Από πότε το άνετο και βολικό σημαίνει απαραιτήτως και καλύτερο σεξ; Από πότε έχεις υπογράψει συμβόλαιο αποκλειστικότητας με το κρεβάτι σου; Αν εξαιρέσουμε το προβλέψιμο της επιλογής του και θελήσουμε να είμαστε αντικειμενικοί, το κρεβάτι μοιάζει όντως ιδανικό για ερωτικές συνευρέσεις, είναι και το πιο άνετο σημείο του σπιτιού σου. Αλλά έχεις σκεφτεί ότι έχεις στη διάθεσή σου μια τεράστια ανεκμετάλλευτη παιδική χαρά κρυμμένη μέσα σ’ αυτό;

Η εμμονή σου με το μαλακό σου στρώμα, από κάποιο σημείο και μετά, καταντάει βαρετή. Κι αν αυτό, από μόνο του, δεν είναι ένα μεγάλο κίνητρο για νέες αναζητήσεις σε φανερές ή κρυφές γωνιές που μπορούν να φιλοξενήσουν το πάθος σου, τότε αναρωτήσου τι μπορεί να είναι. Σκέψου, όμως, καλά εκείνα τα προφανή και συνάμα αναπάντεχα σημεία στα οποία μπορείς να βγάλεις τα σεξουαλικά γούστα κι απωθημένα σου. Και τότε θα καταλάβεις…

Τι; Ότι ο έρωτας θέλει και την τρικλοποδιά του. Εκείνη που θα σε ρίξει στα πατώματα. Εκείνη που θα σε οδηγήσει πάνω σε χαλιά και σε μοκέτες. Εντελώς αναπάντεχα κι εντελώς τυχαία. Έτσι στα ξαφνικά. Αυτή την αίσθηση θα σου αφήσει. Γιατί το εναλλακτικό και το απρόβλεπτο θέλει λίγο και την τριβή του. Θέλει τη διαφορετική στάση του. Θέλει να είναι και λίγο επίπονο.

Μη βγάλεις, όμως, συμπεράσματα απ’ την αρχή. Γιατί σε πρώτη φάση θα ‘ναι άβολο. Αλλά μερικές φορές –έχε υπόψη σου– στο άβολο ενισχύονται κι εκείνα τα ένστικτα τα λίγο πιο κτηνώδη, εκείνα που είναι ικανά να ξεσηκώσουν πάθη. Αρκεί ν’ αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο κι ανεξέλεγκτο.

Δημιούργησε την τέλεια ατμόσφαιρα. Άσε το δωμάτιο να πάρει εκείνο το φως που θέλει από μόνο του. Μην κάνεις χώρο για τίποτα. Μην προγραμματίσεις ούτε τη μουσική ούτε τα ρούχα. Μπορεί να λερωθείς, να κρυώσεις ή να πιαστείς. Αλλά μερικές φορές, προκειμένου να φτάσει το σεξ στην κορύφωση, τα παραπάνω επιβάλλονται.

Δεν επιβάλλεται, όμως, αυτό. Γιατί το σεξ στο πάτωμα, μ’ ένα χαλί για υπόστρωμα, είναι κατάσταση μη προγραμματισμένη. Μία κατάσταση που ξεκινάει ανοίγοντας μία πόρτα και μια αιφνίδια αχαλίνωτη επιθυμία που κάνει τον άλλο να σε βουτάει απ’ τη μέση. Μία κατάσταση που ενώνει δύο κορμιά στον τοίχο ενώ πέφτουν σταδιακά προς τα κάτω. Μία κατάσταση που γλιστράει απ’ τον καναπέ και σε βρίσκει στη μοκέτα.

Γιατί εκεί βρίσκεται κι όλη η μαγεία. Εκεί βρίσκεται το αναπάντεχο που δικαιολογεί τη φράση «πέσαμε στα πατώματα». Εκεί βρίσκεται το πάθος, το ασυγκράτητο, μ’ όλες τις αισθήσεις στην κορύφωσή τους. Εκείνες τις αισθήσεις που μπλέκονται ανάμεσα σε αγγίγματα που προσπαθούν να βγάλουν τα ρούχα. Εκείνες τις αισθήσεις τις γεμάτες ένταση.

Ακόμα κι οι στάσεις έχουν δικό τους νόημα. Όχι ως προς τον τρόπο αλλά ως προς τη δυναμική τους. Γιατί, στην προκειμένη περίπτωση, αν θα το ζήσεις, θα καταλάβεις ότι δεν υπάρχει το «πάνω» και το «κάτω» χέρι. Αντίθετα, είναι ισόποση η συναλλαγή.

Τόλμησε, λοιπόν, ν’ αναστενάξεις τα πατώματα. Η αγκαλιά, στο τέλος, μ’ εκείνη την αίσθηση του χαλιού στην πλάτη σου αλλά και την εικόνα των πραγμάτων από χαμηλά, θα σ’ αποζημιώσει.

Φύγε απ’ το κρεβάτι σου κι εκμεταλλεύσου κάθε γωνία μέσα στο σπίτι σου. Κι αν τελικά το πάτωμα δε σου ταιριάζει, ξεκίνησε από κάπου και κατάληξε στο στρώμα σου. Τουλάχιστον θα ξέρεις ότι προσπάθησες.

Συντάκτης: Αναστάσιος Καλλίας
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη