Την εποχή του 19ου αιώνα, στον υπόκοσμο του Μπέρμιγχαμ, υπήρχαν πολλές συμμορίες οι οποίες συναγωνίζονταν η μια την άλλη στο θέμα της κυριαρχίας. Μια από τις πιο γνωστές, η οποία τελικά επικράτησε για σχεδόν 20 χρόνια, ήταν οι Peaky Blinders. Η δημιουργία της συμμορίας προέκυψε εξαιτίας της ανάγκης προστασίας από τα προβλήματα που αντιμετώπιζε τότε η εργατική τάξη αλλά και λόγω των καθεστώτων μαφίας που ήταν μια πραγματικότητα σε πολλές χώρες (τύπου στήριζέ με για να ζεις, πλήρωνέ με για να σε προστατεύω). Οι δυσκολίες διαβίωσης και τα οικονομικά προβλήματα ήταν σαφώς κύρια ζητήματα, αφού το πολιτικό καθεστώς της χώρας, οι σχέσεις με την Αμερική που έλυνε κι έδενε στο εμπόριο και τις συμμορίες της ως αντίπαλο δέος, αλλά και οι συνθήκες ζωής, δημιουργούσαν συχνά μικρά εσωτερικά άτυπα κραχ με ανθρώπους κυριολεκτικά να πεθαίνουν από την πείνα. Κάπως έτσι, το 1870, όταν κι η έχθρα με τους Ιρλανδούς δημιούργησε τις συνθήκες, γεννήθηκαν στην Αγγλία αρκετές συμμορίες από νεαρά κυρίως άτομα, που έκαναν το έγκλημα επάγγελμα.

Το όνομα της διαβόητης συμμορίας, φημολογείται πως προήλθε από την πρακτική της να ράβει ξυραφάκια στις κορυφές των καπέλων των μελών της, σαν κρυφό τους όπλο σε μια συμπλοκή. Τα επίπεδα καπέλα αναφέρονταν συχνά ως «peakys» εκείνη την εποχή κι οι λεπίδες ξυραφιών προκαλούσαν ζημιά στο πρόσωπο των θυμάτων όταν τους χτυπούσαν το κεφάλι. Βέβαια, αυτό αποτελεί και μια ανακρίβεια της σειράς, αφού εν τέλει είναι ένας αστικός μύθος που αναφορές λένε πως ποτέ δεν υπήρξε με αυτή ακριβώς τη μορφή. Αντίθετα, ήταν οι ζώνες εκείνες που είχαν τη χρησιμότητα όπλου, με βαρίδια που έδεναν κατά μήκος τους για να χρησιμοποιούνται ως αυτοσχέδια ρόπαλα- πρακτική που ξεκίνησαν οι Sloggers, μία από τις πρώτες και πιο ισχυρές συμμορίες της περιοχής, που θέριζε τα προάστια για πάνω από 30 χρόνια (πληροφορία από mixanitouxronou).

Η συμμορία του Σέλμπι και της παρέας του μπορεί να μην έζησε ακριβώς με τα πρόσωπα που βλέπουμε στις οθόνες μας, ωστόσο υπάρχουν αρκετά στοιχεία γι’ αυτούς στα αρχεία της αστυνομίας. Ο αρχηγός της συμμορίας ήταν ο Kevin Mooney ή αλλιώς Τόμας Γκίλμπερτ, ο οποίος είχε τεράστια επιρροή στην περιοχή και συνήθιζε ν’ αλλάζει το επώνυμό του συχνά στις διάφορες συναλλαγές του. Τα πιο γνωστά μέλη της συμμορίας ήταν οι Χάρι Φάουλερ, Έρνστ Μπέιλς, Στέφαν Μακχίκι, οι οποίοι είχαν αφήσει κι αυτοί το σημάδι τους κι υπήρξαν παράγοντες στις επιχειρήσεις που αφορούσαν τον τζόγο αλλά και το λαθρεμπόριο παντός είδους.

Η πρώτη αναφορά σ’ εκείνους έγινε στις 24 Μαρτίου 1890 από την εφημερίδα Birmigham Mail, η οποία ανέφερε σε άρθρο της μια βίαιη επίθεση από τους Peaky Blinders με σκοπό τη ληστεία. Από κλεμμένα ποδήλατα και φρούτα σε πάγκους λαϊκής, έφτασαν σταδιακά να εξοντώνουν σχεδόν όλους τους αντιπάλους τους και να γίνονται ο νταλκάς της αστυνομίας και οι βασιλιάδες του υποκόσμου. Δεν είχαν ιδιαίτερους φραγμούς για τις πράξεις τις οποίες έκαναν για αυτό και σχετικά γρήγορα δημιουργήθηκε ένας τρόμος στο άκουσμα του ονόματος της συμμορίας αυτής, αφού φαίνονταν υπεράνω νόμου κι ηθικής.

Στις δραστηριότητές τους, συνδυαστικά με τον έλεγχο της πόλης, κατείχαν την πρωτιά σχεδόν για 20 χρόνια. Το όνομά τους χρησιμοποιήθηκε κι αργότερα από άλλες συμμορίες, ακόμα κι αν δεν ήταν οι ιδρυτές τους. Η συμμορία των Birmingham Boys με επικεφαλής τον Billy Kimber, ήταν ο λόγος ο οποίος συνέβαλε στην επίσημη διάλυσή των Peaky Blinders, οι οποίοι απομακρύνθηκαν από το κέντρο του Μπέρμιγχαμ προς την ύπαιθρο (πληροφορίες από mixanitouxronou). Αργότερα, στη συμμορία η οποία τους διέλυσε προστέθηκαν κι άλλες μικρότερες, οι οποίες συνδυαστικά κατάφεραν να έχουν τον έλεγχο της περιοχής για τα επόμενα 20 χρόνια. Βέβαια, την ευθύνη για την παρακμή της ομάδας των Peaky Blinders δεν έχουν αποκλειστικά οι Birmingham Boys. Με την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου πολέμου είχαν ήδη ξεκινήσει να χάνουν μέλη της ομάδας κι εδάφη από τις αντίπαλες ομάδες.

Όσον αφορά για τον πραγματικό τότε αρχηγό των Peaky Blinders, Kevin Mooney, καταδικάστηκε σε φυλάκιση από δυο διαφορετικές φυλακές για κλοπή κι εξαπάτηση. Όσο για τον αντίπαλο αρχηγό του, Billy Kimber, πέθανε από κάποια ασθένεια με την οποία βασανιζόταν λίγο πριν το τέλος της ζωής του κι όχι από το όπλο του Kevin Mooney. Στην ομώνυμη σειρά, τα πρόσωπα τα οποία πρωταγωνιστούν, αν και έχουν διαφορετικά ονόματα, σχεδόν όλοι υπήρξαν στη πραγματικότητα. Κι όσον αφορά τα γεγονότα, επίσης συνέβησαν στ’ αλήθεια, χωρίς το πέπλο της μυθοπλασίας να φουσκώνει λίγο τα πράγματα. Παραμένει ωστόσο μια πολύ καλή ιστορική αποτύπωση για το τι συνέβαινε στη πραγματικότητα στη Βικτωριανή Αγγλία. Έχει κι η μαφία την ιστορία της, όπως και να το κάνουμε.

 

Πηγή φωτογραφίας

Συντάκτης: Μαρίλια Μυστεγνιώτου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου