Ερωτικές σχέσεις: περίπλοκες αλλά και λυτρωτικές. Μπορούν να σε παιδέψουν, αλλά και να σε απογειώσουν. Προκαλούν κάποτε το δυνατότερο κλάμα αλλά και το πιο πλατύ χαμόγελο. Ποια εκδοχή τους θα ζήσεις είναι καθαρά θέμα συγκυριών και προσωπικών επιλογών.

Το μεγαλύτερο λάθος που κάνουν οι περισσότεροι είναι να γίνονται καλά φιλαράκια με τον πανικό τους, αφήνοντάς τον να τους ορίζει. Πανικοβάλλονται μετά από κάποιες αποτυχημένες σχέσεις ή όσο βλέπουν τα χρόνια να περνούν και τους εαυτούς τους να μην έχουν εκπληρώσει όσα φαντάζονταν μικρότεροι. Το μεγαλύτερο πλήγμα, βέβαια, έρχεται όταν βλέπουν τους γύρω τους να προχωράνε, να αλλάζουν σελίδα κι εκείνοι να μοιάζουν ακόμη μακριά απ’ την ευτυχία τους.

Εννοείται πως σ’ όλη αυτή την εσωτερική πάλη των συναισθημάτων τους, έρχονται να προστεθούν σαν κερασάκι στην τούρτα οι πιέσεις και τα λόγια των συγγενών και του περίγυρου, που ρωτάνε διαρκώς πότε θα αποκατασταθούν και γιατί ακόμα δεν έχουν προχωρήσει στη ζωή τους. Ερωτήσεις προσαρμοσμένες σε στερεότυπα και προσδοκίες μιας κοινωνίας που δε χρειάζεται απαραίτητα να συμβαδίσουν με την πραγματικότητα ή τις επιθυμίες του καθενός.

Έτσι, λοιπόν, μέσα σε αυτόν τον φαύλο κύκλο προτύπων και προσδοκιών, κάνουν κινήσεις απερίσκεπτες κι απελπισμένες. Χαμηλώνουν στάνταρντ, μπλέκονται σε σχέσεις επιφανειακές και δίνουν ευκαιρίες σε ανθρώπους που σε άλλη περίπτωση δε θα το σκεφτόντουσαν καν. Φτιάχνουν τη ζωή τους σαν μια παράσταση θεάτρου και μοιράζουν τους ρόλους σύμφωνα με το πώς θα ήθελαν οι άλλοι να ‘ναι μοιρασμένοι για να πάρουν στο τέλος το χειροκρότημα του κοινού, αυτό τους οδήγησε άλλωστε στο να ακολουθήσουν ένα δρόμο που δεν τους αντιπροσωπεύει.

«Συμβιβασμός» είναι η λέξη που παίρνουν αγκαζέ και προχωρούν. Προσπαθώντας να προλάβουν τις ζωές των άλλων, χάνουν τις δικές τους. Δεν αντιλαμβάνονται ότι η ευτυχία είναι υπόθεση προσωπική και πως ο συντροφικός δρόμος δεν πρέπει να ‘ναι ήσυχος και συνηθισμένος αλλά να ‘χει το χρώμα της φωτιάς, με σπίθα αναμμένη κι εκρήξεις συναισθημάτων. Σε μια προσπάθεια να ξεγελάσουν τους άλλους μα κυρίως τον εαυτό τους βαφτίζουν έρωτα τον παραμικρό ενθουσιασμό και καταπιέζουν την αλήθεια τους.

Κάπως έτσι φτιάξαμε έναν κόσμο γεμάτο ψεύτικες σχέσεις, με ανθρώπους που ‘ναι μαζί για να πιαστούν από κάπου, απλώς για να μη νιώθουν, με τους περισσότερους απ’ αυτούς  να οδηγούνται στα σκαλιά της εκκλησίας, όχι από έρωτα αλλά για να μη φλερτάρουν με το ράφι των προκαταλήψεων. Μόνο που η ευτυχία κρύβεται στην αλήθεια, στην επανάσταση του έρωτα και την απομάκρυνση των φόβων.

Μη φοβηθείς να μείνεις μόνος ή να φύγεις από τελειωμένες καταστάσεις. Η μεγαλύτερη επιτυχία σου δε θα ‘ναι το νυφικό σου ή το γαμπριάτικο σου, αλλά αφού ολοκληρωθείς ως ανεξάρτητος άνθρωπος να σταθείς δίπλα σε κάποιον που θα σε κάνει να χαμογελάς το ίδιο είτε στα σκαλιά τη εκκλησίας είτε στο διάδρομο του σούπερ μάρκετ.

Ωραίος ο γάμος, καλές κι οι προετοιμασίες.  Ένα μεγάλο πάρτι, που για να το χαρείς όμως χρειάζεσαι με τον κατάλληλο για σένα άνθρωπο κι όχι απλά κάποιον να παρουσιάζεις στις κοινωνικές σου υποχρεώσεις. Η ποιότητα των συναισθημάτων αποδεικνύεται στο χρόνο, αλλιώς δε μιλάμε για αγάπη αλλά για πυροτέχνημα.

Αυτό που έχει ανάγκη ο καθένας από μας δεν είναι ένας σύντροφος, αλλά να τα βρει πραγματικά με τον εαυτό του. Ο χρόνος που ξοδεύεται σε σκόρπιες σχέσεις κι αποτυχημένες προσπάθειες, τραβηγμένες απ’ τα μαλλιά, μόνο εις βάρος μας κυλάει. Σκέψου ότι όσο σπαταλάς τη ζωή σου με κάποιον που δε σε γεμίζει, απλώς για να καλύψεις όπως-όπως το κενό, μπορεί να περάσει από δίπλα σου ο πραγματικός έρωτας κι εσύ να μην τον δεις, γιατί θα έχεις το πρόσωπό σου στραμμένο σε λάθος κατεύθυνση.

Μη συμβιβάζεσαι με τίποτα λιγότερο από αυτό που θέλεις και κάνει την ψυχή σου να χαμογελά αληθινά.  Ο πραγματικός έρωτας δεν έχει ηλικία, δεν γνωρίζει «πρέπει» και κανόνες και προπάντων δεν έχει ημερομηνία λήξης. Και στον επόμενο που θα σε ρωτήσει πώς και δεν έχεις αποκατασταθεί ακόμα, δείξ’ του πώς είναι να περιμένεις τον έρωτα που σου αξίζει, γιατί εσύ δε γνωρίζεις από συμβιβασμούς, αυτά είναι άλλωστε για τους δειλούς.

 

Συντάκτης: Μαρία Βίγλα
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη