Σίγουρα θα έχεις διαπιστώσει κι εσύ, από τη δική σου εμπειρία, ότι σε ένα ζευγάρι υπάρχουν κάποια θέματα συζήτησης τα οποία είναι μάλλον λίγο ζόρικα, απαιτούν προσοχή, ειλικρίνεια, σεβασμό απέναντι στο σύντροφό μας, λεπτούς χειρισμούς και μάλλον μπόλικη δόση αυτογνωσίας και από τις δύο πλευρές. Φαίνεται λοιπόν να μην είναι όλα τα θέματα ανέμελα και εύκολα όπως για παράδειγμα «Τι ταινία θα δούμε απόψε;», «Πού θα πάμε διακοπές φέτος το καλοκαίρι;», «Πότε θα αγοράσουμε εκείνη την απλίκα που θέλουμε για το καθιστικό μας;», «Να καλέσουμε το Σαββατοκύριακο τους φίλους μας στο σπίτι για φαγητό;».

Είναι λοιπόν και κάποιες άλλες συζητήσεις πιο απαιτητικές. Συζητήσεις με τίτλο: «Νoμίζω ότι χρειάζομαι προσωπικό χώρο και χρόνο», «Πού πηγαίνει τελικά η σχέση μας;», «Δε νομίζω ότι ο κολλητός σου είναι καλή επιρροή για σένα» ή «Ποιες είναι οι τρεις κυριότερες προτεραιότητες για τη δική σου ζωή;».

Χμ, ψυχραιμία θέλει και όλα μπορούν να λυθούν! Καταρχάς, να σου πω ότι δεν υπάρχει ζευγάρι που να μην τσακώνεται ποτέ (κι εδώ εννοώ ζευγάρι υγιές και ισορροπημένο, όπου υπάρχει το αμοιβαίο ενδιαφέρον και η έλξη μεταξύ τους). Σε αντίθεση μάλιστα με όσα πιστεύουν οι περισσότεροι για τους καβγάδες, οι καβγάδες, όταν γίνονται με κυρίαρχα στοιχεία τον αλληλοσεβασμό και τη διατήρηση ήπιων τόνων, αντί να υπονομεύσουν τη σχέση, ίσως τελικά -κάποιες φορές- και να την ενισχύσουν.

Πρέπει λοιπόν να μάθουμε, σε μια δύσκολη συζήτηση, να διαφωνούμε εποικοδομητικά με το σύντροφό μας και γιατί όχι μετά από αυτό, να δυναμώσουμε ακόμη περισσότερο τη σχέση μας, κάνοντάς την ανθεκτικότερη στο πέρασμα του χρόνου. Άλλωστε, οι ψυχολόγοι υποστηρίζουν ότι όταν εκφράζουμε με λόγο όσα σκεφτόμαστε, όταν μπαίνουμε στη διαδικασία να δημιουργήσουμε λόγο γι’ αυτά που αισθανόμαστε, τότε, με ένα μαγικό τρόπο, δημιουργείται μία ψυχολογική απόσταση απ’ αυτά που έχουμε πει, πράγμα το οποίο μας επιτρέπει να ακούσουμε τον εαυτό μας αλλιώς. Δημιουργείται έτσι ένας χώρος μεταξύ αυτού που μας συμβαίνει και του λόγου, ο οποίος μας δίνει την δυνατότητα να κάνουμε κάτι για αυτό, να το μοιραστούμε, να το αλλάξουμε και με αυτό τον τρόπο να νιώσουμε καλύτερα.

Πάμε σε αυτό το σημείο να δούμε κάποια μικρά tips τα οποία θα μας βοηθήσουν να φέρουμε εις πέρας κάποιες τέτοιες δύσκολες και συναισθηματικά φορτισμένες συζητήσεις μεταξύ των ζευγαριών.

Θα ξεκινήσω με την περιβόητη γλώσσα του σώματος. Ναι κι εδώ το σώμα σου, ο τρόπος που στέκεσαι απέναντι στο σύντροφό σου, αν κάθεσαι ή αν είσαι όρθιος, η απόσταση που πολλές φορές ασυνείδητα επιλέγεις να κρατήσεις, όλα παίζουν πολύ σπουδαίο ρόλο στην εξέλιξη μιας ζόρικης κουβέντας. Όλα αυτά είναι ικανά να εκπέμψουν δυναμισμό και αποφασιστικότητα ή σε αντίθετη περίπτωση, φόβο, δυσπιστία ή και έλλειψη αυτοπεποίθησης. Ας πράξουμε επομένως ορθά και ας επιλέξουμε να βρεθούμε στο ίδιο ύψος ματιών με τον συνομιλητή/σύντροφό μας, όντας είτε κι οι δυο καθιστοί ή κι δύο όρθιοι και φυσικά να μην ξεχνάμε να τον κοιτάμε σταθερά στο πρόσωπο και ακόμη καλύτερα στα μάτια.

Επίσης, ήρθε η ώρα να  λειτουργήσεις με ενσυναίσθηση, να ακούσεις ουσιαστικά τον άνθρωπό σου, να δείς κατάματα τις ανάγκες του και να μη βιαστείς να τον κρίνεις και να βγάλεις πρόχειρα συμπεράσματα γι’ αυτόν. Και γιατί να μη χρησιμοποιήσεις, αν χρειαστεί, κάποιες διευκρινιστικές ερωτήσεις, στα σημεία στα οποία θεωρείς ασαφή την τοποθέτηση του συντρόφου σου; Και το σημαντικότερο απ’ όλα: προσπάθησε να μην  τον διακόψεις, όση ώρα μιλάει. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι οι ψυχολόγοι μας προτείνουν να κάνουμε μια παύση των πέντε δευτερολέπτων, αμέσως αφ’ ότου ολοκληρώσει ο συνομιλητής μας τις σκέψεις του, ενώ όσο μας μιλάει, να τον παροτρύνουμε να συνεχίσει το λόγο του, μέσω ενός καταφατικού κουνήματος της κεφαλής μας. Ναι καλά άκουσες, είναι ένας απλός τρόπος να κάνουμε το σύντροφό μας να νιώσει όμορφα, καθώς αισθάνεται ότι του προσφέρουμε το έδαφος, το περιθώριο και το χρόνο, προκειμένου να εξωτερικεύσει τις σκέψεις του. Για την ακρίβεια,τον κάνουμε να νιώσει  ένα τρόπο σύνδεσης μαζί μας, αφού αισθάνεται ότι του κάνουμε ένα μεγάλο δώρο, ότι τον ευεργετούμε ετούτη εδώ τη στιγμή, μόνο και μόνο επειδή τον ακούμε και τον αφήνουμε να ολοκληρώσει τις σκέψεις του (για φαντάσου!).

Και βέβαια, πολύ σημαντικό να θυμάσαι είναι κι αυτό: δεν είναι πάντα και σε κάθε περίσταση το ζητούμενο να επωμισθείς για άλλη μια φορά όλες τις ευθύνες εσύ. Βασικό σου μέλημα είναι να διατηρήσεις ένα κλίμα συζήτησης όμορφο, ειλικρινές και υγιές. Και βέβαια, είναι εντελώς άχρηστο να έχεις στο μυαλό σου ότι τέτοιες συζητήσεις, αποτελούν για σένα μια πρόκληση, ένα πεδίο μάχης, μια αρένα, πάνω στην οποία εσύ δίνεις σήμερα τον αγώνα της ζωής σου τον οποίο πρέπει να κερδίσεις.

Επίσης, μην περάσει στιγμή από τη σκέψη σου ότι είναι κακό να ζητήσεις – αν χρειαστεί- ένα διάλειμμα από τη συζήτηση, ειδικά αν αισθάνεσαι ότι αρχίζεις να θυμώνεις πολύ έντονα, ή ότι είσαι έτοιμος να ξεστομίσεις βαριές κουβέντες στον αγαπημένο σου σύντροφο. Άλλωστε, ένα μικρό διαλειμματάκι θα σε βοηθήσει να κερδίσεις ξανά την αυτοσυγκράτηση και τον αυτοέλεγχό σου, αντιμετωπίζοντας την κατάσταση πιο νηφάλια και δίνοντας τη δυνατότητα και στους δυο σας να καταλήξετε κάπου που βεβαίως άξιζε τον κόπο για όλο αυτό.

Κλείνοντας, καταλήγουμε ότι η σωστή επικοινωνία σε μια δύσκολη συζήτηση, συνίσταται κατά κανόνα από πολύ απλά βήματα, σίγουρα δεν είναι δεδομένη, ούτε όμως κερδίζεται εφ’ όρου ζωής μέσα από κάποια τυχαία και μεμονωμένα περιστατικά. Άλλωστε, συχνά η οικονομική ανασφάλεια και οι ταχύτατοι ρυθμοί ζωής σήμερα, δε βοηθούν ένα ζευγάρι να έρθει κοντά, να χαρεί αυτή τη μοναδική σχέση που έχει καταφέρει να χτίσει και εν τέλει να επικοινωνήσει τους προβληματισμούς και τα συναισθήματά του. Ωστόσο, αν είμαστε σε διαρκή  εγρήγορση και συνεχή ανανέωση μέσα στη σχέση μας, αν  εκφράζουμε εγκαίρως τις επιθυμίες μας και τις ενοχλήσεις μας (ώστε να αποφεύγεται η συσσώρευση θυμού), αν δίνουμε ευκαιρίες και χρόνο στον άλλον να μας καταλάβει, τότε οι αγνές προθέσεις μας, τα κοινά μας όνειρα και η αυθεντική μας αγάπη, θα φέρουν την καλή επικοινωνία μεταξύ μας και στις εύκολες και τις δύσκολες μέρες.

Συντάκτης: Ειρήνη Μακρινού
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου