Μερικές φορές σκέφτομαι πως η βοήθεια είναι πολύ σημαντική λέξη. Λέξη που μέσα της κρύβει μία άλλη, εξίσου σημαντική, τη λέξη «ανθρωπιά». Να ξυπνάς το πρωί και να μπορείς να κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέπτη και να του χαμογελάς. Αυτό σου φέρνει η βοήθεια, ένα τεράστιο χαμόγελο.

Είναι ωραίο, είναι ζεστό κι αληθινό να αναγνωρίζεις όσους σου στάθηκαν, να νιώθεις πως τους χρωστάς και να αισθάνεσαι την ανάγκη να τους βοηθήσεις κι εσύ όταν σε χρειαστούν. Όχι γιατί περιμένουν ανταπόδοση, αλλά γιατί αυτό σημαίνει να ‘σαι άνθρωπος.

Όμως είναι άσχημο, ακόμα κι αν δεν το επιδιώκεις, εκείνοι που μπορούν να βοηθήσουν εσένα να μην το κάνουν καν. Να μην περνάει απ’ το μυαλό τους πως είναι φυσιολογικό να στέκεσαι στο πλάι του συνανθρώπου σου και να του δίνεις το χέρι, όταν έχει ανάγκη να πιαστεί για να μην πέσει στον γκρεμό. Δε σημαίνει πως αν προθυμοποιηθούν, θα καταφέρουν σίγουρα να φέρουν θετικά αποτελέσματα, όμως είναι υπέροχο να γνωρίζεις πως έκαναν ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό για τον άλλον.

Δε θα ξεχάσω ποτέ έναν υπέροχο άνθρωπο που σε μια νέα αρχή της ζωής μου, χωρίς να ξέρει πολλά για εμένα, προσπάθησε να με βοηθήσει. Δεν ήρθε η επιθυμητή κατάληξη, θα ‘λεγα πως το αποτέλεσμα ήταν μάλλον αρνητικό, ωστόσο αυτόν τον άνθρωπο θα τον σέβομαι και θα τον εκτιμώ πάντα και σε οποιαδήποτε στιγμή με χρειαστεί, θα είμαι εκεί. Γιατί αυτό είναι η ζωή, πλήθος αισθημάτων και βοηθειών, χωρίς να περιμένεις ανταπόδοση.

Ο εγωισμός, βέβαια, δεν είναι καλός σύμβουλος. «Εγώ να βοηθάω κι ο άλλος να μην το κάνει ποτέ;» Λυπάμαι αν σας στεναχωρώ ή σας απογοητεύω, αλλά μην περιμένετε ανταπόδοση για αυτό που είναι το φυσιολογικό, να ‘στε δηλαδή πλάι σε όποιον σας χρειάζεται.

Δεν είναι μόνο η υλική ανταμοιβή –τα χρήματα να το πω πιο απλά–, οι θέσεις και το κύρος, που θα σας κάνουν ευτυχισμένους αλλά κι η ανθρωπιά, η συνεισφορά σας στην καλυτέρευση της ζωής του διπλανού σας, η συνεισφορά σας στην επίλυση των προβλημάτων τους. Κι αν μέσα σας κυριαρχεί η ψυχρή λογική ότι ποιος ο λόγος να το κάνω, αφού εκείνοι ίσως δε λειτουργήσουν κατά τον ίδιο τρόπο, μην περιμένετε να δείτε τι θα κάνουν οι υπόλοιποι όταν τους χρειαστείτε, αλλά τι θα κάνετε εσείς όταν σας χρειαστούν.

Η θρησκεία όπως κι οι επιστήμονες μιλάνε για καλυτέρευση των ζωών μας κι ψυχική ευδαιμονία, προερχόμενη από καλές πράξεις, πράξεις που κρύβουν αγάπη, αληθινό κι όχι προσποιητό ενδιαφέρον. Η καλή διάθεση κι η δική σας ευτυχία ξεκινάει και καταλήγει σε εσάς απ’ τις δικές σας ενέργειες κι απ’ την τύχη που έχετε να γίνεστε ένας απ’ τους λόγους ισορροπίας των υπολοίπων. Είναι λάθος να σκέφτεστε πως όλα έχουν ένα τίμημα. Η ψυχή μας δεν έχει άλλο αντίτιμο παρά μόνο ένα: την ολοκλήρωσή της.

Και καμία ολοκλήρωση δε θα ‘ρθει, αν δε μάθετε να σκέφτεστε χωρίς να βάζετε το συμφέρον πάνω από όλα. Αντίθετα, πλησιάστε τον εαυτό σας, ακούστε το είναι σας και βγάλετε την αγάπη που αισθάνεστε, μια αγάπη ανιδιοτελή, που δε σκέφτεται αν ο άλλος σε περίπτωση ανάγκης μπορεί να μην κάνει το ίδιο, αλλά που την ενδιαφέρει η σωτηρία της ψυχής -όπως έχει γράψει η μοναδική Λίνα Νικολακοπούλου.

Τελικά, αν δείτε τα πράγματα πιο συναισθηματικά κι όχι κυνικά και συμφεροντολογικά, θα συνειδητοποιήσετε πως η αγάπη, η βοήθεια κι η ευτυχία δένουν μεταξύ τους με έναν μαγικό τρόπο και δεν απαιτούν πολλά παρά μόνο ενδιαφέρον, πραγματικό νοιάξιμο.

Ενδιαφέρον να στηρίξετε τον άλλον, ενδιαφέρον να γίνετε το χέρι που θα τον αγκαλιάσει, το μυαλό που θα κατεβάσει ιδέες, συμβουλές που θα οδηγήσουν στη λύση προβλημάτων που σε εκείνον φαντάζουν τεράστια. Και κυρίως ενδιαφέρον να γίνετε η αγκαλιά κι ο ώμος που θα ακουμπήσει και θα νιώσει πως τελικά δεν είναι μονός αλλά μαζί με άλλον έναν, και το σύνολο πάντα νικάει τη μονάδα, τη μοναχικότητα και την αποτυχία.

Συντάκτης: Γεωργία Κοκκονούζη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη