Πολλοί καβγάδες, μία αιτία!

Αν υπάρχει ζευγάρι που υποστηρίζει πως δε μαλώνει, λέει μάλλον ψέματα. Κι ακόμα κι αν αυτό είναι αλήθεια, ίσως γίνεται για όλους τους λάθος λόγους. Θάβουν τους εαυτούς τους και τα συναισθήματά τους και τα καταπίνουν όλα για να αποφύγουν τις εντάσεις. Φοβούνται τις αντιδράσεις και τρέμουν τις φωνές, μη σπάσει κάτι, μη χαλάσει το μεταξύ τους. Δε φοβούνται, όμως, όλο αυτό το θυμό που συσσωρεύεται μέσα τους;

Απέναντι απ’ τους «αθόρυβους» υπάρχουν εκείνοι που καβγαδίζουν συνεχώς κι αδιαλείπτως, ακόμα και με την πιο ασήμαντη αφορμή. Ίσως και να τη βρίσκουν με το να διαφωνούν όλη την ώρα, γιατί έτσι κρατάνε αναμμένη τη σπίθα τους και τη σεξουαλικότητά τους. Σε αντίθεση με τους προηγούμενους, δε ζουν χωρίς ένταση και χωρίς πάθος, ενώ η πολλή ηρεμία ίσως και τους κάνει να βαριούνται στη σχέση τους.

Πέρα απ’ τα δύο άκρα, υπάρχει όμως κι ο μέσος όρος, που μαλώνει σε μια νορμάλ συχνότητα. Εξάλλου, είναι λογικό κάποτε να προκύπτουν εντάσεις και διαφωνίες, αφού μιλάμε για δύο διαφορετικές προσωπικότητες με διαφορετικά βιώματα και διαφορετικές αντιλήψεις. Το θέμα, όμως, δεν έχει να κάνει τόσο με τη συχνότητα των τσακωμών αλλά περισσότερο με την ποιότητα, δηλαδή με τους λόγους για τους οποίους μαλώνει ένα ζευγάρι.

Είναι εντάξει, λοιπόν, το να διαφωνείς και να καβγαδίζεις μέσα σε μια υγιή σχέση, αλλά το σημαντικό είναι τι κάνεις με τα θέματα που στάθηκαν ικανά για να χαλάσουν τις ισορροπίες. Λύνονται ή φτου κι απ’ την αρχή κάθε φορά; Η αλήθεια είναι πως υπάρχει κάτι κοινό στους τσακωμούς σχεδόν όλων των ζευγαριών, που δεν τους κάνει και τόσο οκ. Και το κοινό αυτό δεν είναι άλλο απ’ το να διαφωνείς και να τσακώνεσαι συνεχώς για τα ίδια ζητήματα, ενώ υποτίθεται πως τα είχατε λύσει και τα είχατε αφήσει πίσω σας.

Σχεδόν σε όλες τις σχέσεις υπάρχει ένα θέμα που διαιωνίζεται κι ίσως μοιάζει δύσκολο το να λυθεί. Είναι η πιο γνωστή κι ίσως κι η μοναδική αιτία τσακωμού. Υπάρχει πάντα ανάμεσά τους, είναι διαρκώς εκεί και με το παραμικρό μπορεί να πυροδοτηθεί, έτσι έρχεται κάθε τρεις και λίγο στην επιφάνεια, γιατί ο ένας απ’ τους δύο δεν μπορεί να το ξεπεράσει.

Ο ένας βασανίζεται μες στις ανασφάλειές του κι ο άλλος μπλέκεται κάθε φορά σε ένα πινγκ πονγκ ευθυνών. Μπορεί να ‘χει να κάνει με μια παλιά σχέση ή με ένα πρόσωπο που βλέπει ανταγωνιστικά. Κακά τα ψέματα, τις περισσότερες φορές τα τρίτα πρόσωπα ή ακόμα κι η ιδέα τους, μπορούν να δημιουργήσουν πολλά προβλήματα. Οι τρίτοι όμως μπλέκονται στη σχέση μας μόνο αν εμείς τους το επιτρέψουμε. Κι όσο δεν εμπιστευόμαστε τον άνθρωπό μας τόσο πιο κοντά μας φτάνουμε στο φινάλε.

Ένα ακόμη μόνιμο εμπόδιο που γίνεται αιτία μονίμου τσακωμού είναι η διαφορετική κοσμοθεωρία. Όταν οι αντιλήψεις διαφέρουν, ο ένας θα θεωρεί τον άλλον πάντα λάθος κι ίσως –συνειδητά ή ασυνείδητα– να προσπαθεί να τον αλλάξει. Δεν υπάρχει, όμως, τίποτα πιο μάταιο απ’ το να θες να αλλάξεις έναν άνθρωπο που τον γνώρισες ακριβώς έτσι και γι’ αυτό υποτίθεται πως τον έχεις επιλέξει.

Όποιο κι αν είναι αυτό το κάτι που μπαίνει μονίμως ανάμεσά σας, φθείρει τη σχέση όσο μένει μετέωρο. Μα στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορεί να λυθεί, αν υπάρχει υπομονή, κατανόηση, ειλικρίνεια και καλή επικοινωνία. Θα χρειαστεί να αφήσεις στην άκρη τους εγωισμούς και τα πείσματα και με σεβασμό να μιλάς ανοιχτά κάθε φορά που κάτι σ’ ενοχλεί, μέχρι να μην έχει μείνει τίποτα που να μην έχει εξηγηθεί ανάμεσά σας.

Ίσως στην τελική να ήταν εκεί για να σας κάνει καλύτερους, όχι για να σας καταστρέψει. Όλα μια δοκιμασία είναι. Οι δυνατοί επιβιώνουν, οι αδύναμοι τα χάνουν όλα.