Ίσως να είσαι απλώς ένας «μικρός πρίγκιπας»

Θα έπρεπε να εφευρεθεί ένα νέο είδος απόρριψης που συμβαίνει όταν ανακοινώνεις σε δικούς σου ανθρώπους ότι ξεκινάς για νέες περιπέτειες. Μιλώ γι’ αυτό το ύφος που φωνάζει από μακριά «τι θ’ ακούσω πάλι;» και συνοδεύεται από ξεκάθαρη κριτική κι αποδοκιμασία, χωρίς καν να έχεις προλάβει να μοιραστείς όλα όσα έχεις να πεις. Ενώ λοιπόν τη χαρά σου τη συνοδεύει από το χέρι η θέληση για μοίρασμα και την κρατά σφιχτά, σαν ακούσεις το «πάλι» κόβεις εθελοντικά τα φτερά σου. Γιατί κάποιος ν’ αναρωτηθεί «πάλι;» αντί να σκεφτεί «έλα ρε, μπράβο!»; Γιατί έχουμε τόση αντίσταση στην αλλαγή; Και ταυτόχρονα γιατί τόση ροπή στο πατρονάρισμα;

Κάπως έτσι, ναι, πρέπει να ορίσουμε μια νέα συναισθηματική απόρριψη που να έχει όνομα «μου χαλάς κάθε χαρά σ’ ένα νέο μου ξεκίνημα γιατί καθρεφτίζεις τον δικό σου φόβο αποτυχίας πάνω μου». Δηλαδή είναι τόσο παράδοξο να θέλει κανείς ν’ ασχοληθεί με 5 διαφορετικές τέχνες; Να μάθει 10 γλώσσες; Να ξεκινάει κάτι και στην πορεία να βλέπει πως θέλει κάτι άλλο και να έχει το θάρρος να το δοκιμάσει; Πρέπει να κριθεί αρνητικά γι’ αυτό του το ταμπεραμέντο και την όρεξη για εξερεύνηση;

Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον να υπάρχουν άνθρωποι που διψούν για ζωή, γνώση κι εκπαίδευση. Σε μια κοινωνία γεμάτη εκατομμύρια ερεθίσματα εκείνοι να επιμένουν να μάθουν κάτι ειδικό και πιο σπάνιο, ή να κάνουν κάτι διαφορετικό από τους άλλους, να φέρουν μια αλλαγή πρώτα στους ίδιους και τον μικρόκοσμό τους κι έπειτα στον κόσμο όλο. Άνθρωποι που κυνηγούν τον κόσμο της ανακάλυψης και της πρωτοτυπίας, που διψάνε ν’ ασχοληθούν με κάτι ακόμη, που δεν έχουν ανάγκη από μια βάση ή σταθερότητα. Και ναι, δεν αξίζουν κανένα «πάλι» αλλά ένα δυνατό «συνέχισε έτσι».

Αν είσαι ένας μικρός πρίγκιπας που εξερευνάς τώρα τον δικό του πλανήτη, συνέχισε να κάνεις όσα περισσότερα μπορείς. Να βρίσκεις τριαντάφυλλα, να εξημερώνεις αλεπούδες, να ζωγραφίζεις βόες που τρώνε ελέφαντες. Γιατί για να κάνει κανείς τόσα πολλά πράγματα ταυτόχρονα, θα πει πως θέλει να βρει τη θέση του στον κόσμο, θα πει πως δεν του αρκούν όσα του είπαν, πως θέλει να μάθει κι άλλα, να πάει και πιο πέρα. Δεν έχει σε καμία περίπτωση να κάνει με νάρκισσο που ελκύεται από τα «πολλά» χάνοντας το νόημα της πραγματικής απόλαυσης, αλλά αντιθέτως μ’ έναν χαρακτήρα που θέλει μέσω της πολυμορφίας στη ζωή του, να διακατέχεται από το φλογερό συναίσθημα της αλλαγής. Κι αν οι άλλοι πιστεύουν ότι πας για τα πολλά, δικαίωμά σου να τα θέλεις κι όλα.

Ο άνθρωπος μπορεί να κάνει δεκάδες πράγματα ταυτόχρονα, αρκεί να το θέλει ο ίδιος. Αρκεί να το αποφασίσει. Γιατί το να κάθεσαι στον καναπέ σου να βλέπεις ταινία, να τρως, να κοιμάσαι και να πηγαίνεις στη δουλειά να πρέπει να είναι όνειρο ζωής; Γι’ αυτό λοιπόν αγόρασε βιβλία, κάνε έρευνα, ψάξε με τι νέο θέλεις ν’ ασχοληθείς κι ας είναι κι εικονική ιππασία στα σύννεφα. Κι ας είναι ένας πλανήτης μόνο για σένα και το λουλούδι σου. Μη ζεις για την αποδοχή των ανθρώπων που κάνουν λίγα. Κι αν τους έχεις σε εκτίμηση ή πληγώνεσαι που δε σε στηρίζουν στις αποφάσεις σου, τότε δεν έχεις παρά να τους πάρεις από το χέρι και να τους δείξεις πόσο σημαντική είναι αυτή η αλλαγή. Πώς, τελικά, μεγαλώνει ένας άνθρωπος μακριά από το συνηθισμένο και δε γίνεται ασυνήθιστος, αλλά ξεχωριστός.