Γνωστό τοις πάσι: Το Παρίσι παραμένει μια από τις ομορφότερες πόλεις, εξαιρετικά δημοφιλής, με υψηλή επισκεψιμότητα, ολόχρονα αλλά κυρίως τα Χριστούγεννα και το καλοκαίρι. Προσελκύει πάνω από 30 εκατομμύρια τουρίστες από όλο τον κόσμο ετησίως, που επιλέγουν την πόλη του φωτός, την πόλη του έρωτα, για πολλούς λόγους. Είναι μια πόλη υπαίθριο μουσείο, με υπέροχα, εμβληματικά κτήρια και μουσεία, υψηλής γαστρονομίας εστιατόρια, κομψά καταστήματα για κάθε βαλάντιο και γούστο, και ζωγράφους ένθεν και ένθεν του ποταμού Σηκουάνα που είναι διατεθειμένοι να σού δώσουν ένα ενθύμιο που θα φέρεις μαζί σου στην πατρίδα για να θυμάσαι το ταξίδι σου.
Στην οργάνωση ενός ταξιδιού στο Παρίσι, εκτός από τις ομορφιές και την ποικιλομορφία της πόλης, αναφέρεται και η ονομασία πόλη του φωτός. Την πρώτη φορά που το επισκέφθηκα, σκέφτηκα ότι αυτό οφείλεται στο φως από τον Πύργο του Άιφελ. Από τη δύση του ήλιου μέχρι και περασμένα μεσάνυχτα, προβολείς και φωτάκια δημιουργούν μια μαγευτική ατμόσφαιρα και ένα μοναδικό θέαμα. Ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι η φωταγώγηση υιοθετήθηκε ενόψει της νέας χιλιετίας και του εορτασμού της, αλλά επειδή αγαπήθηκε και εντυπωσίασε, συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.
Ωστόσο, η ιστορία πάει πολύ, πολύ πιο πίσω και συγκεκριμένα στην απόφαση για τη φωταγώγηση της πόλης. Τον 17ο αιώνα, επί αυτοκρατορίας του Λουδοβίκου ΙΔ’, και με απόφασή του, κάθε σπίτι έπρεπε να έχει τουλάχιστον ένα φανάρι με κερί ή λάδι, αφού ο ηλεκτρισμός δεν είχε ακόμα εφευρεθεί. Σκοπός του νόμου αυτού, ήταν να προληφθεί και να καταπολεμηθεί η εγκληματικότητα και οι πολλές κλοπές στα σπίτια. Θεωρούσε, και εύλογα, ότι το δυνατό φως θα λειτουργούσε αποτρεπτικά για τους επίδοξους ληστές. Έτσι, η πόλη θα γινόταν πιο ασφαλής για τους κατοίκους της. Τη χρονιά που επιβάλλεται ο νόμος, το Παρίσι γίνεται η πρώτη μεγάλη πόλη που έχει οργανωμένο δημόσιο φωτισμό και από τότε αποκαλείται Πόλη του Φωτός.
Τον 18ο αιώνα, οι Γάλλοι, εξέλιξαν τα φανάρια χρησιμοποιώντας αέριο και ταυτόχρονα τοποθέτησαν χιλιάδες φανοστάτες σε όλες τις κεντρικές αρτηρίες της πόλης, δημιουργώντας ένα μοναδικό θέαμα για τον κάθε επισκέπτη. Μάλιστα, είχαν εισαγάγει και ένα καινούργιο επάγγελμα, τους φανοκόρους, ειδικά εντεταλμένους να ανάβουν τα φώτα κάθε βράδυ. Λίγα χρόνια αργότερα, το Παρίσι γίνεται η πρώτη πόλη που δοκιμάζει τον ηλεκτρικό δημόσιο φωτισμό και σταδιακά αντικατέστησαν όλα τα φανάρια με ηλεκτρικούς λαμπτήρες και μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα, σε μεγάλο μέρος της πόλης δεν υπήρχαν πλέον φανάρια με κεριά. Παλαιόθεν, λοιπόν, το Παρίσι είναι παγκόσμιο πρότυπο φωτισμού και καινοτομίας, ακόμα και σε αυτό τον τομέα.
Το Παρίσι ονομάζεται πόλη του φωτός και για ακόμα ένα λόγο, με μια πιο μεταφορική έννοια. Από εκεί ξεκίνησε, εκεί αναπτύχθηκε, εκεί άκμασε το πνεύμα του Διαφωτισμού, των ιδεών και της διανόησης. Οι μεγαλύτεροι φιλόσοφοι, που επηρέασαν κι άλλες χώρες και πολιτισμούς, έζησαν κι έδρασαν το Παρίσι και έτσι η πόλη έγινε σύμβολο διανόησης και ελεύθερης διακίνησης ιδεών. Ακόμα και σήμερα, η αναφορά που γίνεται για το Παρίσι έχει να κάνει με την απόλυτη ελευθερία ιδεών, την ανοχή στη διαφορετικότητα, τη συνύπαρξη με το διαφορετικό και τον απόλυτο πλουραλισμό. Είναι το φως που διαλύει το σκοτάδι της άγνοιας και της μισαλλοδοξίας.
Εκτός από πόλη του φωτός, το Παρίσι είναι και η πόλη του έρωτα. Φυσικά, σε αυτό συντείνει και το άπλετο φως που υπάρχει παντού στην πόλη αλλά και μια σειρά από άλλους παράγοντες. Αρχικά, ο ποταμός Σηκουάνας που δεσπόζει και χωρίζει την πόλη στα δύο, προσφέρεται τόσο για βόλτες στα παράλιά του, όσο και ρομαντική βαρκάδα. Τα μικρά πλοιαράκια είναι από μόνα τους μια μοναδική εμπειρία. Τα φωτισμένα κτήρια δημιουργούν μια απίθανη εικόνα τις βραδινές ώρες και το πικ νικ στις όχθες του ποταμού, παρέα με ένα μπουκάλι κρασί και τοπικές λιχουδιές, είναι ιδανικό οποιαδήποτε ώρα της ημέρας.
Πέρα από τον ποταμό, όλη η ατμόσφαιρα της πόλης είναι το απόλυτο ρομαντικό σκηνικό. Μικρά, γραφικά δρομάκια, γέφυρες διακοσμημένες με αγάλματα, όμορφα μπιστρό με παραδοσιακά γλυκά και κρουασάν και χαρακτηριστικά κτήρια με διαχρονική κομψότητα είναι μόνο μερικά από αυτά που κάνουν το Παρίσι τόσο ξεχωριστό. Κάποιες φορές ο περίπατος γίνεται υπό τους ήχους ρομαντικής μουσικής από μουσικούς σε κάθε γωνιά της πόλης.
Η φήμη του Παρισιού ενισχύεται και από τους ίδιους τους Παριζιάνους κι έρχεται από μια πιο ερωτική εποχή για την πόλη. Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, το Παρίσι ήταν το επίκεντρο του ερωτισμού: καμπαρέ, χορεύτριες, μποέμ καλλιτέχνες, Μονμάρτρη, Μουλέν Ρουζ και το πρώτο κύμα αισθησιακής ελευθερίας. Ήταν η εποχή του τελετουργικού φλερτ, της αριστοκρατικής παρακμής και του ρομαντισμού με άρωμα παρανομίας. Σε αυτό συνέβαλε και η λογοτεχνία. Σκέψου μόνο τα ονόματα: Μποντλέρ, Προυστ, Κοκτώ, Απολλιναίρ, Σαρτρ, Σιμενόν. Όλοι τους σκιαγράφησαν έναν κόσμο όπου ο έρωτας (κυρίως ο παράφορος, ο απαγορευμένος και ο σπαρακτικός) γίνεται υπαρξιακή εμπειρία.
Ιστορικά επινόησε μια μορφή έρωτα που δεν ήταν απλώς σωματική ή ρομαντική, αλλά πολιτισμική, αισθητική και φιλοσοφική. Το Παρίσι «εκπολίτισε» το πάθος, το έκανε τέχνη, το έντυσε με στίχους και φως.Μέχρι σήμερα, ευγενικοί Γάλλοι προσφέρουν λουλούδια στη μέση του δρόμου, χαιρετούν και μιλούν ευγενικά με σαγηνευτικό χαμόγελο που κερδίζει τον καθένα και ενίοτε χορεύουν στη μέση του δρόμου ένα βαλς ή ένα ταγκό. Ακόμα και τα παλαιότερα καφέ του Παρισιού (Deux Magots, café de Flore, Le café de la Paix) είναι λες και μπήκαν κι αυτά στο κόλπο και αποπνέουν ρομάντζο με το που θα πατήσει κάποιος το πόδι του εκεί.
Ο φωτισμένος Πύργος του Άιφελ είναι ίσως το σήμα κατατεθέν της πόλης και εκείνο που έρχεται πρώτο στο μυαλό στην ερώτηση ποιο είναι το πιο ρομαντικό σημείο στο Παρίσι. Η θέα το βράδυ, όταν φωταγωγείται, από ένα από τα καφέ που βρίσκονται απέναντι, είναι κάτι το ξεχωριστό. Και είναι και η πιο χαρακτηριστική εικόνα σε ταξιδιωτικούς οδηγούς, ταινίες και φιλμάκια. Εξίσου χαρακτηριστική με την εικόνα από τη γέφυρα Pont des Arts, τη γέφυρα των λουκέτων του έρωτα, εκεί που καταφεύγουν τα ερωτευμένα ζευγάρια για να κλειδώσουν την αγάπη τους στην αιωνιότητα.
Και κάπως έτσι τροφοδοτείται η φήμη της πόλης. Λειτουργεί κυκλικά. Ζευγάρια επιλέγουν το Παρίσι για πρόταση γάμου, για μήνα του μέλιτος ή για ταξίδι σε σημαντική επέτειο, και κάπως έτσι συνεχίζεται η «παράδοση».
Καθαρά υποκειμενική άποψη, είναι το ότι το Παρίσι είναι η πιο όμορφη πόλη αλλά δεν είναι τυχαίο το ότι βρίσκεται συχνά σε λίστες με τους πιο ρομαντικούς προορισμούς, και μάλιστα στις πρώτες θέσεις. Είτε πόλη του φωτός, είτε πόλη του έρωτα ονομαστεί, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Αξίζει μια επίσκεψη ρομαντικής φύσεως για να επισφραγιστεί, αναζωογονηθεί ή επισημοποιηθεί το ρομάντζο!
Συντάκτης: Χριστιάνα Δεμέναγα
