Ποια αλλαγή δεν μπορούμε με τίποτα να αποφύγουμε;

Το να μεγαλώνεις είναι απ’ τα πιο όμορφα πράγματα στη ζωή σου αλλά και τρομακτικά παράλληλα. Μεγαλώνοντας αλλάζεις ως άνθρωπος, γεμίζεις εμπειρίες, γνωρίζεις νέο κόσμο και μαθαίνεις καινούρια πράγματα. Οι αξίες, οι προτιμήσεις και τα θέλω σου επαναπροσδιορίζονται και δομείς όλο και πιο σταθερά ένα σύστημα αξιών, πιο ουσιαστικό. Ταυτόχρονα όμως, αν χαθείς στην μπάλα της ωριμότητας, μπορεί να ξεχάσεις τη χαρά του να ανακαλύπτεις κάτι νέο κι ίσως λάθος, μα σίγουρα ενδιαφέρον.

Κι έτσι, σιγά σιγά, καταλήγεις να μη σε ενδιαφέρουν τα ίδια πράγματα που σε ένοιαζαν παλαιότερα, δεν παίζεις με την ψυχή σου όπως έπαιζες μικρός και δεν ενθουσιάζεσαι τόσο συχνά πια. Πλέον, τα γόνατά σου δεν είναι γεμάτα πληγές και τα παλιά σημάδια έχουν σβήσει. Κι ως προς τις σχέσεις σου, πολλοί άνθρωποι πέρασαν απ’ τη ζωή σου και σε χάραξαν, άλλοι σε αγάπησαν κι άλλοι σε πλήγωσαν, φτιάχνοντας το πορτραίτο των γνωριμιών σου. Έμαθες πολλά μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια και σίγουρα έχεις πολλά ακόμα να μάθεις.

Πού να οδεύει η ζωή σου άραγε, αναρωτιέσαι στις υπαρξιακές σου κρίσεις και τι άνθρωπος να γίνεσαι. Σου αρέσεις, θα σού έκανες παρέα αν σε συναντούσες; Αν σε έβλεπε ο μικρός σου εαυτός, θα ένιωθε περήφανος για τον άνθρωπο που είσαι τώρα;

Νομίζω πως όλοι στοχεύουμε να είμαστε ευτυχισμένοι στη ζωή μας, αλλά πολλές φορές κοιτάμε απλώς τον στόχο κι όχι το ταξίδι που είναι και το πιο σημαντικό. Σίγουρα πέρασες πολλές δυσκολίες, ίσως έχασες ανθρώπους που ένιωθες πολύ δικούς σου, αναγκάστηκες να συμβιβαστείς, να αλλάξεις πόλη, δουλειά και φίλους. Μπορεί κάποιες φορές να κοιτάς στον καθρέφτη και να μην αναγνωρίζεις αυτόν που σε κοιτάει πίσω, αλλά αυτό είναι φυσιολογικό, αλλάζεις. Και το μόνο σίγουρο στην ζωή είναι πως τίποτα δε μένει ίδιο, άρα γιατί να μείνεις εσύ;

Το πιο δύσκολο πράγμα σ’ αυτό το ταξίδι της αλλαγής είναι η ίδια η αλλαγή και η αποδοχή της. Το πιο πιθανό είναι πως δε θα θελήσεις να σου συμβεί συνειδητά, εκτός αν συμβεί κάτι συνταρακτικό ή τραυματικό στη ζωή σου ή αν πραγματικά δεν έχεις άλλη επιλογή. Κι όσο κι αν λέμε πως χρειάζεται να είσαι ανοιχτός σε νέες εμπειρίες, να επιδιώκεις να γνωρίζεις καινούριο κόσμο και να τον αφήνεις να σε επηρεάζει, να δοκιμάζεις και να ρισκάρεις γιατί μόνο έτσι κινούνται τα πράγματα προς μια διαφορετική κατεύθυνση, δεν είναι πάντα εύκολο να συμβεί. Κι αυτό γιατί ως παιδιά συνηθίζουμε στην αλλαγή μιας κι ακόμη και το σώμα μας ανά εξάμηνο αλλάζει μορφή, όμως μεγαλώνοντας την αποποιούμαστε και τελικά την αφήνουμε στην άκρη λες κι είναι κάτι αφύσικο που μας ενοχλεί και μας φέρνει σε αμηχανία. Ζητάμε σταθερότητα, βάση, σύστημα, μα ξεχνάμε πως τίποτα δε γίνεται να μείνει σταθερό. Είναι απλώς, αδύνατον.

Γι’ αυτό κι αν αποδεχτούμε τη διαρκή κίνηση των πάντων, θα πάψουμε να ζούμε μίζερα αναζητώντας κάτι που εκ των πραγμάτων δεν μπορούμε να έχουμε. Στις βάσεις να απαντάς με ταξίδια, στη σταθερότητα με νέες γνωριμίες και ρίσκο, στη ρουτίνα με αυθορμητισμό και στη συνήθεια με έρωτα. Όπως άλλωστε της πρέπει της ζωής. Κι αν ξεχάσεις κάποτε πως κινείσαι διαρκώς, να θυμάσαι πως βρίσκεσαι πάνω σε μια σφαίρα, που γυρνάει γύρω από ένα αστέρι, που γυρνάει γύρω από ένα σύμπαν, που γυρνάει γύρω από έναν γαλαξία που με τη σειρά του ταξιδεύει ανάμεσα σε αμέτρητους άλλους. Ακόμη αναρωτιέσαι γιατί αλλάζουμε και κινούμαστε διαρκώς;