Οι ρομαντικές ταινίες σίγουρα θέλουν και την ανάλογη προετοιμασία για να καταφέρετε να τις απολαύσετε στο εκατό τοις εκατό τους. Θέλουν και το κατάλληλο σκηνικό, για να μπορέσετε να μπείτε στο mood τους. Η ατμόσφαιρα είναι ήρεμη, χουχουλιάρικη κι άνετη και δε θέλετε καθόλου αυτό να χαλάσει για το υπόλοιπο της βραδιάς σας. Έχετε χαλαρώσει υπερβολικά κι οι δύο σας και προσπαθείτε να μπείτε έστω για αυτή τη μιάμιση ώρα στον ρόλο των πρωταγωνιστών της.

Για να καταφέρετε, όμως, να ζήσετε, τουλάχιστον για όσο διαρκεί η ταινία, σαν πρωταγωνιστές αυτής, τότε θα πρέπει να φτιάξετε το σωστό φόντο, δίνοντας κάποιες παραπάνω πινελιές ρομαντισμού στον χώρο. Ίσως σταθείτε στα συνηθισμένα –που κι αυτά κρύβουν τη δική τους μαγεία– και στολίσετε κεριά στο τραπέζι, στο πάτωμα, δεξιά κι αριστερά απ’ την τηλεόραση. Να διατηρήσετε, δηλαδή, γενικά, όσο μπορείτε, χαμηλό τον φωτισμό στο σπίτι -κι αν είναι κι αρωματικά, να δώσετε ταυτόχρονα μια πιο ιδιαίτερη αίσθηση. Ίσως αν είστε πιο εξτρίμ (κι αν κι ο καιρός το επιτρέπει) να κανονίσετε προβολή στην ταράτσα ή να στήσετε μια σκηνή στη μέση του σαλονιού, με λαμπιόνια και πολλά μαξιλάρια.

Επιστρέφοντας στα κλασικά, έχετε διαλέξει, λοιπόν, ένα γλυκό κόκκινο κρασί κι ένα πλατό τυριών, αν βαρεθήκατε τα ποπκόρν, για να σας κάνουν παρέα κατά τη διάρκεια της προβολής ή –για να ‘μαστε πιο ειλικρινείς– έστω για το πρώτο τέταρτο κι έχετε πάρει αναπαυτικά τις θέσεις σας στον καναπέ, ενώ ένα κουβερτάκι δε θα ήταν κακή ιδέα.

Μπορεί με δυσκολία να έπεισες το αμόρε να δείτε μια ρομαντική ταινία, ίσως απ’ την άλλη εσύ να μην ήθελες να την δείτε, αλλά να σε κατάφερε τελικά τόσο με το κρασί και την ατμόσφαιρα που έχει ετοιμάσει όσο και με το κουταβίσιο βλέμμα που στο ζητούσε, που πλέον το θέλετε εξίσου κι οι δύο.

Κι αφού η πλοκή έχει ξεκινήσει κι εσείς παρακολουθείτε, ρίχνετε πού και πού κάνα-δυο κλεφτές ματιές ο ένας στον άλλον. Ανταλλάσσετε κοφτά φιλιά στα χείλη και πιο τρυφερά στο μάγουλο, όσο τα χέρια και τα πόδια σας περιπλέκονται ανάμεσα σε απαλά χάδια, συνοδευμένα από ήρεμα χαμόγελα. Ίσως να μη βλέπεις καν την οθόνη από κάποια στιγμή και μετά κι απλά να χαζεύεις το ταίρι σου. Ξέχασες για λίγο οτιδήποτε κι αν είχες στο μυαλό σου, ξέχασες τα άγχη σου, τις υποχρεώσεις σου, άδειασες από όλα όσα σε απασχολούσαν μέχρι εκείνη τη στιγμή και ξαναγέμισες μόνο με όσα μπορεί να σε κάνει να νιώσεις αυτός ο άνθρωπος.

Ενώ επιστρέφεις στο «τώρα», στη στιγμή σας, αρχίζεις να κάνεις σενάρια για τη δική σας ζωή, το δικό σας κοντινό ή μακρινό μέλλον, εστιάζοντας στο δικό σας love story και κάνοντας μια μίνι αναδρομή στη γνωριμία σας. Κι αν κάποια στιγμή παρασυρθείς απ’ τους συναισθηματισμούς, δεν έγινε και κάτι, θα δικαιολογήσεις τη συγκίνησή σου φορτώνοντάς την στην ταινία. Και κάπου εκεί, όσο στο μυαλό σου σκαλίζεις το δικό σας χρονικό, είναι η ιδανική στιγμή για να χωθείς σε ‘κείνη την αγκαλιά.

«Σ’ αγαπώ. Είμαι αυτός που είμαι επειδή υπάρχεις. Είσαι κάθε αιτία, κάθε ελπίδα και κάθε όνειρο που είχα ποτέ και οτιδήποτε κι αν μας συμβεί στο μέλλον, κάθε μέρα που περνάμε μαζί είναι η καλύτερη ημέρα της ζωής μου. Θα είμαι για πάντα δικός σου». Σκέφτεσαι ότι στο λέει ο δικός σου Nόα, σκέφτεσαι ότι το λες στη δική σου Άλι, κι ας μην είστε αυτοί, κι ας μην παίζετε σε κανένα “Νotebook”.

Μέχρι την επόμενη ταινία που θα επιλέξετε να δείτε παρέα, βάλτε τα δυνατά σας για να κάνετε τη δική σας ιστορία, το δικό σας «μαζί», την ταινία που δε θα χορταίνετε να βλέπετε. Γυρίστε τη δική σας ρομανική κομεντί, με πολλά γέλια κι έρωτα, με μοναδικούς πρωταγωνιστές εσάς, και κάντε κάθε μέρα σας μια πρεμιέρα απ’ το επόμενο μέρος της.

Συντάκτης: Δήμητρα-Μαρία Κοσμά
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη