Όχι δε θα σου μιλήσω για αυτούς τους ανασφαλείς τύπους που βγάζουν μάτι. Αυτοί τουλάχιστον είναι άνθρωποι με μια κάποια αξιοπρέπεια, στο δείχνουν εξαρχής, το δηλώνουν εμπράκτως, στο τρίβουν στα μούτρα σου, και εσύ αναλαμβάνεις το βάρος της ευθύνης που έχει μια τέτοια επιλογή. 

Μιλάω για τους άλλους, αυτούς που κρύβονται καλά, πίσω από ένα στόλο δυναμισμού, σιγουριάς, επιτυχίας. Τους μουλουχτούς, που έχουν αναπτύξει μια εντελώς διαφοροποιημένη στρατηγική από όσες έχεις γνωρίσει μέχρι σήμερα.

Είναι συνήθως αυτοί που δηλώνουν πως έχουν ξεπεράσει το εφηβικό σύνδρομο της ζήλιας και έχουν αναπτύξει την ικανότητα να σκέφτονται και να λειτουργούν δημοκρατικά. Που αφουγκράζονται τις ανάγκες σου και συμμερίζονται τους προβληματισμούς σου. Που θέλουν να μάθουν τα πάντα για το παρελθόν σου και το αποδέχονται σχεδόν στωικά, σε σημείο που θέλεις να ρωτήσεις ποιος είναι ο ψυχαναλυτής τους. 

Δεν εικάζω φυσικά ότι δεν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι. Υπάρχουν και φαίνονται ότι είναι δουλεμένοι, ότι έχουν ιδρώσει για να κατακτήσουν κάθε στάδιο αυτής της εξέλιξης. Αλλά και αυτοί ακόμη παραδέχονται ότι έχουν ανασφάλειες, δηλαδή ποιος άνθρωπος δεν έχει; 

Αλλά ας επανέλθω σε αυτούς που με καίνε περισσότερο. Σε αυτό το είδος των ανασφαλή ανθρώπων που με ξεπερνάει. 

Ας δεχτούμε λοιπόν, ότι γνωρίζετε ένα τέτοιο άνθρωπο. Και πραγματικά σας καταφέρνει να τον εμπιστευτείτε. Κερδίζει την καλή πίστη σας και ανοίγετε πόρτες, παράθυρα, του κάνετε χώρο στον καναπέ σας, στη ζωή σας. 

Ωραία μέχρι εδώ. Αλληλοπροσφέρετε ασφάλεια, συντροφικότητα, μια ζεστασιά, κοινώς μοιράζεστε. Διότι αυτό που θεραπεύει την ανασφάλεια είναι μια σταθερή σχέση, όπου υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός και αλληλοκατανόηση. Μια τέτοια σχέση αναιρεί τις παλαιότερες εμπειρίες και σου δίνει νέα εφόδια. Και έτσι είναι!

Νιώθεις πως όλα είναι σαν να συμβαίνουν πρώτη φορά. Και καλά κάνεις, γιατί όλα για πρώτη φορά συμβαίνουν. Και αυτό που θα ακολουθήσει. 

Έχεις ακούσει ποτέ για αυτούς που σου δίνουν την εντύπωση πως δεν έχουν να κρύψουν τίποτα αλλά εν τέλει Αριστοτέλη τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά; Ο λόγος φαινομενικά είναι ασφαλώς γιατί θέλει να σου δημιουργήσει την αίσθηση ότι εδώ είσαι και η ειλικρίνεια είναι βασικό για να χτίσετε αυτή τη σχέση, η αιτία όμως είναι πιο βαθιά. Είναι αυτό που εγώ εντοπίζω ως ανασφάλεια και μάλιστα μεγάλη, όπου ο άλλος κάνει τα πάντα για να έχει τον έλεγχο και να σου γυρίζει τα μυαλά.

Προσωπικά όταν συναντώ τέτοιους ανθρώπους ανατριχιάζω. Είναι ικανοί για όλα και μοιάζουν χαμένοι σε μια αλόγιστη διαδικασία άμυνας συγκαλυμμένης με μια ανετίλα. Αλλά κάτσε γιατί έχει και άλλο.

Αυτοί οι άνθρωποι συνήθως επιδίδονται στο σπορ των παράλληλων σχέσεων και φλερτ με περισσή ευκολία. Δεν είναι ότι δε θέλουν να είναι κάπου συγκεκριμένα. Δεν μπορούν. Πρωτίστως είναι η απόσπαση και , δηλαδή όσο περισσότερα μέτωπα ανοίξεις τόσο λιγότερο συναισθηματικά εμπλεκόμενος θα βρεθείς. Όμως σε μια δεύτερη ανάγνωση θα δεις μια ανασφάλεια τύπου να μην τους την φέρουν, να μην γίνουν αυτοί τα θύματα, οι κερατάδες, ή ότι άλλο τέλος πάντων φοβούνται και είναι για αυτούς το χειρότερο.

Έτσι ανοίγουν δέκα χιλιάδες μέτωπα ώστε να μπορούν άνετα να καλύπτουν απουσίες. Ανεπίδεκτοι στο να δένονται κρατούν τις αποστάσεις, και όσο και αν δηλώνουν υπέρμαχοι της διαφάνειας, τα μυστικά τους ξεπερνάνε και αυτά του υπέροχου βιβλίου της Πηνελόπης Δέλτα.

Δεν είναι μηχανές, προφανώς και έχουν τις ευαισθησίες τους, και η Γαρμπή της έχει, αλλά οι δικές τους φτάνουν μέχρι εκεί που δεν θα εκτεθούν ανεπανόρθωτα. 

Και μπορούν με μεγάλη ευκολία να σε τρελάνουν. Πραγματικά, μπορούν να σε κάνουν έξαλλο ειδικά όταν τους ρωτάς τι έχεις και ακούς αυτό το τίποτα που οι φίλοι άντρες θα πουν ότι είναι μόνο γυναικείο χαρακτηριστικό αλλά έρχομαι εγώ και σου λέω πως δεν είναι. Και οι φίλες αναγνώστριες κατανοείτε φαντάζομαι. 

Τι τίποτα; Δεν είναι κακό να ξυπνήσουν ανασφάλειες. Διόλου. Άνθρωπος είσαι και ζεις ανάμεσά μας. Αν ήσουν ο Δαλάι Λάμα θα ήσουν στο Θιβέτ. Κακό θα είναι να στις εντείνω, να τραβήξω το σκοινί της λογικής σου μέχρι να σπάσει. Επίσης κακό είναι να με εξωθείς στα άκρα. Ω, ναι! Γιατί υπάρχουν και έξυπνοι άνθρωποι εκεί έξω, όταν τουλάχιστον δεν είναι ερωτευμένοι. 

Και όταν βρεθούν σε ένα τέτοιο ανασφαλή, απλά αλλάζουν πορεία!

 

 

Συντάκτης: Μαρία Κωφίδου