Γονείς και παιδιά. Σωστό και λάθος. Γίναμε γονείς, το πιο ωραίο συναίσθημα και η πιο δυνατή εμπειρία που μπορεί να ζήσει κάποιος, σου λέει. Και τώρα τι; Πώς προχωράμε; Δε μας έδωσε κανείς το εγχειρίδιο του ιδανικού γονιού. Δε μας είπε κανείς ότι θα έχουμε αντιφατικά συναισθήματα για τα παιδιά μας– τη μια θα θέλουμε να τα πνίξουμε στην μπανιέρα και την άλλη στιγμή να τα πνίξουμε στα φιλιά. Ποιος είναι καλός γονιός και ποιος κακός; Είναι καλός γονιός αυτός που δεν κάνει καθόλου λάθη; Αυτός που δε νευριάζει ποτέ με τα παιδιά του; Γίνεται να συμβεί αυτό;

Δεν υπάρχει γονιός που να μην κάνει λάθη ούτε ανθρώπινη σχέση που να μην περνάει προβλήματα. Καλός γονιός είναι αυτός που ενδιαφέρεται για το παιδί του, κοιτάει τα λάθη του, τα αποδέχεται και αναθεωρεί. Μαθαίνει από αυτά και βελτιώνεται. Είναι αυτός που δεν περιμένει το παιδί του να είναι τέλειο σε όλα, άριστο. Καλός γονιός είναι αυτός που αποδέχεται κι αγαπάει το παιδί του άνευ όρων και δεν περιμένει από επιτεύγματα να κρίνει αν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του ή όχι. Είναι αυτός που συνειδητοποιεί  ότι πρέπει να γίνει ο ενήλικας που θέλει να είναι το παιδί του. Να λειτουργήσει ως πρότυπο. Να του δείξει με πράξεις και με τον τρόπο ζωής του τα σωστά και τα λάθος και όχι με λόγια, κανόνες και τιμωρίες.

Θες το παιδί σου να σ’ ακούει; Να ακολουθήσει τις δικές σου αξίες; Γίνε λοιπόν το παράδειγμα που θα ακολουθήσει. Θες να σε σέβεται; Ξεκίνα να σέβεσαι κι εσύ τους δικούς σου γονείς. Θες να μην αντιδρά έντονα με φωνές και ξεσπάσματα; Σταμάτα να του λες να μη φωνάζει, φωνάζοντας εσύ ο ίδιος. Θες να μη βρίζει; Μη βρίζεις ούτε εσύ. Δείξε του τον δρόμο. Γιατί τα παιδιά είναι ο καθρέπτης των γονιών τους. Είναι πλάσματα μιμητικά. Αναπαράγουν ό, τι βλέπουν γιατί αυτό ξέρουν, αυτό θεωρούν φυσιολογικό. Ό, τι και να λες, αν οι πράξεις σου ή η μη λεκτική σου επικοινωνία λέει το αντίθετο, μάντεψε τι απ’ τα δύο θα έχει μεγαλύτερη επιρροή πάνω στο παιδί σου. Δεν μπορείς να έχεις το τσιγάρο στο χέρι και να του λες «μην καπνίσεις πότε γιατί είναι κακό». Σαφώς θα του εξηγήσεις τα αρνητικά του καπνίσματος, αλλά δεν μπορείς να του επιβάλλεις να μην κάνει κάτι που κάνεις εσύ ο ίδιος.

Και μην αρχίσεις τα «δε θέλω το παιδί μου να κάνει τα δικά μου λάθη», «θέλω το παιδί μου να είναι έτσι, αλλιώς κτλ». Σταμάτα να προβάλλεις τα δικά σου θέλω, αστοχίες κι απωθημένα πάνω του. Να θες να κάνει πράγματα που δεν έκανες εσύ. Δείξε του το δρόμο αλλά άφησέ το να κάνει τα δικά του λάθη και να χαράξει το δικό του μονοπάτι. Να ανακαλύψει δικές του αξίες και ταλέντα. Να αναπτυχθεί και να ωριμάσει. Μάθε του να αγαπάει τον εαυτό του και να είναι ευχαριστημένο με αυτά που έχει. Και δώσε του αγάπη. Πολλή αγάπη, όση περισσότερη μπορείς. Είναι το μόνο σίγουρο κι αδιαμφισβήτητο συστατικό επιτυχίας.

Το μεγάλωμα παιδιού είναι μια διαδικασία δια βίου μάθησης. Δεν μπαίνει σε εγχειρίδια και καλούπια εύκολα. Όσο ζεις και μεγαλώνεις μαζί με το παιδί σου, μαθαίνεις. Αρκεί να αποδέχεσαι ότι δεν τα ξέρεις όλα, να μην είσαι με παρωπίδες, να είσαι έτοιμος να ζητάς συγγνώμη, να αναθεωρείς και να αλλάζεις συμπεριφορές κι απόψεις. Πιο πολλά θα σου μάθει το παιδί σου τελικά, απ’ ό, τι εσύ σ’ εκείνο.

Συντάκτης: Ρέα Τσαπατσάρη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου