερα πουλιά, νομίζετε πως οι πρώην σας σάς ζηλεύουν για τη νέα σας σχέση και την καλή ζωή σας μετά από εκείνους. Ναι, αυτό πιστεύετε, μα μάλλον κάνετε ένα τεράστιο λάθος.

Περάσατε ωραία, δε λέμε. Ωραίες οι στιγμές σας, ωραία τα ταξίδια σας, οι έξοδοί σας, ωραίοι κι οι συχνοί καβγάδες σας. Συχνοί στο τέλος. Αλλιώς δε θα ήταν τέλος. Μέχρι που ήρθε από κοινού η απόφαση. «Ας το αφήσουμε εδώ». Αυτή ήταν η τελευταία σας φράση. Κι από ‘κει και πέρα περάσατε δύσκολα. Κι οι δυο. Και μην το αρνηθεί κανείς αυτό. Μην πει κανείς ότι ο χωρισμός είναι ποτέ εύκολη κι ανώδυνη υπόθεση.

Πολύ διαφορετικά τα βράδια σας, χωριστά πλέον, ο καθένας στο δικό του σπίτι κι όχι πια αγκαλιά στον καναπέ. Τέλος οι ταινίες παρεούλα και τα πειράγματα με τα ποπ κορν που λέρωναν όλο το σπίτι κι έκαναν το χαλί να θέλει ηλεκτρική κάθε μέρα. Τέλος κι εκείνα τα βράδια που σας έβρισκαν σε ένα κρεβάτι, αλλά αρκούσαν δυο χάδια για να το ζεστάνουν.

Δύσκολα και τα ψώνια του σπιτιού και βαρετή η βόλτα στο σούπερ μάρκετ χωρίς μια δεύτερη γνώμη για την καλύτερη μυρωδιά μαλακτικού ή τα πιο ποιοτικά ζυμαρικά. Μοναχική πλέον η διαδικασία, μοναχικό και το κουβάλημα. Κατάντησε άλλη μία αγγαρεία.

Τέλος και τα ταξίδια που τόσο αγαπούσατε κι οι δύο σας. Με ποια να πάει αυτός, με ποιον να πάει εκείνη; Οι μόνοι που σας έμειναν ήταν οι φίλοι. Αυτοί, όμως, δεν μπορούσαν να καλύψουν το κενό του έρωτα. Δεν μπορούσαν να καλύψουν το κενό του «μαζί».

Έτσι αλλάξατε κι οι δυο. Στις συνήθειες, στις παρέες, στα γούστα. Ακόμα κι έξοδοί σας πάντα είχαν στο τέλος μια κοινή πορεία, εκείνη προς το σπίτι του ενός. Τώρα πλέον έχουν την πορεία προς την τουαλέτα, για να ξεράσετε απ’ το τόσο που ήπιατε -νομίζατε πως με αλκοόλ θα καταφέρνατε να ξεχάσετε το παρελθόν.

Δύσκολος ο πρώτος μήνας, κι ο δεύτερος, κι ο τρίτος. Δύσκολος ο καιρός μέχρι να βρεθεί αυτός ο «αντικαταστάτης» και για τους δυο σας. Και μπορεί εσύ να τον βρήκες νωρίτερα, άσε όμως και τον άλλον να τον βρει. Μην τον προκαλείς και μην τον αποτρέπεις να συνεχίσει τη ζωή του.

Νομίζεις πως ζηλεύει τη νέα σου σχέση. Ναι, αυτό θέλεις να πιστεύεις. Σ’ αρέσει η σκέψη, σε ανακουφίζει, σε ανεβάζει. Αυτό, όμως, είναι και το μεγαλύτερό σου λάθος. Να ζηλέψει τι; Η αυτοπεποίθηση κι η αυτοεκτίμηση κάποιου δε θα έπρεπε να του επιτρέπει να μπει σε παιχνιδάκια σύγκρισης. Πες τον άλλον ψωνάρα, πες τον κι ό,τι άλλο θες.

Ειδικά αν βιάστηκες απλώς για να καλύψεις τη μοναξιά σου και να καλύψεις την ανάγκη σου για συντροφικότητα με όποιον να ‘ναι, σίγουρα δεν έχει κάτι να ζηλέψει το παρελθόν σου απ’ τον πρώτο περαστικό στη ζωή σου που βρήκες και καβάτζωσες. Θα ήθελες πολύ να ζηλέψει, μόνο αν δεν έχεις ξεπεράσει τον πρώην έρωτά σου, και βασικά αυτό προσπαθείς να κάνεις, να ζηλέψει. Δεν τα καταφέρνεις όμως.

Δε σε ζηλεύει γιατί παρακολουθεί τα stories σου. Μπορεί να τα ανοίγει από βαρεμάρα, αδιαφορία ή κι ανθρώπινο ενδιαφέρον να μαθαίνει τα νέα σου. Δε βρέθηκε στο εστιατόριο που έτρωγες με το νέο σου αμόρε γιατί σας έστησε καρτέρι. Μπορεί απλά να έτυχε, στην ίδια πόλη ζείτε, στα ίδια μέρη συχνάζατε.

Μην προκαλείς. Μην κανείς πράγματα με τον νυν που έκανες με τον πρώην απλά και μόνο για να σου καλύψει το κενό. Μην περνάς με τον νυν σου απ’ το μπαράκι που δουλεύει το πρώην ταίρι σου, ανταλλάσσοντας τάχα παθιασμένα φιλιά μες στο δρόμο σαν λυσσασμένα δεκαπεντάχρονα. Μόνο χάνεις απ’ αυτήν την προσπάθεια, κυρίως το σεβασμό του άλλου, σίγουρα δεν κερδίζεις κάτι.

Όταν προσπαθείς να κανείς τον άλλον να ζηλέψει, το κάνεις γιατί θες όσο τίποτα να του κινήσεις το ενδιαφέρον. Για να ασχοληθεί μαζί σου, για να τον τσαντίσεις, να τον πικάρεις, να τον προκαλέσεις, για να τον φέρεις στα όριά του ώστε να σου στείλει ένα γαμωμήνυμα. Αν όπως ισχυρίζεσαι βρήκες την ευτυχία σου σε ένα άλλο πρόσωπο, γιατί να σε νοιάζει αν το έμαθε ο άλλος; Αν όπως ισχυρίζεσαι είσαι καλά με τον νέο σου άνθρωπο, γιατί θέλεις να σου δώσει σημασία κάποιος άλλος, ειδικά κάποιος που ανήκει στο παρελθόν σου; Αυτό το κάνουμε συνήθως σε μια προσπάθεια να καλύψουμε τα κενά μας.

Μήπως εσύ ζηλεύεις, τελικά; Μήπως εσύ είσαι που δεν ξεπέρασες τα παλιά κάνοντας αμέσως βουτιά στα νέα κι έτσι μένεις να αναπολείς τις περασμένες στιγμές; Μήπως εσύ θέλεις να επιστρέψεις στο παρελθόν; Μήπως θέλεις πίσω εκείνο το ενδιαφέρον και τις εκπλήξεις, ενώ τώρα είσαι με έναν άνθρωπο που με το ζόρι θυμάται τα γενέθλιά σου; Μάλλον απ’ τη βιασύνη να βρεις αντικαταστάτη, έπεσες στον λάθος.  Ή μάλλον απ’ την ανάγκη να κανείς τον άλλο να ζηλέψει, έπεσες στον πιο ακατάλληλο για σένα.

Τώρα κάτσε να τα λουστείς. Ή, αλλιώς, πιο λαϊκά, «όπως έστρωσες κοιμήσου». Γιατί με τον τρόπο σου δεν πρόκειται να γυρίσει σε εσένα. Μόνο νεύρα, θυμό κι απογοήτευση προκαλείς στον πρώην σύντροφό σου κι όχι ζήλια όπως νομίζεις κι ελπίζεις.

Κι αν η αγάπη του άλλου έγινε απογοήτευση, θα σε κάνει να αμφιβάλλεις ακόμα και για την ύπαρξή σου. Φτύσιμο λέγεται, όχι βροχή! Αυτό προκαλεί η στημένη ζήλια.

Συντάκτης: Κωνσταντίνος Τσεσμετζής
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη