Τσακωμένη πιο πολύ από ποτέ με τη σιωπή μου, απόψε δεν μπορώ να μην τα βάλω και πάλι μαζί της. Εγκατεστημένη με το ζόρι, θρασύτατη σφίγγει τα λόγια και τα κρατά σφικτά κοντά της, η εγωίστρια! Μα να μπορούσα μια φορά να τη νικήσω τόσο, όσο να μπορούσα να ηρεμήσω τις ανεξέλεγκτες πλέον σκέψεις μου.

Να μπορώ να μοιράζομαι μαζί σου ό,τι σε καίει, ό,τι σε πονά, ό,τι σε κάνει να τρελαίνεσαι από ευτυχία. Να μπορώ να ζω μαζί σου κάθε χρόνο που περνά. Τα χρόνια, οι μέρες, οι στιγμές να περνούν με ‘μένα πλάι σου. Με ένα στήριγμά σου μόνιμο εκεί, να σου θυμίζει πως τα χρόνια ευτυχώς που περνούν γιατί μας βρίσκουν καλύτερους, αλλά κυρίως μαζί. Αυτές είναι και οι πιο τρελές επιθυμίες μου και μόνο αυτές επιλέγει η σιωπή να κατακτήσει, τυχερή του λόγου της!

Αυτό το «μαζί» που μου στερώ, που μου στερείς, που μου στερεί η δειλία, ο φόβος, τα όνειρά μου τα μεγάλα. Αυτό το «μαζί», απόψε στα γενέθλιά σου είναι έτοιμο να ουρλιάξει από παράπονο, μαραζωμένο στην απομόνωσή του. Να μπορούσα πρώτη να σου ευχηθώ, να γινόμουν η αφορμή για να χαμογελάς στα πιο μικρά, να σβήνεις το κεράκι και μαζί να σβήνουν οι τρόμοι σου, τα κακά στο κεφάλι σου που σε φθείρουν ένα-ένα. Να έβλεπα τις εναλλαγές στα μάτια σου σε κάθε σου χαρά, να περνούσαμε τη μέρα σου μαζί γιατί θα ‘ναι και δική μου.

Μεγαλώνεις. Μεγαλώνεις κι η ψυχή σου ομορφαίνει ακόμη πιο πολύ και να ξέρεις πως αυτό είναι ένα μοιραίο στοίχημα για τους ανθρώπους κι εσύ το έχεις κερδίσει δικαιωματικά τόσο μα τόσο εύκολα μόνο και μόνο που είσαι εσύ. Ο ανυπέρβλητος, αυθεντικά τρελός και ριψοκίνδυνος, γοητευτικός, αξιοθαύμαστος  και ολοζώντανος εαυτός σου.

Γιατί τα μέσα μου είναι τόσο αληθινά για να αρκεστούν σε ένα ξερό μήνυμα, σε μια απλή ευχή που δε θα έχεις ποτέ την ιδέα να φανταστείς με πόση δυσκολία, πόση πάλη, πόσα γράψε-σβήσε συντάχθηκε και με πόση ακόμα δυσκολία στάλθηκε. Γιατί τα μάτια σου τα διαβάζω σαν βιβλίο με προβλεπόμενη πλοκή και δυσκολεύομαι να γυρίσω σελίδα για χάρη της ζωής που προχωρά.

Γιατί στην τελική, η ζωή δεν προχωρά και τόσο αβίαστα χωρίς εσένα. Γιατί είναι κρίμα να χωρίζονται δυο άνθρωποι που μπορούν μαζί να κάνουν την χαρά να εκρήγνυται και τις λύπες να τρομάζουν. Γιατί η καρδιά μου ταράζεται που σε βλέπει να γελάς, να περνάς καλά, να περιτρυγυρίζεσαι από τόσους ανθρώπους. Ταράζεται από αυθεντική χαρά γιατί είσαι καλά κι αυτό να ξέρεις, τη συμπληρώνει, μα ταράζεται συνάμα γιατί κάτι λείπει, κάτι που θα συμπλήρωνε πολλά.

Ναι, να είσαι καλά και να λαμβάνεις δύναμη από το υπέροχο χαμόγελό σου, να έχεις ψυχική ισχύ να αντιλαμβάνεσαι ανελλιπώς όσα αξίζεις και να τα κυνηγάς μέχρι τέλους. Να νιώθεις ικανός να χειρίζεσαι τα πάντα και τα σκοτάδια να αποτελούν μόνο πέρασμα κι όχι σταθμό στη ζωή σου. Κι αν αυτά σου φαίνονται ευχές γενεθλίων, μάθε πως -εν αγνοία σου- αποτελούν καιρό τώρα, προσωπικές μου ευχές καθημερινά, αποκλειστικά για ‘σένα.

Να είμαστε μαζί, να χρωματίσω με τους πόθους σου τη μέρα σου. Μέχρι τότε, μη σταματήσεις να χαμογελάς και να επιμένεις.

Χρόνια σου πολλά, αγάπη μου!

Συντάκτης: Ήβη Παπαϊωάννου
Επιμέλεια κειμένου: Κατερίνα Καλή