Είναι κάποιες περίεργες ημέρες ή στιγμές που σφηνώνει μέσα στο μυαλό σου μια σκέψη, ένα άτομο ή μια ιδέα και είναι τόσο έντονη η επιρροή που σου ασκεί, που δε σε αφήνει λεπτό στην ησυχία σου. Μένει εκεί να τριγυρίζει γύρω από το κεφάλι σου σαν ενοχλητικό έντομο που κάνει αισθητή την παρουσία του με το βουητό του. Είναι τα ιδανικά και οι αξίες σου που σε κρατούν πίσω και δεν ενδίδεις. Όλα εκείνα τα «ποτέ» που φώναξες κάποτε με την πιο σίγουρη φωνή σου, αλλά μετά αυτά σου χτύπησαν την πόρτα πιάνοντάς σε στον ύπνο και αφήνοντάς σε να τα κοιτάς μαρμαρωμένος μην ξέροντας αν πρέπει να τα αφήσεις να περάσουν.

Στέκεσαι να σε παρατηρείς, να αναρωτιέσαι τι συνέβη μέσα σου. Άλλαξες ή μήπως απλά επηρεάστηκες; Πας λοιπόν να προβάλεις αντίσταση, αλλά μοιάζει σαν οι δυνάμεις που σε έλκουν να είναι δυνατότερες. Είναι άραγε το μυαλό που παίζει παιχνίδια και εξιδανικεύει άτομα και εμπειρίες, ή απλά γεννάται μια τόσο έντονη ανάγκη για αλλαγή που χωρίς να το θέλεις γίνεσαι δέσμιός της;

Μερικές επιλογές μας, ξέρουμε από την πρώτη στιγμή που τις αντικρίζουμε πού θα μας οδηγήσουν και πώς θα εξελιχθούν. Κοιτάμε τις συνέπειες να εμφανίζονται μπροστά μας σαν να βλέπουμε τα «προσεχώς» πριν από μια ταινία. Όμως η ανάγκη μας να τις βιώσουμε είναι τόσο έντονη που μας ωθεί στο να το τραβήξουμε στα άκρα με τελικό μας στόχο να πάρουμε μια γεύση. Εκείνες τις στιγμές δε σκέφτεσαι το ποιος μπορεί να πληγωθεί ή το τι εικόνα δημιουργείς για τον εαυτό σου. Κινείσαι με βάση ένστικτα, ρισκάρεις, προκαλείς και δημιουργείς όσες περισσότερες «τυχαίες» συνθήκες μπορείς, αψηφώντας όλα εκείνα τα κόκκινα λαμπάκια που αναβοσβήνουν ακανόνιστα στο κεφάλι σου.

Τελικά το άγνωστο, το νέο ή το μη επιτρεπτό κρύβει μια δόση μυστηρίου αρκετή για να μας τρελάνει. Δημιουργεί μια πλάνη που μας φωνάζει ότι ίσως τελικά ο τρόπος να ζήσουμε αυτό που τόσο θέλουμε, χωρίς όμως να λερώσουμε τα χέρια μας με κάτι που φαντάζει λάθος, είναι να κάνουμε την κατάσταση λίγο εντονότερη. Εξιδανικεύουμε περιπτώσεις «μη επιτρεπτές» δίνοντάς μας το άλλοθι ότι επρόκειτο για περίπτωση «πολύ καλή για να μην τη ζήσουμε». Ότι ήταν πολύ άρτιο για να μην αξίζει ακόμη και την απόλυτη πτώση στο κενό, χωρίς κανένα σχοινί για ασφάλεια.

Σκέψεις, συναισθήματα και παρορμήσεις που δεν καταλαγιάζουν όσες ενέσεις λογικής κι αν τους δώσεις. Ληστεύουν κάθε σου συγκρατημένη σκέψη και την πετάνε τόσο μακριά που δεν μπαίνεις καν στον κόπο να γυρίσεις να την ψάξεις. Και για όλο αυτό ευθύνονται οι μικρές δόσεις αδρεναλίνης που παίρνεις από κάθε φορά που ρισκάρεις να βιώσεις κάτι αντίθετο από εσένα μιας και τελικά ζούμε πολύ πιο έντονα τις στιγμές που επιλέγουμε να ξεφύγουμε από τα όριά μας.

Η μάχη σωστού και λάθους, θέλω και πρέπει, είναι τόσο άνιση που κάθε φορά που θα τη βιώνεις θα διαπιστώνεις πως σαν μαγνήτης θα σε τραβάει κοντά του αυτό που σου προκαλεί τη μεγαλύτερη ένταση. Ο φόβος σχεδόν εξαφανίζεται πίσω από την αίγλη των ανεβασμένων καρδιακών παλμών και εσύ μπαίνεις ασπίδα μπροστά από κάθε επιθυμία που θες να υπερασπιστείς ασχέτως δυσκολίας και περιορισμών. Η φωτιά του, να το δεις, θα σβήσει μόνο εάν καταφέρεις να το φτάσεις έως τα άκρα ασχέτως αν θα δεις τελικά κάποιο αποτέλεσμα.

Η έκβαση των πράξεων και των επιλογών κρύβεται και δεν εμφανίζεται ποτέ πριν πέσει η αυλαία. Περιμένει για να κάνει εντυπωσιακό φινάλε, δείχνοντάς σου αν τελικά άξιζε το ρίσκο σου και αν απέδωσε, ενώ σου δίνει ταυτόχρονα την ευκαιρία για ένα μικρό απολογισμό. Όποια και αν είναι η τελική ετυμηγορία όμως ένα είναι το μόνο σίγουρο: θα το έχεις ζήσει, θα έχεις γνωρίσει μια νέα πτυχή σου, θα έχεις υπερασπιστεί τα πιο βαθιά θέλω σου και πλέον θα είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις και κάθε συνέπεια μεγάλη ή μικρή. Κομμάτι του παιχνιδιού είναι και αυτό, θα ήταν ουτοπικό να θεωρείς πως θα παίξεις με φωτιές και θα φύγεις χωρίς να έχουν μυρίσει τα ρούχα σου λιγάκι κάπνα.

Πάντα να σέβεσαι τον απέναντί σου, αλλά να θυμάσαι, η ζωή είναι απρόβλεπτη και καμιά φορά σε ωθεί εκεί που ήσουν πεπεισμένος πως δε θα επισκεφτείς ποτέ σου, μη θεωρήσεις λοιπόν τον εαυτό σου δυνατότερο από τη ροή της γιατί όσο και να αντισταθείς και όσο και να φωνάξεις τα πιο δυνατά «ποτέ» σου, εκείνη θα βρει τον τρόπο να σε βγάλει ψεύτη.

Συντάκτης: Φλώρα Γιώτου
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη