«Σε επέλεξα χθες, σε επιλέγω σήμερα, θα σε επιλέξω αύριο»

Αν το καλοσκεφτείς, δεν αγαπάς κάποιον επειδή είναι όμορφος άνθρωπος, είναι γλυκός, έχει ωραία χαρακτηριστικά ή επειδή σε χτύπησε ο έρωτας κατακούτελα. Αγαπάς την προοπτική του, όλα αυτά που θα μπορούσατε να γίνετε μαζί. Είναι σαν να κάθεσαι σε μια αίθουσα προβολών και να βλέπεις σαν ταινία τη κοινή ζωή σας να εξελίσσεται και σου αρέσει τόσο πολύ, που καταλήγεις να ερωτεύεσαι την ιδέα κι όχι τον άνθρωπο.

Ο καιρός περνάει και γνωρίζεστε καλύτερα, τα πρώτα ελαττώματα βγαίνουν στην επιφάνεια κι η επιστροφή στην πραγματικότητα είναι αναπόφευκτη. Ίσως μαλώνετε συχνότερα, βλέπεστε λιγότερο, ίσως η πίεση στη σχέση έχει αυξηθεί. Η οικειότητα σε κάνει να απελευθερώνεσαι αλλά μπορεί να γίνει και πολύ τρομακτική. Σε κάνει να θέλεις να είσαι πιο πολύ ο εαυτός σου με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Και σ’ αυτό το σημείο, ένα ερώτημα γεννιέται: έχετε χτίσει γερές βάσεις ή η σχέση θα καταρρεύσει σαν πύργος από τραπουλόχαρτα;

Ενώ η φάση του μήνα του μέλιτος μπορεί να φαντάζει μέσα στο μυαλό σου η καλύτερη φάση της σχέσης σας, η περίοδος που θα ακολουθήσει μπορεί να είναι επίσης γεμάτη από ευχάριστη διαρκή δέσμευση, υπέροχο ψυχικό δέσιμο· αρκεί να μείνετε ενωμένοι. Μια ερωτική σχέση, άλλωστε, δε στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο στην εξωτερική εμφάνιση ή στα σαγηνευτικά χαρακτηριστικά μας και σίγουρα μια σχέση δεν μπορεί να ανθίσει αν δεν υπάρχει κοινή πορεία, ομαδική δουλειά κι ανοιχτή επικοινωνία. Μια πετυχημένη σχέση, χτίζεται με σκληρή δουλειά, σε αναγκάζει να ξεπεράσεις ό,τι στο παρελθόν σε πλήγωσε, να δεις κατάματα τραύματα που αν κι ίσως δεν ήθελες να αντιμετωπίσεις, τώρα καλείσαι να το κάνεις. Να μιλήσεις ανοιχτά για ό,τι σε απασχολεί, να θέσεις υγιή όρια, να εκφράσεις τα συναισθήματά σου και να εμπιστευτείς ότι ο άνθρωπός σου ήρθε για να μείνει και δε θα τρέξει να φύγει μακριά στην πρώτη δυσκολία.

Οι σχέσεις τη σήμερον ημέρα, κινδυνεύουν να γίνουν είδος προς εξαφάνιση και πολλοί άνθρωποι επιλέγουν τον «εύκολο δρόμο». Στη θέση της σταθερής επιλογής έχουν έρθει οι «σχεδόν σχέσεις», εκείνες που δε χρειάζεται να ρισκάρεις γι’ αυτές, δε χρειάζεται να σπάσεις όρια και φραγμούς, δεν αναγκάζεσαι να βελτιωθείς και να εξελιχθείς, δε νιώθεις αλλά κι αν νιώθεις, το άτομο του ενδιαφέροντός σου δε θα το μάθει ποτέ. Σχέσεις επιφανειακές, στηριζόμενες στο sex, με δανεικό χρόνο κι ημερομηνία λήξης «διαβάζοντας» σημάδια και σπόντες, μένοντας πάνω από το κινητό όλη τη νύχτα, αναμένοντας καρτερικά για ένα μήνυμα και στηρίζοντας όλες τις ελπίδες σου σ’ ένα ερωτηματικό, καθώς αναζητάς ένα σημάδι ότι δε θα χρειαστεί να αισθανθείς τον πόνο της εγκατάλειψης, του χωρισμού και της απώλειας, ποτέ ξανά. Είναι οι σχέσεις που έφεραν στη μόδα το «ghosting» το οποίο δεν είναι τίποτα άλλο από το «φοβήθηκα κι έτρεξα μακριά γιατί δεν άντεχα να απορριφθώ ή να απορρίψω»· «ghost» εξάλλου είναι το φάντασμα, μια λέξη που ταιριάζει εξαιρετικά στις σχέσεις της εποχής.

Κι αν ψάχνεις να βρεις την αιτία, μην το κουράζεις και πολύ. Τα πράγματα είναι απλά, οι άνθρωποι τα κάνουμε περίπλοκα. Κρύβουμε επιμελώς όσα μας κάνουν αυτό που είμαστε, παγώνουμε την καρδιά μέσα στα στήθη μας και σκοτώνουμε την ελπίδα πριν μας σκοτώσει αυτή. Διακόπτουμε τις σχέσεις στον μήνα του μέλιτος, φεύγουμε από εμάς πριν χρειαστεί να μάς γνωρίσουμε και να εξηγήσουμε στον άλλον ποιοι είμαστε. Γιατί, εκείνος που φεύγει, τελικά, δεν είναι μόνο ο δειλός, είναι κι αυτός που αρνείται να παλέψει να στεριώσει κάπου.

Ωστόσο, ο έρωτας είναι γι’ αυτούς που δε φοβούνται να ζήσουν το απόλυτο, δεν κολυμπούν με μανία να σωθούν αλλά αφήνονται να πνιγούν μεσ’ την αγάπη κι εν τέλει, καταφέρνουν κι ανασαίνουν. Γιατί τότε αντιλαμβάνονται πως η πραγματική αγάπη είναι αυτή που γιατρεύει πληγές, που ενώνει ψυχές και δίνει νόημα στη ζωή. Ποιο είναι το χειρότερο που μπορεί να σου συμβεί βγαίνοντας από τη ζώνη ασφαλείας σου; Να ανακαλύψει κάποιος αυτό που κρύβεις πίσω από τη μάσκα του αναίσθητου ανθρώπου; Αυτού που δεν έχει ανάγκη από αγάπη, που αρκείται να ζει παθιασμένες νύχτες που ποτέ δεν τις βρίσκει το πρωί; Ή μήπως ρισκάρεις να δεις τον εαυτό σου με τρόπο που θα σε απογοητεύσει εσένα τον ίδιο;

Ας καταρρεύσουν επιτέλους οι αυταπάτες ότι δήθεν η αγάπη είναι σαν ποίημα που καταλαβαίνουν οι λίγοι, ότι ανήκει μόνο στους τυχερούς κι ας αποδεχτούμε ότι είναι και σκληρή δουλειά, είναι ισχυρή θέληση, είναι προσπάθεια, ανησυχία, πάλη -σωματική και πνευματική, ενδιαφέρον, ανάγκη, τροφή για το πνεύμα, τέχνη, μαγεία, μελωδία, ρίσκο, ζωή, είναι θέλω, είναι δημιουργία, είναι η αρχή και το τέλος, το Α και το Ω κι ο λόγος να ελπίζεις ότι δε βαδίζεις μόνος κι είσαι ελεύθερος να την επιλέγεις. Γιατί στο τέλος αυτό είναι η αγάπη, επιλογή.