Άβολα, εκνευριστικά και ξενέρωτα τα ηχητικά μηνύματα

Νομίζω πως την τελευταία φορά που προσπάθησα να συνεννοηθώ με φίλο μέσω messenger για να βγούμε για καφέ, καταλήξαμε να τον πιούμε, τελικά, ο καθένας ο καθένας σπίτι του. Δε φταίω εγώ, απλώς η τεχνολογία μπορεί να κάνει θαύματα, να μας φέρει πραγματικά κοντά, αλλά και να μας εκνευρίσει υπερβολικά πολύ, απομακρύνοντάς μας.

Απ’ τα απλά μηνύματα, περάσαμε στο άμεσο τσατάρισμα. Βλέπουμε πότε είδε ο άλλος αυτό που του στείλαμε και πότε πληκτρολογεί. Μια χαρά. Τι γίνεται, όμως, όταν αυτά δε μας αρκούν και μπαίνουν και τα ηχητικά μηνύματα στη μέση;

Χαριτωμένα κι αυτά, αν πρόκειται για αφιερώσεις ερωτευμένων, δε διαφωνώ. Αλλά αν εγώ πασχίζω να βγάλω μια άκρη για μια συνάντηση ή μες στη βαρεμάρα ανταλλάσσω καμιά κουβέντα, ε, δεν έχω όρεξη να μου αναλύσεις την ιστορία της ζωής σου μέσα από ένα ηχογραφημένο αρχείο. Να με συμπαθάς, δηλαδή, αλλά με βρίσκεις κομματάκι απροετοίμαστη.

Και κάπως έτσι, τελικά δεν καταλήξαμε ποτέ για το πού και πότε θα πιούμε εκείνον τον καφέ με το φιλαράκι μου. Γιατί πολύ απλά δεν καταφέραμε ποτέ να αναπτύξουμε έναν διάλογο με ροή, αρχή, μέση και τέλος, μέσα από γραπτά κι ηχητικά μηνύματα, αφού όλο και χάναμε τον ειρμό μας. Τα μισά δεν μπορούσα  να τα ακούσω –γιατί ήμουν στο δρόμο, στο λεωφορείο ή σε κάποιο γραφείο–, στα μηνύματα έλεγε άλλα τα οποία αναιρούσε στα ηχητικά, δεν ήταν και καλή η ποιότητα, γιατί στο background υπήρχε φασαρία κι ακόμα κι όταν τα άνοιγα, καταλάβαινα τα μισά. Συνεννόηση μπουζούκι. Ίσως την επόμενη φορά δοκιμάσουμε και με ταχυδρομικό περιστέρι.

Τι τα θέλουμε τα έξτρα μπερδέματα στην ήδη περίπλοκη ζωή μας; Αφού υπάρχουν κλασικότατοι και δοκιμασμένοι τρόποι να μιλήσεις με κάποιον, ας μην το κάνουμε πιο δύσκολο απ’ ό,τι μπορεί να είναι. Αν είναι να στείλετε μήνυμα, απλά γράψτε το. Αλλιώς, αν θέλετε να τα πούμε, πάρτε μας ένα τηλέφωνο. Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε.

Για να μην παρεξηγούμαι, θα σου εξηγήσω την αντιπάθειά μου για τα ηχητικά μηνύματα. Είμαι, λοιπόν, εγώ στη δουλειά και ίσα που ξεπροβάλλει το κεφάλι μου στο γραφείο, πίσω απ’ τη στοίβα με τα χαρτιά. Βρίσκω κάπου μέσα στο χάος το πλακωμένο smartphone μου, να τσεκάρω κι εγώ η καψερή στα κλεφτά τα social media πριν ξεκινήσω, πάντα στο αθόρυβο. Και σκάνε οι δονήσεις μαζεμένες, με ένα και δύο και τρία ηχητικά μηνύματα. Πώς να ακούσω, βρε καλό μου, τι μου λες, με το αφεντικό να ρίχνει κλεφτές δολοφονικές ματιές προς το μέρος μου;

Εκτός απ’ το ότι θα νευριάσω, γιατί ξέρεις πολύ καλά πού είμαι, θα μείνω και με την απορία για το τι μπορεί να μου λες κι εσύ θα λάβεις απάντηση, στην καλύτερη, σε οκτώ ώρες -κι αυτό αν είσαι τυχερός και δεν κάτσω υπερωρία. Αν καίγεσαι να μου πεις κάτι, γι’ αυτό και το ηχητικό, γιατί βιάζεσαι και το μήνυμα θα σου πάρει χρόνο (σωστά, μπορεί κι ένα ολόκληρο λεπτό), λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να σε βοηθήσω τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Εκτός κι αν αρχίσουμε κυκλοφορούμε όλοι στο γραφείο/στο λεωφορείο/στο σούπερ μάρκετ ο καθένας με ένα ζευγάρι hands free στα αφτιά, όχι για μουσική, έτσι για αλλαγή, για να ακούμε τα ηχητικά μηνύματά σας. Εκτός, πάλι, κι αν θέλουμε να βάλουμε το ρίσκο στη ζωή μας, ανοίγοντάς τα να τα ακούν κι όλοι οι άλλοι.

Δεν είναι πως έχω πρόβλημα με τη γλυκιά σου τη φωνούλα, αλλά θα προτιμούσα να με πάρεις ένα τηλέφωνο και να τα πούμε όλα, απλά και παραδοσιακά. Τα μηνύματα ονομάστηκαν μηνύματα και το τηλεφώνημα τηλεφώνημα ακριβώς γιατί προσδιορίζουν ξεκάθαρα τον τρόπο με τον οποίο θα επικοινωνήσει κάποιος με κάποιον άλλο.

Πού πήγαν οι εποχές εκείνες που ερωτευόμασταν, τσακωνόμασταν, βριζόμασταν, υπεραναλύαμε μέσα από τηλεφωνήματα, εκείνα που κρατούσαν ώρες! Κρυφοί θαυμαστές έκαναν την εμφάνισή τους μέσα από κλήσεις με απόκρυψη, χωρίς να ξεχνιέται κι η χαρακτηριστική τσιρίδα της μαμάς να σε ρωτάει πότε επιτέλους θα γυρίσεις σπίτι. Πάνε οι κλήσεις (οι περισσότερες τουλάχιστον), πάνε κι οι αναπάντητες και τα χτυποκάρδια, όταν έβλεπες το όνομα εκείνου που σε πήρε και δεν πρόλαβες να το σηκώσεις.

Κι άβολα, και ριψοκίνδυνα (τι μπορεί να λέει και ποιος μπορεί να το ακούσει αν το ανοίξεις) και ξενέρωτα τα ηχητικά. Ούτε την πλάκα μας μπορούμε να κάνουμε βάζοντας τα αγαπημένα μας gif ούτε τα emoticons εκείνα με τις τρελές φάτσες. Ακόμα και το μυστήριο της αποκρυπτογράφησης του νοήματος πίσω από κάθε γραπτό μήνυμα, κάθε λέξη και σημείο στίξης χάνεται κι αυτό.

Ωραία η εξέλιξη, αλλά μην υιοθετούμε τυφλά όποια νέα μόδα σκάει. Να ‘στε απλοί και ξεκάθαροι. Θέλετε να σας ακούσουμε; Πάρτε μας τηλέφωνο, να χαρούμε τη χροιά σας, να ανταλλάξουμε άμεσα δυο κουβέντες! Θέλετε να μας στείλετε μήνυμα; Μια χαρά, γράψτε μας να συνεννοηθούμε και γρήγορα. Να χαρείτε, αφήστε τα μπερδεμένα. Με ηχητικά μηνύματα δεν έβγαλε άκρη κανείς.