Μια κακή πράξη δε σε κάνει κακό άνθρωπο

Μία κακή πράξη δε σε στιγματίζει ως κακό άνθρωπο. Δεν είναι δυνατόν να είναι όλες μας οι πράξεις καλές και πάντα σωστές. Ποτέ κανείς δε βλέπει τους λόγους που βρίσκονται πίσω από την κάθε πράξη τη στιγμή που την εκτελείς, οπότε μη δίνεις υπερβολική σημασία στο τι λένε οι άλλοι για τα όσα κάνεις ή στο αν είναι ορθά ή λανθασμένα στα μάτια τους.

Αρχικά, είμαστε άνθρωποι κι όχι ρομπότ. Είναι πολύ λογικό να κάνουμε και πράγματα που δεν αρμόζουν στο χαρακτήρα μας και στην προσωπικότητά μας, με αποτέλεσμα να υπάρχουν στιγμές που ξεφεύγουμε, να γινόμαστε σχεδόν ένας άλλος άνθρωπος. Δεν είναι όλες οι μέρες ίδιες και ούτε μεταξύ μας είμαστε ίδιοι, πράγμα που φέρνει σε αντιπαράθεση πολλά άτομα που δε συμφωνούν, δεν έχουν τις ίδιες γνώμες ή πεποιθήσεις και οδηγεί πολλές φορές στο να ειπωθούν σκληρά λογία και το χειρότερο, να οδηγείται το συμβάν από μια απλή διαφωνία σε κάτι το τραγικό, αφού το μυαλό θολώνει και δε σκέφτεται σωστά πώς να λειτουργήσει.

Αν κάποιος βρεθεί μπροστά σε ένα τέτοιο σκηνικό, ίσως στιγματίσει το άτομο που έχει μπροστά του ως κακό ή ίσως θεωρήσει πως δεν ξέρει να λύνει διαφωνίες και όλα αυτά λόγω μίας και μόνο στιγμής αδυναμίας ή ενός ξεσπάσματος που δεν μπορούσε να χειριστεί. Όπως αναφέρει και ο Αλεξάντερ Σολζενίτσιν, η διαχωριστική γραμμή μεταξύ του καλού και του κακού περνά κατευθείαν από κάθε ανθρώπινη καρδιά, επομένως με αυτήν εδώ τη φράση, αντιλαμβανόμαστε πως ο κάθε άνθρωπος έχει τη δική του γραμμή που διαχωρίζει τα επίπεδα του καλού και τα επίπεδα του κακού. Με βάση αυτά θα δώσει και την ανάλογη σημασία σε κάθε πράξη. Είναι καθαρά προσωπική επιλογή το πώς διαχωρίζονται αυτά τα λεπτά ζητήματα στο χαρακτήρα του ατόμου, που πολλές φορές δε γίνονται αντιληπτά από τους άλλους.

Αντίστοιχα, δεν ανεχόμαστε όλοι τα ίδια γεγονότα και συμπεριφορές. Πολλές φορές παίρνουμε για δεδομένο ότι το άτομο που έχουμε απέναντί μας δε θα το ενοχλήσει μια συμπεριφορά, επειδή είναι κάτι που δεν ενοχλεί εμάς. Αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος που γίνεται επανειλημμένα στις σχέσεις μας, με αποτέλεσμα να καταλήγουμε όλοι ετοιμοπόλεμοι χωρίς να διαφαίνεται μάχη στον ορίζοντα.

Δε γνωρίζουμε ο καθένας το παρελθόν του άλλου και τις καταστάσεις που πιθανόν να τον έχουν σημαδέψει. Όλα αυτά που βρίσκονται στο κεφάλι μας, που έχουμε περάσει και ίσως δεν τα έχουμε δεχτεί ακόμη, συνεχίζουν να βρίσκονται εκεί και να μας βάζουν σε άμυνα. Άμυνα που με τη σειρά της μπορεί να οδηγήσει το άτομο σε πράξεις που κανονικά δε θα έκανε.

Αρκετοί ψυχολόγοι έχουν επιδιώξει να κατανοήσουν το πώς και το γιατί άτομα και ομάδες που συνήθως συμπεριφέρονται με συγκεκριμένο τρόπο, μπορούν μερικές φόρες να συμπεριφερθούν διαφορετικά υπό συγκεκριμένες συνθήκες. Το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξαν είναι πως ο άνθρωπος όταν υφίσταται κάτω από διάφορες μορφές εξουσίας, κοινωνικές, πολιτικές ακόμη και μέσα σε καθημερινές σχέσεις, ενώ ταυτόχρονα δέχεται πίεση, ξεσπά βγάζοντας έναν εαυτό που έχει την τάση να αμυνθεί επιτιθέμενος, να πράξει όχι απαραίτητα ηθικά μα με τρόπο που θα του διασφαλίσει την προσωπική του ακεραιότητα, με ό, τι αυτή συνεπάγεται.

Ο κόσμος πάντα θα είναι γεμάτος από τους πόλους του καλού και του κακού, το Γιν και το Γιανγκ της ανθρώπινης ύπαρξης. Υπήρχε πάντα στις ζωές μας και θα συνεχίσει να υπάρχει. Δε θα πάψουμε πότε να έχουμε προβλήματα στο κεφάλι μας, ατελείωτες σκέψεις, πράγματα που μας βασανίζουν συνεχώς, πίεση και άγχος. Κάνουμε το λάθος να πιστεύουμε πως αυτή η μία κακή στιγμή για εμάς, το ξέσπασμά μας ή οποιαδήποτε πράξη μας, θα κάνει τους άλλους να ξεχάσουν κάθε καλή μας εκδοχή.

Ευτυχώς όμως τα πράγματα δε λειτουργούν πάντα έτσι. Είναι σημαντικό να μάθουμε να μη μαλώνουμε συνέχεια τον εαυτό μας για τις όχι τόσο καλές μας μέρες και να κατανοήσουμε τα ξεσπάσματά μας. Άλλωστε αυτά είναι απλός ο τρόπος του οργανισμού μας να μάς πει ότι κάτι δεν πάει καλά. Μια κακή πράξη δε σε κάνει κακό άνθρωπο, όπως και μια καλή δε σε κάνει καλό. Ας μείνουμε στην προσπάθεια και στο τέλος κάτι θα βγει. Καλό, κακό, ανθρώπινο. Όλο μαζί, σύνθετο και πανέμορφο, όπως είμαστε ούτως ή άλλως.