Δισεκατομμύρια άνθρωποι απλωμένοι απ’ άκρη σ’ άκρη της Γης. Κι όμως, οι επιλογές σου είναι ελάχιστες. Με μία απλή μαθηματική σκέψη, ο αριθμός αυτών των επιλογών περιορίζεται αναλογικά με την κοινωνική σου εμβέλεια. Ο άνθρωπος είναι απ’ τη φύση του ένα κοινωνικό ον. Η ανάγκη του για φιλίες, έρωτες και γενικότερα για ανθρώπινες σχέσεις, το αποδεικνύει. Αν υποθέσουμε, όμως, πως ο καθένας από εμάς μπορεί να επιλέξει μέχρι έναν μικρό αριθμό ανθρώπων, ώστε να δημιουργηθεί ο περιβόητος στενός κύκλος, τότε αυτομάτως τα κριτήρια της επιλογής γίνονται περίπλοκα.

Συνήθως, επιλέγουμε να έχουμε δίπλα μας ανθρώπους που μας ταιριάζουν κατά ένα μεγάλο ποσοστό. Κοινός τρόπος σκέψης. Κοινά μουσικά ακούσματα. Ίσως ένα χιούμορ που αντιλαμβανόμαστε μόνο εμείς. Ο συναισθηματισμός κι οι κοινές εμπειρίες που αναμφίβολα κάνουν δύο ή και παραπάνω άτομα μία καλά δεμένη παρέα. Με τα κριτήρια αυτά, η ανθρώπινη αλυσίδα που έχεις δημιουργήσει είναι φτιαγμένη από δυνατό υλικό. Τι γίνεται, όμως, όταν κάποια επιλογή σου είναι λανθασμένη; Πολλές φορές ανοίγουμε την πόρτα σε κάποιον τελείως άγνωστο. Φυσικά, όλοι είμαστε διαφορετικοί. Είναι δεδομένο πως υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι ή μάλλον καλά και κακά σε κάθε άνθρωπο, με αυτά που ποσοτικά υπερισχύουν να τον χαρακτηρίζουν. Μερικές φορές εκείνοι δείχνουν τι είναι, άλλες το βλέπεις από μόνος σου, το μυρίζεις. Υπάρχουν κι εκείνοι όμως που ξεγλιστράνε, που δε σ’ αφήνουν εύκολα να διαβάσεις την αλήθεια τους.

Κινούνται ανάμεσά μας και πολλές φορές ένας από αυτούς μπορεί να είναι ο διπλανός μας. Ανοίγουν το συρτάρι με τις μάσκες τους και διαλέγουν την ανάλογη για κάθε περίσταση. Φορούν το προσωπείο που τους κάνει να δείχνουν ευαίσθητοι και συναισθηματικοί, κάνοντάς σε να τους νιώσεις δικούς σου, να τους πονέσεις και να τους αγαπήσεις. Λίγο καιρό αργότερα, βλέπεις μπροστά σου έναν συναισθηματικό βρικόλακα να ρουφά καθετί καλό που ένιωσες και να σε αδειάζει. Η επιφανειακή ευγένεια κι η επιτηδευμένη καλοσύνη τους, πολλές φορές μπορεί να σε ξεγελάσει, ανακαλύπτοντας κάποτε πως την ημέρα έσπερναν ζιζάνια και τη νύχτα θέριζαν σχέσεις. Είναι οι λεγόμενοι τοξικοί άνθρωποι.

Εγωιστές κι ατομιστές. Θα κάνουν τα πάντα για να πετύχουν αυτό που θέλουν. Δεν είναι πάντοτε αόρατοι, όμως. Τους έχεις δει κι ας μην το έχεις αντιληφθεί. Μπορεί να ζουν μέσα σε μια παρέα δημιουργώντας υπόγεια εντάσεις και διχόνοιες. Να κυκλοφορούν μέσα σε μία ερωτική σχέση, χρησιμοποιώντας τον συναισθηματικό εκβιασμό για να αναδειχθούν νικητές στον καθρέφτη του εγωισμού τους. Οι ντουλάπες τους είναι γεμάτες από μάσκες, μεταμφιέσεις και ψέματα. Το οξύ που αφήνουν είναι ικανό να καταστρέψει την ανθρώπινη ατσάλινη αλυσίδα που ένωσες κρίκο-κρίκο.

Όπως κάθε δαίμονας, όμως, έτσι κι αυτοί έχουν τα τρωτά τους σημεία. Όταν η αλήθεια εμφανίζεται, οι μάσκες πέφτουν. Δεν ξέρουν να μοιράζονται. Δε γνωρίζουν τι σημαίνει δοτικότητα. Δοκίμασέ τους. Βάλ’ τους κι εσύ παγίδες. Ο καλός ο φίλος στη δύσκολη στιγμή φαίνεται. Όταν θα ‘χεις μια ανάγκη σε ακατάλληλη ώρα ή όταν θα κατηγορείσαι αδίκως για κάτι, ο αληθινός φίλος θα ‘ρθει να σε βρει και θα ξημερωθεί μαζί σου. Θα μπει μπροστά να σε υποστηρίξει, ακόμα κι αν ξέρει πως είσαι λάθος. Ο ψεύτικος όμως, όταν έρθουν τα δύσκολα, θα πετάξει τη μάσκα και θα δείξει το πραγματικό του πρόσωπο. Θα σε παρατήσει και δεν αποκλείεται να ‘ναι ο ίδιος που θα κουνά το δάχτυλο κατηγορώντας σε.

Ο αληθινός έρωτας, όταν σταματήσεις να του δίνεις, θα συνεχίσει να σου δίνει. Ο τοξικός, όταν δει πως δεν κερδίζει, θα διακόψει κάθε μορφή σύνδεσης, λες κι επρόκειτο για κάποιο συμφωνητικό εταιρειών. Θα αντλήσει από ‘σένα ό,τι του λείπει κι όταν θα σε έχει ξεζουμίσει πια από συναισθήματα, θα φύγει γεμάτος, μέχρι να αδειάσει ξανά και να βρει άλλον ξενιστή να παρασιτήσει εις βάρος του.

Οι τοξικοί άνθρωποι, δυστυχώς, βρίσκονται παντού. Άνοιξε τα μάτια σου καλά και δες τους. Κάνε τους πέρα απ’ την αρχή και μην τους αφήσεις να γίνουν μέλος της δικής σου αλυσίδας. Αν πάλι είναι αργά γι’ αυτό, πάρε τον κόφτη και κόψε τον κρίκο που μολύνει τους υπόλοιπους. Ξερίζωσε το ζιζάνιο που καταστρέφει το χωράφι που με κόπο έσπειρες. Η επιλογή των ανθρώπων που θα ‘χουμε δίπλα μας είναι απ’ τις σημαντικότερες της ζωής μας. Φρόντισε, λοιπόν, να κάνεις κατανοητό στους υποψήφιους για τη θέση πως εδώ κατοικεί η αλήθεια.

Την επόμενη φορά που κάποιος θα σου χτυπήσει την πόρτα, πες του να δει την επιγραφή που αναγράφεται απ’ έξω: «Παρακαλώ, πριν περάσετε, βγάλτε τη μάσκα σας».

Συντάκτης: Κωνσταντίνος Συριόπουλος
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη