Δε θα μας θυμούνται για τις μηχανές,
ούτε για τα σύνορα που χαράξαμε.
Θα μας θυμούνται, ίσως,
για έναν στίχο που ψιθυρίστηκε στο σκοτάδι
κι έκανε έναν άνθρωπο να αντέξει λίγο ακόμη.
Όταν όλα τελειώσουν
οι θρόνοι, τα χρήματα, οι πόλεμοι
θα μείνουν οι ιστορίες.
Ένα βλέμμα μέσα σε πίνακα,
ένα τραγούδι που πέρασε τα νερά,
ένα παιδί που χόρεψε στο χώμα
χωρίς να ξέρει γιατί.
Αν αφήσεις κάτι πίσω,
κάν’ το να είναι όμορφο.
Όχι τέλειο,
όμορφο.
Να έχει μέσα του άνθρωπο.
Συντάκτης: Στάθης Αναστασίου
