Είναι ευγενικό να λες «ευχαριστώ» όταν σου προσφέρουν ένα δώρο κι αρκετά αγενές να λες πως είναι απαίσιο, ακόμη κι αν πράγματι το πιστεύεις. Ποιος ορίζει όμως τι είναι ευγενικό και τι όχι; Η σημασία των όρων είναι γεωγραφικά κατευθυνόμενη, γεγονός που υποδηλώνει πως η ευγένεια και η αγένεια είναι κοινωνικά κατασκευασμένοι όροι, για αυτό και δεν αντιπροσωπεύουν την ίδια σημασία παγκοσμίως. ‘Όλοι λίγο-πολύ γνωρίζουμε τι είναι κοινωνικά αποδεκτό και τι όχι και οι όροι έχουν ξεκάθαρη σημασία εντός γεωγραφικών συνόρων. Ωστόσο, εάν κάποιος αποφασίσει να υπάρξει εκτός των γνωστών σε αυτόν συνθηκών, θα πρέπει να αναδιαμορφώσει τους τρόπους του και να τους προσαρμόσει στα επίπεδα ευγένειας του εκεί πολιτισμού.

Ας δούμε δέκα συμπεριφορές οι οποίες όχι μόνο διαφέρουν αλλά είναι αντίθετης σημασίας από αυτή της ελληνικής κουλτούρας.

 

1. Να αδειάζεις τελείως το πιάτο σου

Στις μεσογειακές χώρες συνηθίζουμε να τρώμε το φαγητό που μας έχει προσφέρει κάποιος, ως ένδειξη αρεσκείας και εκτίμησης. Σε πολλές χώρες της Ασίας ωστόσο, είναι προσβολή να μην αφήνεις φαγητό στο πιάτο σου καθώς αυτό σημαίνει πως δεν ήταν ικανοποιητική η ποσότητα που σου προσφέρθηκε.

 

2. Να βλέπουν οι άλλοι τις σόλες των παπουτσιών σου

Στη Μέση Ανατολή και τη Νοτιοανατολική Ασία θεωρείται άκρως προσβλητικό να «δείχνεις» σε κάποιον τις σόλες του παπουτσιού σου. Θα πρέπει να κάθεσαι με τέτοιο τρόπο ώστε να μη φανεί σε αυτόν που κάθεται απέναντί σου ο πάτος του παπουτσιού σου. Φαντάσου να προσπαθούν να καθίσουν σταυροπόδι.

 

3. Να αρνηθείς τη βότκα

Στη Ρωσία θεωρείται αγένεια να αρνηθείς όταν σου προσφέρουν βότκα. Είναι μάλιστα τόσο αγενές όσο να αρνηθείς χειραψία. Τίμιο, δε λέμε.

 

4. Να μιλάς στα ΜΜΜ

Μπορεί ο μέσος Έλληνας πολίτης ανεβαίνοντας στο αστικό να βρίσκει την ευκαιρία να κάνει όσα τηλεφωνήματα δεν έκανε μέσα στην ημέρα, στην Ασία ωστόσο απαγορεύεται αυστηρά να συνομιλήσεις μέχρι και με το διπλανό σου. Και το κινητό φυσικά, πάντα στο αθόρυβο. Άξιο απορίας το πώς νιώθει ένας Ασιάτης την πρώτη φορά που μπαίνει σε ελληνικό αστικό.

 

5. Να είσαι συνεπής στο ραντεβού σου

Έχουν χαλάσει φιλίες χρόνων για τη διαρκή καθυστέρηση συγκεκριμένων ατόμων να εμφανιστούν στα ραντεβού της παρέας. Εκτός από εκνευριστικό, είναι και αγενές. Στο Μεξικό και την Αργεντινή ωστόσο συμβαίνει το αντίθετο: το να πας σε σπίτι που είσαι καλεσμένος, την ώρα που κανονίσατε, σημαίνει πως δεν έδωσες αρκετό χρόνο στον οικοδεσπότη να προετοιμαστεί. Το να κανονίσουν μια ώρα που πραγματικά βολεύει τον οικοδεσπότη μάλλον δεν το σκέφτηκαν.

 

6. Να αγγίζεις το κεφάλι κάποιου

Στη Μαλαισία το κεφάλι του ανθρώπου θεωρείται το πιο ιερό μέρος του σώματος- και μάλλον όχι άδικα. Για το λόγο αυτό, πιστεύουν πως είναι αγενές να ακουμπήσεις το κεφάλι κάποιου. Εντάξει, το λες και υπερβολή.

 

7. Να αφήνεις φιλοδώρημα

Μπορεί στην Ελλάδα οι αγαπημένοι πελάτες να είναι εκείνοι που αφήνουν φιλοδώρημα, στην Ιαπωνία ωστόσο είναι προσβλητικό. Πιστεύουν πως εκείνος που θα αφήσει το φιλοδώρημα θεωρεί τον υπάλληλο φτωχό και πως δεν μπορεί να ανταπεξέλθει οικονομικά για να ζήσει.

 

8. Να πίνεις νερό κατά τη διάρκεια του φαγητού

Στην Κορέα το νερό πίνεται εφόσον έχει ολοκληρωθεί το γεύμα και κανένα ποτήρι/ κανάτα/ μπουκάλι νερού δεν πρέπει να βρίσκεται επάνω στο τραπέζι κατά τη διάρκεια. Και να φανταστείς τρώνε και συχνά ψάρια. Όλα θέμα εκπαίδευσης είναι τελικά.

 

9. Να ρεύεσαι κατά τη διάρκεια του φαγητού

Μπορεί στην Ελλάδα να είναι άκρως αγενές το να ρεύεσαι στο τραπέζι, ωστόσο στην Ινδία θεωρείται μια όμορφη κίνηση αφού με αυτό τον τρόπο δείχνεις στο σεφ ότι σε ικανοποίησε το φαγητό του. Το να πεις απλά «Πολύ ωραίο το φαγητό» μάλλον δεν είναι αρκετό.

 

10. Να γεμίζεις το ποτήρι σου

Εάν σε καλέσουν για δείπνο στην Ιαπωνία, να θυμάσαι πως ποτέ δεν πρέπει να γεμίσεις το ποτήρι σου μόνος. Είναι προσβλητικό. Όσο κι αν θέλεις να πιεις, αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να γεμίσεις το ποτήρι του διπλανού σου και να περιμένεις μέχρι κάποιος να γεμίσει το δικό σου. Από την Κορέα βέβαια, που απαγορεύεται να πιεις νερό, είναι κάπως καλύτερο αυτό.

 

Αυτά κι άλλα πολλά, περίεργα, παράλογα, ανεξήγητα και αστεία, αποτελούν κομμάτια της κουλτούρας διάφορων λαών. Να φαίνονται άραγε και οι δικοί μας κανόνες τόσο περίεργοι στους άλλους λαούς;

Συντάκτης: Ολίνα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου