Δύσκολη λέξη η «αναβλητικότητα», σαν να λέμε «φόβος». Καλά, δεν είναι συνώνυμό του, αλλά κι η αναβλητικότητα είναι ένας τρόπος να μεταθέσουμε στο αύριο όσα μπορούμε να κάνουμε σήμερα, μα δειλιάζουμε να τα πραγματοποιήσουμε. Σαν να θέλουμε να αποφύγουμε όσα πιστεύουμε ότι δεν είναι η ώρα να τα κάνουμε. Αλλά ξέρετε κάτι; Η κατάλληλη στιγμή δε θα ‘ρθει ποτέ, παρά μόνο όταν αποφασίσουμε το αύριο να το κυνηγήσουμε σήμερα!

Φταίει ο τρόπος που μεγαλώσαμε, θα πείτε. Μας έμαθαν να λειτουργούμε με μικρά, δύσκολα, βήματα. Θέλετε να πούμε ή καλύτερα να παραδεχτούμε μια αλήθεια; Αυτό ήξεραν, αυτό σας έδωσαν οι δόλιοι οι γονείς. Από εκεί και πέρα εσείς τι κάνετε εκτός απ’ το να μην έχετε την τόλμη να ονειρεύεστε τα πάντα; Μια φίλη κάποια στιγμή μου είχε ευχηθεί να ονειρεύομαι τα αστέρια για να πέσω στα σύννεφα. Κι εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα πόσο τα «θέλω» μας μπορούν να μας δείξουν τον δρόμο προς τη ζωή!

Βλέπετε, η ζωή θέλει τόλμη, αισιοδοξία κι έλλειψη αναβλητικότητας. Ξέρετε, εκείνης της λέξης που είπαμε αρχικά, αλλά που λέμε να την ξεχάσουμε ή καλύτερα να την κλειδώσουμε στο ντουλάπι του παρελθόντος. Είναι όπως όταν ήμασταν παιδιά και κάθε πρωί που η μητέρα ερχόταν να μας ξυπνήσει, εμείς με παράπονο λέγαμε: «Δε θέλω να πάω σχολείο». Εντάξει, θέλαμε λίγο να πάμε, αλλά μόνο για τα παιχνίδια και τους φίλους κι όχι για τις παραδόσεις και τα μαθήματα που έπρεπε να διαβάσουμε και μετά να μας εξετάσουν οι δάσκαλοι.

Αλλά αν δεν πηγαίνατε στο σχολείο, πώς θα μαθαίνατε ότι πρέπει να πηγαίνετε καλύτερα προετοιμασμένοι στο μετέπειτα σχολείο της ζωής και πώς θα αποκτούσατε το θάρρος και την τόλμη που χρειάζονται προκειμένου να φωνάξετε δυνατά: «Εγώ σήμερα θα κάνω αυτό που έπρεπε χθες να είχα κάνει!». Άντε να δούμε πόσο σταθεροί είσαστε στις αποφάσεις σας, καθότι κι αυτό μια απόφαση είναι, και μάλιστα μπορεί να αποδειχτεί κι απόφαση ζωής. Μια απόφαση που θα πάρετε, ένα τέλος που θα δώσετε, μια αρχή που θα σας δώσει δύναμη, μια επαναξιολόγηση των πραγμάτων. Όλα μέσα τους κρύβουν αυτό που χθες είχατε πει ότι θα κάνετε σήμερα.

Κι αν θέλετε να σας πάω και παραπέρα, θα σας πω ότι αυτή η απόφαση να κάνετε όσα πρέπει, χωρίς να τα ακυρώνετε, πιθανόν να αποτελέσει ένα πολύ καλό παράδειγμα για τα παιδιά σας. Να μάθουν πως μόνο όταν δεν αναβάλλεις πράγματα και παίρνεις τις καταστάσεις στα χέρια σου, έχεις τη δυνατότητα να πας πιο μπροστά και πιο ψηλά.

Αυτή η φοβία μας να αντιμετωπίσουμε κατά πρόσωπο τις καταστάσεις, να σηκώσουμε ανάστημα και να εκφράσουμε όσα μας αντιπροσωπεύουν, πρέπει με κάποιον τρόπο να εξαλειφθεί. Δεν είσαστε φοβισμένα πιτσιρίκια αλλά ενήλικες που παίρνετε τα πράγματα στα χέρια σας, κυριαρχείτε στον εαυτό σας και τον κατευθύνετε στον καλύτερο για εσάς δρόμο.

Μα αφού είπαμε, αύριο θα κάνω, για παράδειγμα, την έναρξη της δίαιτας. Δε με πιστεύεις; Καλέ, φυσικά και σε πιστεύω, και σένα και μένα κι όλους όσοι κάθε Κυριακή βράδυ έχουν πάρει μια απόφαση που λένε πως θα την τηρήσουν! Αλλά είναι ο καιρός, η καθημερινότητα, η άτιμη η κοινωνία «που άλλους τους ανεβάζει κι άλλους τους κατεβάζει», βρε αδερφέ! Εντάξει, και κάπου εκεί στο βάθος είναι κι η βαρεμάρα μας, ο φόβος μας, η αδυναμία να ενηλικιωθούμε, που μας σπρώχνει στη μόνιμη, βολική, ατάκα «αύριο θα το κάνω σίγουρα». Αλλά για καλό και για κακό, μην κάνετε και σταυρό, γιατί δεν είναι ωραία στην κόλαση κατά πώς λένε κι η σάουνα αντέχεται για λίγο.

Πότε σας αρέσει ο εαυτός σας στον καθρέπτη περισσότερο; Μην απορείτε με την ερώτηση, απλά αναλογιστείτε, πότε είστε πιο σίγουροι κι ευχαριστημένοι με αυτό που αντικρίζετε; Όταν έχετε περιποιηθεί εξωτερικά τον εαυτό σας ή όταν έχετε πετύχει να κάνετε κάτι σήμερα, όπως είχατε πει εξαρχής, τηρήσατε τον λόγο σας και δείξατε πως μπορείτε να σταθείτε στα πόδια σας, καθότι τιμάτε την υπόσχεσή σας και κυρίως τιμήσατε εσάς τους ίδιους; Είδατε πως όλα είναι θέμα οπτικής κι όρεξης να διεκδικήσετε τα καλύτερα για εσάς και για τους υπόλοιπους;

Τελικά, αν το καλοσκεφτείτε, εσείς είστε η αρχή όλων και για αυτό και πρέπει να κοιταχτείτε στον καθρέπτη και να πείτε πως έχετε τη δύναμη αυτό που πρέπει να γίνει αύριο να το κάνετε σήμερα. Γιατί μπορείτε κι αξίζει να το κάνετε. Επειδή τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό απ’ την τήρηση των αποφάσεων και τη δέσμευση απέναντι στον εαυτό μας.

 

Συντάκτης: Γεωργία Κοκκονούζη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη