Εκείνες τις παρέες που έχουν ένα φίλο κιθαρίστα όλοι τις ζηλεύουν. Πόσο διαφορετικές μοιάζουν απ’ τις υπόλοιπες. Πόσο πιο διασκεδαστικές φαντάζουν οι συνευρέσεις τους. Περνούν τις καλοκαιρινές βραδιές σε μπαλκόνια σπιτιών και παραλίες και τις χειμωνιάτικες σε σαλόνια δίπλα στο τζάκι τραγουδώντας. Είναι οι παρέες που προτιμούν να μαζευτούν σε ένα σπίτι καθισμένοι σε καναπέδες, πουφ ή ακόμη και στο πάτωμα σε κυκλικό σχηματισμό. Με κρασί ή μπίρα συνοδευτικά, κεριά αναμμένα και με τα γέλια τους να ακούγονται μέχρι έξω. Ώσπου κάποια στιγμή κάνει την εμφάνισή της η κιθάρα, ο πρωταγωνιστής της βραδιάς. Αυτό το μουσικό όργανο που τελικά είναι πολλά παραπάνω από ένα απλό μουσικό όργανο. Είναι σαν εκείνη την ώρα να έχει μια απίστευτη επιρροή πάνω μας. Μπορεί να μας κάνει να συγκινηθούμε, να νοσταλγήσουμε, να ερωτευθούμε.

Σε αυτές τις παρέες δε θα ακούσεις «πάμε για μια μπίρα στο τάδε μαγαζί», αλλά θα ακούσεις «πάμε παραλία;». Αυτές οι βραδιές αξίζουν όσο χίλιες βραδιές οπουδήποτε αλλού. Ψυγειάκι ή κρασί ανά χείρας, φωτιά στη μέση και όλη η παρέα καθισμένοι γύρω-γύρω τραγουδώντας. Δεν υπάρχει κανείς που να μην τραγουδάει, γιατί αυτή την ώρα δεν έχει σημασία αν έχεις καλή φωνή ή όχι. Το μοναδικό πράγμα που μετράει είναι να αισθάνεσαι. Έτσι, άλλος σιγοτραγουδάει κοιτάζοντας το φίλο να γρατζουνάει την κιθάρα του, με ένα μικρό χαμόγελο να διαγράφεται στα χείλη του, άλλοι τραγουδούν λίγο πιο δυνατά,  με κλειστά μάτια αλλά ανοιχτή καρδιά έχοντας αφεθεί τελείως στην έπαρση της στιγμής.

Είναι σαν να γίνεστε ένα, σαν να μοιράζεστε όλοι μια ψυχή κι ένα κοινό συναίσθημα. Γιατί η μουσική τα κάνει όλα να φαντάζουν πιο όμορφα, δίνει ένα χολιγουντιανό στιλ στις βραδιές μας, δημιουργεί συναισθήματα και πλάθει σχέσεις. Φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά.

Είναι και κάτι Κυριακές μεσημέρι που μαζεύεστε για φαγητό. Όταν πια έχετε αφήσει τα πιρούνια κάτω, έχουν φουσκώσει τα στομάχια κι αδειάσει τα πιάτα το μόνο που ακούγεται είναι το γέλιο σας. Ξαφνικά η κιθάρα βγαίνει από την γωνία της και έρχεται να κλέψει την προσοχή. Κι από ένα απλό κυριακάτικο τραπέζι γίνεται μια γιορτή, ένα πάρτι. Αυτές οι Κυριακές είναι γεμάτες από μουσικές, μυρωδιές, ήχους και εικόνες. Ένα μεθυστικό κοκτέιλ αισθήσεων. Η κιθάρα είναι πάντα πρωταγωνιστής, ο καλύτερος φίλος όλων και ο συνδετικός κρίκος της παρέας.

Όσο για το φίλο μας τον κιθαρίστα, είναι συνήθως ο πρωταγωνιστής της παρέας, ο πρώτος που θα πάρουμε τηλέφωνο όταν κανονίζουμε να βρεθούμε. Κι αυτό, όχι μόνο για να εκμεταλλευτούμε τις μουσικές του γνώσεις και το πολύτιμο μουσικό όργανο που έχει στην κατοχή του, αλλά επειδή ως μουσικός εκπέμπει μια γοητεία παραπάνω, έχει μια ελκυστικότητα, μια αύρα μαγνήτη στην οποία δεν μπορείς να αντισταθείς. Αν το συνδυάζει αυτό και με μια ενδιαφέρουσα προσωπικότητα τείνει να είναι ακαταμάχητος. Είναι ο άνθρωπος που μπορεί με ένα τραγούδι να σε κάνει να γελάσεις, να κλάψεις, να χαρείς να ενθουσιαστείς, να νοσταλγήσεις. Είναι σαν να έχει δύναμη πάνω στο συναίσθημά σου. Είναι ο τύπος που θα σου ζητήσει συγγνώμη ή θα σου ζητήσει να βγείτε με την συνοδεία της μουσικής που βγαίνει όταν αγγίζει τις χορδές τις κιθάρας του. Και πώς να αντισταθείς;

Αν τυγχάνει ο φίλος μας να παίζει και σε μπάντα εκεί μιλάμε για άλλο επίπεδο. Οι βραδιές των live είναι οι αγαπημένες μας. Το συζητάμε μέρες πριν, ετοιμαζόμαστε, αγχωνόμαστε μαζί και τέλος το απολαμβάνουμε παρέα. Το να είσαι ο φίλος του κιθαρίστα της μπάντας που παίζει μουσική, σε κάνει να νιώθεις σαν VIP σε φεστιβάλ στις Κάννες. Νιώθεις ξεχωριστός και ταυτόχρονα περήφανος. Θες να φωνάξεις σε όλους «εγώ αυτόν τον ξέρω!». Αν είσαι μέλος μιας τέτοιας παρέας λοιπόν, χαλάρωσε κι απόλαυσε τη μαγεία.·

 

Συντάκτης: Ρέα Τσαπατσάρη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου