Σας έχει τύχει να προσπαθείτε να εξηγήσετε κάτι σε κάποιον, και να μην μπορεί να το καταλάβει όσες φόρες και να του το πείτε; Να του το ‘χετε πει ένα εκατομμύριο φόρες και να σας ξαναρωτάει; Να μην μπορεί να συνειδητοποιήσει πράγματα που οι υπόλοιποι τα μάθαμε στα πέντε και γενικότερα να είναι πιο ντουβάρι και από το Σινικό Τείχος; Σας έχει τύχει.
Δε θέλετε να πιάσετε το διακοσμητικό πράγμα που έχει πάνω από τον λαιμό του, και να του το κοπανάτε σε έναν τοίχο μέχρι να μετατραπεί σε τοματοπολτός; Έτσι αντιδρά και ο Μαρκήσιος με τους χαζούς.
Να ξεκαθαρίσει ο Μέγας Διδάσκαλος πριν ξεσπάσει πόλεμος εναντίον του, ότι δεν μιλάει για τους ανθρώπους που έτυχε να γεννηθούν με κάποια νοητική στέρηση. Ο καθένας με τις δυνατότητές του. Αυτός όμως ο οποίος γεννήθηκε μια χαρά, είχε κάθε ευκαιρία να οξύνει το μυαλό του –δε μιλάω απαραίτητα για το σχολείο, καθώς μόρφωση και εξυπνάδα δεν είναι καθόλου το ίδιο πράγμα– και παρ’ όλ’ αυτά επέλεξε να μείνει ξύλο απελέκητο, είναι πανίβλακας και στούρνος.
Και όχι μόνο αυτό, έχει το θράσος να απαιτεί να εκφέρει και άποψη. Αφού ρε μπαγλαμά σου λένε ότι μισό και μισό κάνει ένα και τους κοιτάς όπως κοιτάνε οι τουρίστες όταν τους εξηγούμε πώς φτιάχνεται το κοκορέτσι, τι γνώμη θες να εκφράσεις; Βλακεία θα πεις, μην μιλήσεις καλύτερα καθόλου. Κάνε ό,τι έκανε ο Τζόι στα Φιλαράκια. Κούνα το κεφάλι σαν να καταλαβαίνεις και γέλα όταν γελάνε οι άλλοι.
Είναι πραγματικά εκνευριστικοί αυτοί οι άνθρωποι. Δεν μπορεί να καταλάβει ο Μαρκήσιος, γιατί σκατά είναι αγένεια να πεις στον άλλον «ρε φίλε, είσαι πανηλίθιος. Μη μιλάς σε παρακαλώ».
Αυτός δηλαδή δεν είναι αγενής που με κάθε του πρόταση σε κάνει να αισθάνεσαι ότι πέφτει το IQ σου κατά πέντε πόντους; Γιατί να πρέπει να ακούς συζητήσεις όπως αυτή που άκουσε ο Μαρκήσιος πριν καμιά βδομάδα:
«Άσε ρε, που σας είπαν ότι ο άνθρωπος ήταν πίθηκος και το πιστεύετε».
«Δεν μας το ‘πανε. Θεωρία της εξέλιξης λέγεται και έχει στοιχεία ο κόσμος. Άσε που δε λέει ακριβώς αυτό.»
«Ναι, καλά και ποιος τα λέει αυτά;»
«Οι επιστήμονες.»
«Ναι, οι ίδιοι που λένε ότι έγινε μια μεγάλη έκρηξη και μαλακίες. Τι ξέρουν οι επιστήμονες; Κάθεστε και πιστεύετε μια βλακεία και μισή και το παίζετε και μορφωμένοι. Το είδαν; Πού το ξέρουν;»
Η συζήτηση συνεχίστηκε άλλα δε θα την παραθέσω όλη γιατί ακούστηκαν διαμάντια όπως το «αν η γη είναι επτά δισεκατομμυρίων ετών, γιατί δεν έχουμε πολιτισμούς τόσο παλιούς;» και άλλα τέτοια και πραγματικά μόνο που τη θυμάται ο Μαρκήσιος εκνευρίζεται.
Ρε παιδιά δεν ανέχεται αυτό το πράγμα. Έχουμε 2015. Έχουμε Ίντερνετ κι έναν απίστευτο όγκο πληροφοριών στη διάθεσή μας. Ο άλλος στην Ουγκάντα πήγαινε στην βιβλιοθήκη να μάθει πώς φτιάχνεται ανεμογεννήτρια για να ‘χει ρεύμα το χωριό του, κι εμείς δεν μπορούμε να ξεστραβωθούμε για μισή ώρα να διαβάσουμε πέντε πραγματάκια που θα μας κάνουν λίγο πιο ανθρώπους; Άνθρωποι που δεν έχουν καμιά απολύτως λογική, καμιά εξυπνάδα και καμιά μόρφωση, ψηφίζουν και έχουν το ίδιο δικαίωμα με τους υπολοίπους στις κοινές αποφάσεις, και κάνουν και παιδιά πανάθεμά τους.
Με τι δικαίωμα, ρε στουρνάρι, που δεν μπορείς να συντάξεις μια πρόταση, που η πιο πρωτότυπη σκέψη που έχεις κάνει στην ζωή σου ήταν τι αλλαγή να κάνει στο 85’ ο προπονητής, έχεις εσύ με τον Μαρκήσιο τα ίδια δικαιώματα στην κοινωνία; Και οι δυο ζούμε σε αυτήν, άλλα εγώ αξίζω παραπάνω.
Όπως το βλέπει ο Μαρκήσιος, μια είναι η λύση όταν έχεις να κάνεις με άτομο που μπροστά του ο Φόρεστ Γκάμπ μοιάζει ιδιοφυΐα – και τουλάχιστον ο Φόρεστ προσπαθούσε. Δεν τους μιλάς. Τους κάνεις πέρα. Δεν τους κάνεις παρέα, δεν τους δίνεις σημασία, δεν τους προσφέρεις δουλειά, δεν τους αφήνεις να κάνουν τίποτα στην κοινωνία. Τους εξοστρακίζεις κανονικότατα και τους αναγκάζεις –εφόσον πάντα έχουνε τα φόντα– να κάτσουν να μάθουν πέντε πράγματα για να ανοίξει το μυαλό τους.
Αλλιώς, ο Μαρκήσιος σας παραπέμπει στην εξαιρετική ταινία Idiocracy για να δείτε τι θα συμβεί.
Η απόφαση δικιά σας.
Συντάκτης: Μαρκήσιος Παπαχώστας
