Μ’ εκνευρίζει εκείνη η πράσινη κουκκίδα. Μ’ εκνευρίζει που σε δείχνει εν ενεργεία σε μια ιστοσελίδα αλλά δε σε δείχνει στη ζωή μου. Υπάρχει χειρότερο πράγμα για έναν ερωτευμένο; Για έναν άνθρωπο που θέλει η πράσινη κουκκίδα να συνδέεται με το ότι θα στείλεις μήνυμα; Πράσινη κουκκίδα και το μυαλό μου τρελαίνεται. Δε θα στείλω, δεν πρέπει. Για μπελά το έβαλε ο Ζάκερμπεργκ μου φαίνεται, για να ζορίζεται ο κόσμος που δε βλέπει την ανταπόκριση που θα ήθελε.

Μα κι εμείς, τι κατάντια; Κάναμε την καρδιά μας σύμβολο γυάλινο και την κρεμάσαμε με κλωστή από μια κουκκίδα. Κρεμάσαμε ό, τι πολυτιμότερο έχουμε σε μια κουκκίδα, σε κάτι τόσο μικρό, σε κάτι που δεν εξαρτάται καν από εμάς κι ούτε είναι απτό φυσικά. Αυτονόητο δεν είναι να σπάσει; Αχ βρε Μαρκ τι μας έκανες!

Πολλά έχουν συζητήσει οι παρέες γι’ αυτές τις πράσινες κουκκίδες, πολλά άρθρα έχουν γραφτεί και πολλές νύχτες έγιναν πρωί παρατηρώντας αυτές τις κουκκίδες. Ανάβει, σβήνει και μαζί μ’ αυτή και οι καρδιές μας, λες κι έχουν διακόπτη κι εκείνες και παίζουν μαζί με τις κουκκίδες! Εν ενεργεία! Τι ειρωνεία; Πού να είσαι άραγε τώρα;

Στη ζωή μου μονίμως off, μονίμως σε αδράνεια κι εγώ να περιμένω. Να περιμένω τι ακριβώς; Λες κι υπάρχουν κουμπάκια στους ανθρώπους κι εκτός ιστοσελίδων. Δεν είναι και λίγο κατάντια; Να παίζω τον ρόλο της Πηνελόπης σ’  ένα έργο που δεν είσαι Οδυσσέας; Υπάρχουν σύγχρονες εκδοχές του Οδυσσέα και της Πηνελόπης, όμως κι εγώ αρνούμαι να παίξω το ρόλο κάποιου που περίμενε δέκα χρόνια ενώ ο δήθεν έρωτάς του γυρνούσε από εδώ κι εκεί.

Ίσως άλλαξαν οι καιροί αλλά αυτές οι κουκκίδες και τα «ενεργός πριν…» μας καθιστούν όλους -ανεξαρτήτως φύλου- σύγχρονες Πηνελόπες, δεν περιμένουμε το έτερον ήμισυ να γυρίσει από τα ξένα, αλλά περιμένουμε να μπει για να ανάψει η πράσινη κουκκίδα και να δούμε το περιβόητο «πληκτρολογεί». Λύσε μου μια απορία όμως, πώς κρύφτηκε η αγάπη πίσω από οθόνες; Πώς γίνονται παρεξηγήσεις από πράσινες κουκκίδες;

Έγινε ο κόσμος μας pixles στην οθόνη και 4G για να μπορέσουν να διατηρηθούν διαδικτυακές σχέσεις. Σχέσεις που φτιάχνονται και χαλάνε στο πληκτρολόγιο. Δε φλερτάρει ο κόσμος έξω, δεν προσπαθεί να γνωρίσει κάποιον κι όταν κάποιος προσπαθεί να τους γνωρίσει κλείνουν τις πόρτες, μην τυχόν μπει κάποιος και διαταράξει την απόλυτη σιωπή, την ησυχία και την αποστασιοποίηση που προσφέρει το διαδίκτυο. Όσο λιγότερο δεθείς, τόσο λιγότερο θα πονέσεις αν κάποιος φύγει ή σε απορρίψει.

Προστασία αυτή η πράσινη κουκκίδα που μπορείς να την απενεργοποιήσεις και να μη φαίνεται καν, να μη δίνει σήμα πότε είσαι και πότε δεν είσαι μέσα. Προστασία ακριβώς επειδή σε κάνει να κρατάς τις αποστάσεις σου, να μη δένεσαι και να μην αφήνεις περιθώρια σε κάποιον να εισέλθει στη ζωή σου ξεπερνώντας τα όρια που έχεις θέσει. Αρνείσαι να γίνεις ενεργός στην πραγματική ζωή κάποιου κι έτσι κλείνεις και την ένδειξη που σε δείχνει ενεργό στη διαδικτυακή του ζωή.

Η πράσινη κουκκίδα σου με παιδεύει-δε στο κρύβω- με ταλαιπωρεί αλλά κάθε φορά που τη βλέπω, μου θυμίζω ότι ο ρόλος της Πηνελόπης δε μου ταιριάζει.

 

Συντάκτης: Κατερίνα Μάρου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου