Υπάρχουν πολλά πράγματα που είναι ικανά να μας χαλάσουν τη μέρα, ok πάμε πάσο για τις σοβαρές καταστάσεις για τις οποίες δεν μπορούμε να προνοήσουμε, αλλά τι γίνεται με εκείνα να μικροπράγματα της καθημερινότητας που μπορούν να σε βγάλουν εκτός εαυτού και να σε οδηγήσουν στο ψυχιατρείο οικειοθελώς, οέο;

Ας τα πάρουμε λοιπόν απ’ την αρχή. Ανοίγεις τα μάτια σου πρωί πρωί και ψάχνεις να βρεις τις παντόφλες σου και αυτές να κρύβονται ύπουλα κάτω απ’ το κρεβάτι ή το κομοδίνο, πολύ βαθιά, στο μέρος του τοίχου, στη δε προσπάθειά σου να φτάσεις τις βρομοπαντόφλες κοπανάς το μικρό σου δαχτυλάκι στο κομοδίνο. Έτσι ξεκινάς τη μέρα σου κατεβάζοντας ό,τι καντηλάκι υπάρχει.

Συνεχίζεις χαράζοντας πορεία προς το μπάνιο, αφού ρίξεις το πρώτο κατούρημα πιάνεις από δίπλα το καινούριο χαρτί υγείας το οποίο είναι κολλημένο και δεν ξεκολλάει κι αν ξεκολλάει κόβεται σε μικρά-μικρά κομματάκια. Αφού καταφέρεις να ρημαδοσκουπιστείς, λες να κάνεις ένα μπανάκι κι εκεί που αφρολουτράρεις το κορμί σου το φιδίσιο νερό καπούτ. Plus σπαστικό στο μπάνιο είναι να προσπαθείς και να μην μπορείς να βάλεις σωστά το φακό επαφής, ή, το χειρότερο, να έχει πέσει κάτω κι εσύ να τον ψάχνεις! Τέρμα τυφλοπόντικας.

Επίσης, την ώρα που πας να πάρεις το πρωινό σου αναποδογυρίζεται η αλειμμένη με βούτυρο και μέλι, ή μαρμελάδα, ή μερέντα, φέτα με ψωμί στο πάτωμα. Και δε θα φας και πρέπει να καθαρίσεις.

Ξεκινάς για τη δουλειά και σε πηγαίνει κάποιος καρότσα στον δρόμο και λίγο πριν το φανάρι γκαζώνει, περνάει με βαθύ πορτοκαλί κι εσύ σταματάς στο κόκκινο. Παρκάρεις και θαυμάζεις το φρεσκοπλυμένο και φρεσκογυαλισμένο σου αμάξι και τσούπ ένα πουλάκι κουτσουλάει. Εντάξει θα μπορούσε να είναι και χειρότερα τα πράγματα και να κουτσουλούσε εσένα, αυτό μπορεί να ελαφρύνει κάπως την κατάσταση. Το γραφείο σου είναι στον πέμπτο όροφο κι εσύ  θες να πας τουαλέτα οπωσδήποτε, ω ναι! Τώρα θα είναι το ασανσέρ στον έβδομο όροφο και θα πρέπει να περιμένεις υπομονετικά!

Γυρνάς σπίτι λιωμένος απ’ την πείνα και σε ετοιμότητα να κατασπαράξεις τη μακαρονάδα που είχατε κανονίσει από χθες. Μόνο που έγινε μια αλλαγή στο μενού κι η μητέρα έκανε μπάμιες. Αυτό θα έπρεπε να αποτελεί ποινικό   αδίκημα. Μέσα στο σπίτι υπάρχουν αρκετές δολοφονικές γωνίες, θα καταλάβετε τι εννοούμε όταν καρφώσετε εκεί κεφάλι, αγκώνα ή γόνατο, ειδικά στον αγκώνα ξεχνάς και το όνομά σου απ’ τον πόνο.

Έχεις ξενερώσει τη ζωή σου στη δουλειά, γενικά δεν είσαι και πολύ καλά και δε θες να μιλάς και πολύ, ε, τότε είναι που οι υπόλοιποι δε θα σε ακούνε και θα πρέπει να επαναλαμβάνεις 3-4 φορές την κάθε σου κουβέντα με κερασάκι στην τούρτα στο τέλος να σου λένε «Μα γιατί νευριάζεις, μια ερώτηση έκανα».

Έχεις καλέσει φίλους σπίτι κι έχετε παραγγείλει απέξω, όμως, ο παππούς του επάνω ορόφου κλειδώνει την πόρτα της εισόδου απ’ τις οκτώ το απόγευμα γιατί έτσι θέλει, ρε αδερφέ, τώρα εσύ θα πρέπει να κατέβεις να ξεκλειδώσεις.

Φυσικά, δεν μπορούμε να παραλείψουμε τον βασιλιά του σπασίματος. Έχεις κουκουλωθεί στον καναπέ, έχεις βρει την πιο τέλεια κι αναπαυτική θέση και ή θα σε πιάσει κατούρημα, ή θα έχεις αφήσει το τηλεχειριστήριο στην άλλη άκρη, ή το μπουκάλι με το νερό που είναι πάνω στο τραπεζάκι θα είναι ακριβώς μπροστά σου και δε θα μπορείς να δεις τηλεόραση, ή πιθανότατα θα σου τηλεφωνήσει ο Τσίπρας να σε ρωτήσει για το κοινωνικό μέρισμα. Τα πάντα μπορούν να συμβούν προκειμένου να ξεβολευτούμε.

Επιπλέον την ώρα που παρακολουθείς κάποια ταινία η οποία βρίσκετε στο ζενίθ και δε θέλεις να χάσεις ούτε ένα λεπτό απ’ την πλοκή, ε, τότε όλοι ξέρουμε πως θα περάσει ο παλιατζής ή ο Δημητράκης το καλό παιδί που έχει τα καλύτερα είδη προικός. Εσύ και δε θα ακούσεις τίποτα απ’ την ταινία και θα σπαστείς γιατί δεν έχεις γκόμενο και δε θα χρειαστείς τα είδη προικός άμεσα!

Αυτά είναι μόνο μερικά από τα πράγματα που μας σπάνε τα νεύρα, σίγουρα θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε να γράφουμε πολλές ώρες ακόμη.  Βέβαια με την προϋπόθεση πως όλα αυτά μας συμβαίνουν μεμονωμένα γιατί αν έρθουν όλα μαζεμένα, τότε το ευχέλαιο είναι μονόδρομος!

Συντάκτης: Κατερίνα Πατήρα
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη