Οι άνθρωποι γουστάρουν την έννοια της αγέλης, αυτό είναι κάτι που το ξέρουμε όλοι. Χωρίζονται σε ομάδες, groups, παρέες βασισμένοι σε κοινά χαρακτηριστικά ή πράγματα που τους ενώνουν.
Καμιά φορά, ο διαχωρισμός είναι καταναγκαστικός! Δοκιμάστε να ακούσετε τι συζητάνε στο διπλανό τραπέζι της καφετέριας οι κοντοκουρεμένοι φαντάροι, συνήθως (αλλά όχι πάντα) αρκετοί μαζί γιατί έτσι τους έλαχε η έξοδος και δε θα εκπλαγείτε ιδιαίτερα. Στην καλύτερη, θα λένε για πράγματα που τους λείπουν γιατί είναι «μέσα», όμως είναι πολύ πιθανότερο να αναλώνονται σε μικρές ιστορίες φρίκης και καζούρας απ’ το μικρόκοσμό τους.
Το αποτέλεσμα είναι ότι μετά από πέντε, δέκα, σαράντα έξι φορές που θα επαναλάβουν τα ίδια και ίδια πράγματα, θα κάτσουν σ’ ένα τραπέζι και θα μιλάνε πολύ λιγότερο. Λογικό, σωστά; Πόσες φορές να κράξεις το σύστημα και τον αντιπαθητικό καραβανά που δε σε καταλαβαίνει;
Ας πιάσουμε κάτι πιο ενδιαφέρον και κάπως πιο σπάνιο να το πετύχει κανείς -καθώς χρειάζεται εθελοντικό διαχωρισμό: Ένα τραπέζι γεμάτο singles. Τώρα μάλιστα, έχει πιο πολλή πλάκα το πράγμα! Αυτό το τραπέζι δε δημιουργήθηκε αυτόματα επειδή κάποιοι, κάπου, ντύθηκαν στα χακί κι έβαλαν το timer στο κινητό τους να μετράει μέρες ανάποδα.
Αυτό το τραπέζι είναι εκεί για να θυμίζει τα παλιά. Τότε που όλα ήταν ανάλαφρα και fun. Οι κολλητοί, οι κολλητές, ποτά ή φαγητά αναλόγως, με ανεξάντλητα θέματα συζήτησης, αστεία, κι επιτόπια ανάλυση.
Το κύριο θέμα θα ήταν τι; Η μπάλα; Games; Μόδα; Ο καιρός; Οι παραλίες; Ναι, όλα αυτά κι άλλα τόσα. Μιλάμε για ώρες, όχι αστεία. Μόνο ένα θέμα θα έλειπε διακριτικά απ’ την ατζέντα, σταθερά: Οι γκόμενες. Οι γκόμενοι. Τα αγόρια, τα κορίτσια. Όλα αυτά σε όποιο συνδυασμό. Καλά, και πως γίνεται να συζητάς για μέρες ολάκερες (όταν αθροίσεις τις ώρες) και να μη γυρνάει κι εκεί το θέμα, θα σκεφτεί κάποιος.
Με μεγάλη ευκολία, είναι η απάντηση. Γυρνάει η κουβέντα εκεί, γελάει ο κόσμος, πέφτει το δούλεμα της αρκούδας αν συνεχίσει να ανακατεύει το θέμα ο γενναίος άνθρωπος που το ξεκίνησε και γυρνάμε πίσω στα βασικά. Τα βασικά, ντε! Πόσο παιχτούρα είναι ο Messi τελοσπάντων, ή γιατί η Blizzard προσέχει τόσο το game development της, ή τι φόρεσε στην παραλία η Καινούργιου και την έπιασαν οι paparazzi.
Ο χρόνος τρέχει, κυλά σαν νερό. Τώρα πια, έχουν αραιώσει τα μαζέματα στο τραπέζι. Δουλειές και τρεξίματα, μωρέ. Την άλλη βδομάδα. Εντάξει, την παράλλη. Μπορεί να είναι κάπως πιο σπάνια η μάζωξη, όμως το τραπέζι είναι ακόμη εκεί, σαν να μην πέρασε μια μέρα. Όταν πια περάσουν πολλά χρόνια, σκάει σαν κεραμίδα το νέο: «Ο Χ. παντρεύεται!»
Μα πώς; Αφού ποτέ δεν είχε έρθει η κουβέντα προς τα εκεί. Αλλά βέβαια, ο Χ. είναι ντροπαλός, δε θα έλεγε ποτέ με το νι και με το σίγμα τι ακριβώς παίχτηκε.
Και πάνε οι συνδαιτημόνες του τραπεζιού στο χαρμόσυνο γεγονός, όπου κάθονται κι εκεί σ’ ένα παρόμοιο τραπέζι, λίγο πιο διακριτά διακοσμημένο με λουλούδια κι υφασμάτινες χαρτοπετσέτες. Μετά τις ευχές, τα πειράγματα και τα αστεία, την επόμενη μέρα, γυρνάνε όλοι πίσω στις ζωές τους.
Το τραπέζι είναι ακόμη εκεί, με το added twist ότι ο Χ. το τιμά με την παρουσία του πολύ σπάνια πια. Μάλλον είναι αλυσοδεμένος στο καλοριφέρ κι απαγορεύεται να βγαίνει μόνος του.
Τα γέλια υπάρχουν ακόμα, αλλά με τον καιρό τα θέματα συζήτησης αποκτούν μια ισορροπία ανάμεσα στο ανάλαφρο και το σοβαρό. Δε θα αλλάξει κανείς πνευμόνια τόσο συχνά όσο παλιά, απ’ το ασυγκράτητο γέλιο. Πιο πολιτισμένα, πιο μαζεμένα, πιο κόσμια.
Δεν καταλήγουν όλα τα τραπέζια να έχουν την ίδια μοίρα, φυσικά. Κάποια συνεχίζουν να επιτελούν το σκοπό τους, έστω και με λιγότερους συμμετέχοντες. Για δεκαετίες ολάκερες, με πενηντάρηδες και πενηντάρες εκεί που κάποτε βρίσκονταν εικοσάχρονα. Κάποια άλλα σπάνε το καλούπι τους τελικά και μεταλλάσσονται σε τραπέζια (καταπιεσμένων;) συζύγων. Αρκετά διαλύονται εντελώς, γιατί «πού χρόνος για τέτοια τώρα».
Αλλά ό,τι και να γίνει, αν συμμετείχατε, ή συμμετέχετε, ή θα τα φέρει έτσι το πράγμα που θα συμμετέχετε σε ακόμη ένα τραπέζι γεμάτο singles, χαλαρώστε και απολαύστε το. Κανείς δε γεννήθηκε με τον έρωτα να τον σημαδεύει πάνω απ’ την κούνια στην τελική.
Αν πάλι βγάζετε φλύκταινες στην ιδέα και μόνο, θα γυρίσει ο τροχός, μαζί με τον κόσμο και θα σας απαλλάξει από το μαρτύριο, μάλλον. Στο χέρι σας είναι!
Επιμέλεια κειμένου Γιάννη Ματζαβράκου: Νάννου Αναστασία.
Συντάκτης: Γιάννης Ματζαβράκος
