«Ναι» στη δεύτερη ευκαιρία αλλά με όρους

Δε θα ‘χει καμία απολύτως διαφορά η κατάληξη της σχέσης πριν και μετά τη δεύτερη ευκαιρία, αν η ευκαιρία αυτή δε δοθεί συνειδητά και δεν πατήσει πάνω σε κάποιους όρους. Τι αξία έχει, άλλωστε, να σκορπάς ευκαιρίες, ξανά και ξανά, αν δε δώσεις στον άλλο να καταλάβει ότι αυτό που σας έκανε να χωρίσετε ήδη μία φορά δε θα εξαφανιστεί  επειδή απλά τον συγχώρεσες;

Η συγγνώμη που θα σου πει αφορά τον ίδιο και μόνο, όχι εσένα. Εκείνος έχει ανάγκη να ξεφορτωθεί λίγο απ’ το βάρος των ενοχών. Μπορεί ακόμα να θεωρεί ότι μία συγγνώμη αρκεί για να ξε-πληγωθείς έτσι μαγικά, ότι θα συνεχιστεί η σχέση σαν να μη συνέβη ποτέ τίποτα κι όλα μέλι-γάλα, γι’ αυτό και συχνά κάποιος μπορεί να απολογείται επιφανειακά. Είτε, όμως, μετάνιωσε πραγματικά είτε είναι κούφια η συγγνώμη, δε σημαίνει ότι απαραίτητα κατάλαβε τι πήγε στραβά, ούτε πως έχει συνειδητοποιήσει πως αν δεν το διορθώσετε αυτό που σας έφτασε εδώ, δε θα διορθωθεί από μόνο του, κι ως εκ τούτου ακόμα κι αν συμφωνήσετε να προχωρήσετε, δε θα καταφέρετε να κάνετε βήμα.

Εσύ, όμως, το βλέπεις και κατανοείς ακριβώς τους λόγους που σας οδήγησαν στον χωρισμό, κι όσο και να θέλεις να γυρίσεις τον χρόνο πίσω και να γίνουν όλα όπως ήταν πριν, ξέρεις ότι δεν μπορείς. Κι είναι λογικό, οι άνθρωποι αλλάζουν, επομένως κι οι σχέσεις τους αλλάζουν, πρέπει να μάθουμε να ζούμε μ’ αυτό.  Ακριβώς, λοιπόν, επειδή εσύ ξέρεις, μπορείς να θέσεις τα όριά σου, όρια που θα οδηγήσουν στην αλλαγή της πορείας της σχέσης σας. Το θέμα είναι να ‘στε κι οι δύο όντως διατεθειμένοι να δουλέψετε αυτήν την αλλαγή ανάμεσά σας, να προσπαθήσετε γι’ αυτή τη μετάβαση. Ναι, περί αλλαγής πρόκειται, γιατί αν είχες στο μυαλό σου ότι θα ‘ναι όλα τα ίδια, όπως παλιά, γελιέσαι. Αν θέλεις να μείνουν όλα ίδια, πάρ’ το απόφαση πως θα ‘ναι ίδια κι η κατάληξη.

Η δεύτερη ευκαιρία δεν είναι σενάριο απαγορευτικό, ούτε καταδικασμένη να αποτύχει, αρκεί να δοθεί με συγκεκριμένους όρους. Θα συνεχίσουμε να ‘μαστε μαζί, γιατί θέλουμε να τα μηδενίσουμε όλα, να ξεκινήσουμε απ’ την αρχή, έχοντας όμως στο πίσω μέρος του μυαλού μας τα λάθη μας κι αυτά που μας οδήγησαν στον χωρισμό. Αν απλά επαναλάβεις τα ίδια, στα ίδια θα ‘ρθεις. Κι οι δύο πλευρές πρέπει συνειδητά να το θέλουν και συνειδητά να ξέρουν ακριβώς τους λόγους που το κάνουν. Να θυμούνται όχι μόνο τα πλεονεκτήματα της σχέσης και τις καλές στιγμές της με νοσταλγία αλλά κι όλα τα μειονεκτήματα, τα νεύρα, τους καβγάδες, τα λάθη, τις απογοητεύσεις.

Δεν μπορούμε να συγχωρούμε έτσι απλά και να δίνουμε δεύτερες ευκαιρίες χαριστικά, από ανασφάλεια ή συνήθεια. Μία επανασύνδεση αξίζει να ‘ρθει μόνο μετά από πολλή συζήτηση, αφού θέσει ο καθένας τα όριά του, εξηγήσει στον άλλο την αιτία του χωρισμού απ’ την οπτική του, αφού γίνουν αμοιβαία βήματα ώστε να αλλάξει ό,τι μας ενοχλούσε, ώστε να γυρίσουμε συνειδητά, δίνοντας μια νέα ευκαιρία στη σχέση, ελαχιστοποιώντας την πιθανότητα να επαναληφθούν τα ίδια προβληματικά σκηνικά. Αν πάλι νιώθει έστω κι ο ένας από τους δύο ότι θα πιεστεί πολύ κι ότι πρέπει να βάλει τον εαυτό του πίσω, καλύτερα να μην μπει καθόλου σ’ αυτή τη διαδικασία. Γιατί αν μοιάζει με αγγαρεία, απλά δε θα πετύχει.

Αν το θες αυτό το πισωγύρισμα, κάν’ το. Κανείς δε θα σου πει αν πρέπει ή όχι. Πολλοί πέτυχαν στο να ξαναφτιάξουν μία σπασμένη μεταξύ τους σχέση και κατάφεραν να πάνε κι ένα βήμα μπροστά, αλλά να ‘χεις στο μυαλό σου και τους άλλους τόσους που απέτυχαν, γιατί δεν πήραν την απόφαση ώριμα αλλά παρορμητικά. Βάλτε τους όρους σας ο καθένας και τηρήστε τους, γιατί αν ξαναπεράσετε τα όρια που θα σας οδηγήσουν πάλι στη σκοτεινή σας πλευρά, τότε σίγουρα δε θα υπάρχει γυρισμός.

Μπορείς να θέσεις τα όριά σου για να δώσεις μία δεύτερη ευκαιρία και να χτίσεις τη σχέση σου σε μια καινούρια βάση. Εκτός αν θέλεις να συνεχίσεις να βρίσκεσαι σε μία σχέση χαλασμένη, νιώθοντας μια ψεύτικη ασφάλεια, που έχει το άρωμα της δικής σου ανασφάλειας. Εσύ ξέρεις.