Το ίντερνετ γενικά και το facebook ειδικά πλέον τείνει να κυριαρχεί στην καθημερινότητά μας. Στον ελεύθερό μας χρόνο, στην ξεκούραση, τη διασκέδαση, στις σχέσεις μας, παντού δίνει το παρόν. Μπορεί μάλιστα κάποιος να φτιάξει ένα ολόκληρο ψυχογράφημα για κάποιον άλλον, απλώς και μόνο ψαχουλεύοντας κι αναλύοντας διεξοδικά το προφίλ του σ’ αυτό το τεράστιο κοινωνικό δίκτυο, που για ορισμένους αποτελεί τον καθρέφτη μας -αυτού που είμαστε ή αυτού που θα θέλαμε να είμαστε.
Ας μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας, το ‘χεις κάνει κι εσύ, το ‘χω κάνει κι εγώ, όπως επίσης κι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των χρηστών. Για παράδειγμα, για κάποιον που ανεβάζει συνεχώς στο προφίλ του ρομαντικά στιχάκια, ποίηση και δείχνει να αγαπά την τέχνη, μπορείς να συμπεράνεις είτε ότι είναι άλλη μία ευαίσθητη κι εκλεπτυσμένη ψυχή είτε ότι προσπαθεί να παγιδέψει αντίστοιχους χαρακτήρες προβάλλοντας τον εαυτό του ως όμοιό τους.
Κι όμως, το ψυχογράφημά σου μπορεί να πέφτει κατά πολύ έξω κι ενδεχομένως να προβείς σε λανθασμένα συμπεράσματα κι αυτό γιατί ο καθένας μπορεί να προβάλλει τον εαυτό του με τον τρόπο που θέλει αυτός, αλλάζοντας μάλιστα τα δεδομένα κατά καιρούς. Μπορεί στην παρούσα φάση να κρύψει κάποια σημεία ή και να επιδείξει κάποια αναληθή, αν πιστεύει πως έτσι θα βρει την αποδοχή που ψάχνει.
Και με τον εαυτό σου τι γίνεται; Αλήθεια, μπορείς να κάνεις ένα ψυχογράφημα για σένα στο πέρασμα του χρόνου με μόνο στοιχείο το λογαριασμό σου και τις αναρτήσεις σου στο γνωστό μας φατσοβιβλίο; Σίγουρα έχει τύχει αρκετές φορές να δεις παλιές σου δημοσιεύσεις, είτε σκόπιμα είτε γιατί το facebook φροντίζει να σου υπενθυμίζει περασμένες διαδικτυακές αναμνήσεις.
Το «σαν σήμερα», λοιπόν, κι οι βόλτες στα ποστ που κάναμε κάποια (λίγα ή πολλά) χρόνια πριν είναι μία κάπως άβολη και περίεργη υπόθεση. Το ‘χεις νιώσει κι εσύ κι αρκετές φορές θα ‘χεις μπει στον πειρασμό να θέλεις να διαγράψεις ορισμένα απ’ αυτά που δημοσίευες, μην τυχόν και τα δει και κανείς άλλος και ντροπιαστείς. «Τι στο καλό είχα στο μυαλό μου όταν ανέβαζα το συγκεκριμένο;» σκέφτεσαι.
Βλέπεις τον εαυτό σου να αλλάζει και να ωριμάζει ή έστω να συμφιλιώνεται με την τεχνολογία (και τι χρειάζεται και δε χρειάζεται να δημοσιεύουμε) στο πέρασμα των χρόνων παρατηρώντας απλώς παλιές σου αναρτήσεις. Κάποτε αισθάνεσαι τόσο έντονη αλλαγή στον τρόπο σκέψης σαν να μην ήσουν το ίδιο άτομο που είσαι σήμερα. Κι όμως, τότε ένιωθες τόσο ώριμος, τόσο έξυπνος και τόσο μετρημένος! Καθετί που επέλεγες να εκθέσεις δημόσια το θεωρούσες φαεινή ιδέα. Μήπως μερικά χρόνια αργότερα θα αισθάνεσαι το ίδιο άβολα και για όσες δημοσιεύσεις κάνεις τώρα;
Πόσο παιδί φαίνεσαι στα μάτια σου κοιτώντας τις παλιές σου αναρτήσεις! Βλέπεις τα παλιά βιώματά σου, τις αντιλήψεις και τις συμπεριφορές σου, τα ενδιαφέροντά σου, καθώς και τον τότε χαρακτήρα σου. Πόσο άλλαξε ο τελευταίος! Πάει πακέτο με την ωριμότητά σου. Όπως και να ‘χει, δεν είσαι ο ίδιος άνθρωπος. Άλλαξες. Και δεν μπορείς να προσδιορίσεις ακριβώς γιατί άλλαξες. Ίσως οι καταστάσεις να σε άλλαξαν ως άνθρωπο, ίσως οι συναναστροφές σου, οι είσοδοι κι οι έξοδοι απ’ τη ζωή σου, ίσως απλά ο χρόνος που πέρασε, ίσως κι όλα αυτά μαζί.
Έχει πλάκα κι αρκετό ενδιαφέρον να αναλύεις τον εαυτό σου και την αλλαγή του ανά χρόνο, να βλέπεις τα λάθη σου, τους ανθρώπους σου, ποιοι έμειναν, ποιοι έφυγαν, ποιους έδιωξες και φταις, ποιοι χάθηκαν και σου έκαναν καλό, τι απ’ όσα θεωρούσες τότε σωστά ήταν τελικά λάθος και μαθαίνοντας από όλα αυτά να στοχεύεις στη βελτίωσή σου. Εξάλλου, μόνο εσένα μπορείς να αλλάξεις, γι’ αυτό αν χρησιμοποιείς το facebook για να καταλάβεις κάποιον, ας είναι μόνο ο εαυτός σου.
Συντάκτης: Βάγια-Γιούλη Κιτσικούδη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
