Η ειλικρίνεια είναι από τις δυσκολότερες αρετές που μπορεί να κατέχει ένας άνθρωπος. Συχνά, είναι ευκολότερο να κρύψεις την αλήθεια, είτε αφήνοντας τους άλλους σε πλήρη άγνοια, είτε αντικαθιστώντας την με κάποιο ψέμα. Προφανώς τα ψέματα δεν είναι και το ηθικότερο πράγμα που μπορείς να κάνεις για να πετύχεις το στόχο σου, όσο κι αν συχνά χρησιμοποιούμε δικαιολογίες  όπως «δεν ήταν δα και κανένα σοβαρό ψέμα» ή « δεν του είπα την αλήθεια για να μην πληγωθεί». Όταν από την άλλη όταν βρίσκεσαι από την απέναντι πλευρά, είσαι δηλαδή αυτός στον οποίο λένε ψέματα, πολλές φορές μπορείς να καταλάβεις αμέσως ότι δε σου λένε την αλήθεια, καθώς οι περισσότεροι ψεύτες τείνουν να καρφώνονται από μόνοι τους.

Το δύσκολο part ωστόσο, είναι όταν όχι απλώς τους πιστεύεις αλλά αφήνεις να σε επηρεάσουν τα ψέματά τους κιόλας. Συγκεκριμένα, όταν εμπιστευόμαστε τυφλά τις πληροφορίες κι απόψεις των άλλων καταλήγουμε να σχηματίζουμε την ίδια γνώμη με εκείνους χωρίς καν να μπούμε στη διαδικασία να σχηματίσουμε τη δική μας, ψάχνοντάς το μόνοι μας. Συχνά καταλήγουμε να είμαστε απόλυτοι ακόμη κι αν δεν έχουμε προσωπική εμπλοκή στα θέματα για τα οποία μας έχει επηρεάσει ο άλλος.

Η επανάληψη ενός ψέματος οδηγεί στο να το πιστέψουμε, είτε επηρεασμένοι από άλλους, είτε επειδή εμείς το δημιουργήσαμε. Αυτό το φαινόμενο είναι πανεύκολο να δημιουργηθεί κυρίως μέσω του κουτσομπολιού. Αναλογίσου τις φορές που απομακρύνθηκες από κάποιον πριν καν γνωριστείτε αρκετά, απλώς και μόνο επειδή άκουσες κάτι κακό γι’ αυτόν και σκέφτηκες «καλύτερα να μην μπλέξω». Αν έμπαινες στη διαδικασία ν’ ανακαλύψεις μόνος σου τι άνθρωπος ήταν, ίσως και να δημιουργούσες σχέση φιλική ή άλλου είδους και να περνούσατε υπέροχα, καταλαβαίνοντας πως ήταν κακές φήμες, ή απλώς έτυχε να επηρεαστείς από κάποιον που μαζί του δεν τα έβρισκε.

Τα ψέματα σε φθείρουν- το μόνο κακό είναι ότι όταν το αντιλαμβάνεσαι έχει ήδη γίνει ανεπανόρθωτη ζημιά. Σκέψου να επωφελείσαι χρόνια από κάτι και ξαφνικά μια μέρα να σου απαγορεύουν να το ξανακάνεις. Κάπως έτσι γίνεται με τους ψεύτες. Όταν αποφασίζουν να σταματήσουν τα ψέματα έχουν ήδη δημιουργήσει ένα μοτίβο που είναι μη αναστρέψιμο. Ένας άνθρωπος που προσπαθεί να παρουσιάσει τον εαυτό του με παραμύθια, συχνά γεμίζει υπερηφάνεια πιστεύοντας πως τα κοπλιμέντα που παίρνει απευθύνονται στον ίδιο, κι όχι στον φανταστικό άνθρωπο τον οποίο δημιούργησε. Ξαφνικά μπορεί να υποτιμήσει απότομα τον εαυτό του τη στιγμή που τα ψέματά του αποκαλύπτονται, σαν να ξεχνάει την πραγματική του αξία, πιστεύοντας πως χωρίς τα ψέματά του είναι ένα τίποτα. Πιστεύει πως η εικόνα η οποία τόσο καιρό παρουσίασε ήταν κι η πραγματική και μπαίνει τόσο βαθιά στον ρόλο του που τη στιγμή που βγαίνει, είναι εκτός τόπου και χρόνου, μιας κι η πλασματική ζωή του έχει πια γκρεμιστεί.

Είτε έχεις υπάρξει αυτός που χειραγωγεί, είτε αυτός που τον χειραγώγησαν με τα ψέματά τους, το κοινό αποτέλεσμα είναι πως έχουν γίνει οι καταστάσεις και στις δύο πλευρές δύσκολες χωρίς λόγο. Είναι τόσο πιο εύκολο κι ήρεμο το να είσαι ειλικρινής, καθώς δε χρωστάς καμιά εξήγηση σε κανέναν -κι οι εξηγήσεις είναι κάτι που απαιτούν όσοι θα έχεις κοροϊδέψει- ενώ αν είσαι ξεκάθαρος εξαρχής είναι όλα με το μέρος σου κι όλοι ξέρουν με ποιον έχουν να κάνουν, είτε ταιριάζετε είτε όχι. Η υπερβολή δεν μπορεί να είναι σε καμιά περίπτωση καλή, οπότε είναι περιττό να κάνεις αυτό που λέμε «την τρίχα-τριχιά».

Η δημιουργία κι αναμετάδοση ψεμμάτων δημιουργεί στερεότυπα και τα στερεότυπα με τη σειρά τους, μίσος και διχόνοιες. Κρατώντας τον εαυτό μας έξω απ’ αυτά το μόνο σίγουρο είναι πως θα έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο. Επίσης, για την αποφυγή παρεξηγήσεων και προβλημάτων, το ιδανικό θα ήταν όταν εμείς ξέρουμε την αλήθεια, ό,τι κι αν αυτή αφορά, να μην αφήνουμε κανέναν να τη διαστρεβλώνει με τον τρόπο του.

 

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!

Συντάκτης: Ελένη Τ.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου