Το να νιώθεις ελεύθερος να είσαι ο εαυτός σου είναι πολύ μεγάλο ζήτημα. Φυσικά η έννοια της ελευθερίας είναι πολύπλευρη και θα ήταν αδύνατο να συμφωνήσουμε όλοι σε όλα. Σίγουρα όμως θα συμφωνούσαμε σε κάτι. Ελευθερία είναι το να μπορείς ν’ απαρνείσαι το κάθε «κουτάκι» στο οποίο καλείσαι να κάνεις τσεκ. Προφορικά και μη. Επίσημα κι ανεπίσημα. Απερίφραστα και κραυγαλέα.

Η ζωή μας μοιάζει πολλές φορές με μια ατελείωτη λίστα από κουτάκια. Συνήθειες, προσωπικές επιλογές, πεποιθήσεις, θρησκεία, σεξουαλική ταυτότητα, όλα στοιχεία για να μπεις σε μια κατηγορία. Είσαι ένα βαθιά θρησκευόμενο άτομο ή άθεο; Είσαι straight, bisexual, gay, trans ή οτιδήποτε έχεις επιλέξει ως προς τη σεξουαλική σου ταυτότητα; Είσαι single, έχεις παντρευτεί ή έχεις χωρίσει; Είσαι μοναχοπαίδι ή έχεις αδέρφια; Έχεις κάνει οικογένεια ή όχι; Ταυτότητες που περιμένουν τ’ αντίστοιχα κουτάκια τους για να δώσουν απαντήσεις. Τι είσαι και γιατί;

Κι άντε κι απαντάς σε όλα αυτά. Άντε και τσεκάρεις το κάθε ανόητο κουτάκι που σου ζητάνε για να μάθουν για σένα πράγματα. Να σε «σκανάρουν» για να καταλήξουν σε συμπεράσματα ως προς το ποιος είσαι και τι αποζητάς από τη ζωή. Κι αν εν τέλει δεν ανήκεις σε κανένα από όλα τα παραπάνω κουτάκια; Αν δε γουστάρεις και τσεκάρεις επί μονίμου βάσεως το κουτάκι με την ονομασία «άλλο»;

 

 

Σκέψου πόσο θα άλλαζε κάθε διαπροσωπική μας σχέση αν το ζητούμενο ήταν να γνωρίσουμε καλύτερα ο ένας τον άλλον, μέσα από καθαρή συζήτηση χωρίς ερωτήσεις ταυτότητας. Να μη νιώθουμε ψευδή ασφάλεια έχοντας κατηγοριοποιήσει ο ένας τον άλλον. Μέσα από την επικοινωνία, την απλή γνωριμία ή έναν φιλοσοφικό διάλογο να μπορούμε να μάθουμε πολλά τόσο για τους άλλους όσο και για τον ίδιο μας τον εαυτό. Χωρίς κουτάκια. Χωρίς ναι ή όχι.

Ίσως το μόνο σταθερό στον κόσμο αυτό, να είναι το κουτάκι με την ονομασία «άλλο». Κι είναι το κουτάκι που τελικά χωράει πολλά περισσότερα από οποιοδήποτε άλλο σε μια τόσο μεγάλη λίστα. Είναι το κουτάκι που απαρνείται οποιαδήποτε διάκριση. Εκείνο που δε γουστάρει να κάνει κανενός είδους διαχωρισμό. Έτσι για την αλητεία και την αλήθεια του πράγματος.

Οι πραγματικά ελεύθεροι άνθρωποι είναι εκείνοι που έχουν ανοιχτό μυαλό. Οι πραγματικά ελεύθεροι άνθρωποι είναι εκείνοι που ξέρουν ν’ αφουγκράζονται. Είναι όσοι δεν τους είναι φυσικό το να κρίνουν. Είναι εκείνοι που μπορούν να φορέσουν τα παπούτσια των άλλων προσπαθώντας να κατανοήσουν το βήμα τους. Οι αληθινά ελεύθεροι άνθρωποι είναι αυτοί που αν και τους ζητείται να τσεκάρουν τα κλισέ κουτάκια, φλερτάρουν πάντα με την ιδέα να τσεκάρουν εκείνο που γράφει «άλλο».

Λένε πως ο μεγαλύτερος εχθρός της προσωπικής ελευθερίας είναι η αίσθηση της απειλής. Ίσως το κουτάκι με την ονομασία «άλλο» ν’ αποτελεί απειλή μόνο και μόνο με την ύπαρξή του. Μπορεί το μυαλό κάποιων να μην μπορεί να προσδιορίσει αυτό το άλλο, το «διαφορετικό» και να εκλαμβάνει ως απειλή οτιδήποτε δε χωράει σε καλούπι. Ποιος καθορίζει όμως τα καλούπια και με τι γνώμονα; Οι ταμπέλες δεν είναι στοιχείο προσωπικής εξέλιξης αλλά οπισθοδρόμησης. Οι προσωπικές ανασφάλειες που προκύπτουν δεν είναι και δεν μπορεί να είναι ελευθερία σε κανένα επίπεδο. Το να σου φοράνε ταμπέλες παντός είδους δεν είναι ευκολία ώστε να ταιριάξεις σ’ ένα σύνολο και να γίνεις το μέλος μια ομάδας που έχει συγκεκριμένο όνομα.

Το κουτάκι λοιπόν με την ονομασία «άλλο» μάθε να το αγαπάς λιγάκι παραπάνω. Είναι το κουτάκι στο οποίο συχνάζουν οι πραγματικά ελεύθεροι άνθρωποι. Δεν έχει ποτέ κλειστές τις γωνίες του γιατί πάντα μα πάντα υποδέχεται νέους θαμώνες. Όσο για τα διπλανά απ’ αυτό κουτάκια, αρχίζουν να θέλουν να του μοιάζουν. Ζηλεύουν τη δική του αίγλη και προσπαθούν να το αντιγράψουν. Η προσωπική ελευθερία και βούληση δεν αντιγράφονται όμως. Ή το έχεις ή όχι. Γιατί πολύ απλά, το κουτάκι με την ονομασία «άλλο» δεν έχει συνώνυμο. Θα είναι πάντα όλα τα υπόλοιπα εκτός από τα ορισμένα. Τα ίσως λιγάκι μυθικά και πάντα ανεξάντλητα.

 

Αφιερωμένο στους πραγματικά ελεύθερους ανθρώπους.

 

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!

Συντάκτης: Μαίρη Σάμου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου