Είναι αυτά τα ξεχωριστά άτομα, που φέρουν το τίτλο «καλύτεροί μας φίλοι». Είναι η οικογένεια που εμείς οι ίδιοι διαλέξαμε. Θα δίναμε και τη ζωή μας για τους καλύτερούς μας φίλους. Μαζί τους έχουμε περάσει ηλιόλουστες μέρες, αλλά και φουρτούνες. Κάναμε τρέλες μαζί, η αδρεναλίνη ανέβηκε στα ύψη, αμέτρητες φωτογραφίες κι αναμνήσεις από τότε που θυμόμαστε τους εαυτούς μας, τους κρατάμε γερά σαν ανεκτίμητα διαμάντια, διότι αυτό είναι οι καλύτεροί μας φίλοι, το πιο σπάνιο διαμάντι στις ζωές μας. Θα είναι εκεί σε όλες τις αναποδιές μας, αλλά και στις επιτυχίες μας.
Αυτοί η μοναδικοί φίλοι όμως, δεν ήταν απ’ την αρχή οι καλύτεροι, αλλά αντιθέτως ήταν αυτοί που αντιπαθήσαμε απ’ το πρώτο λεπτό που τους αντικρίσαμε. Όταν ήμασταν με την παρέα μας στο αγαπημένο μας μαγαζί και γελούσαμε με την ψυχή μας ή σε κάποια συναυλία, ή σε μία βόλτα, εμφανίστηκε εκείνο το άτομο που το αντιπαθήσαμε, βρε παιδί μου.
Δε μας έκατσε καλά η γνωριμία μας μαζί του, ίσως δε μας άρεσε ο τρόπος ομιλίας του, ο τόνος της φωνής, το γέλιο ή κάτι που φορούσε, πάντως εκείνη τη στιγμή δε θέλαμε ούτε να τον βλέπουμε, αλλά πού να ξέραμε ότι η μοίρα θα μας έπαιζε τέτοιο πονηρό παιχνίδι, να καταλήξετε οι καλύτεροι κι αχώριστοι φίλοι.
Εκεί που δε θέλαμε ούτε να το βλέπουμε αυτό το άτομο, είπαμε ας κάνουμε μια προσπάθεια να το γνωρίσουμε καλύτερα. Καθίσαμε συζητήσαμε, ακούσαμε ο ένας τον άλλον, αστειευτήκαμε κι αρχίσαμε να μετατρέπουμε αυτή την αντιπάθεια σε συμπάθεια και κάπως έτσι καταλήξαμε να είμαστε αχώριστοι, να τα μοιραζόμαστε όλα μεταξύ μας.
Πώς να εξηγήσουμε αυτή την αντιπάθεια που δημιουργήθηκε την πρώτη στιγμή. Μήπως όλο αυτό εξηγείται στο ότι έχουμε μάθει να κοιτάμε πάντα επιφανειακά; Ναι, ξέρουμε όλοι ότι η εξωτερική εμφάνιση παίζει σημαντικό ρόλο στο να διαμορφώσουμε τη γνώμη μας για κάποιον, αλλά στη φιλία αυτό είναι γελοίο.
Πρέπει να μάθουμε να κοιτάμε πάντα το περιεχόμενο στους άλλους κι όχι να ξεγελιόμαστε απ’ τα φανταχτερά περιτυλίγματα. Αυτός είναι κι ο λόγος που ίσως αντιπαθήσαμε τους καλύτερούς μας φίλους στην αρχή, γιατί δεν τους γνωρίσαμε με φανταχτερά περιτυλίγματα κι αυτό μας έκανε να πειραχτούμε, τους γνωρίσαμε αληθινούς, καθαρούς σαν τον γαλάζιο ουρανό.
Έχουμε ακούσει χιλιάδες φορές την φράση «Τα αντίθετα πάντα έλκονται», έτσι κι εμείς διαλέγουμε ανθρώπους που είναι πολύ διαφορετικοί από εμάς να μας συντροφεύουν κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Ισχύει όμως αυτό και με τους φίλους μας; Συνήθως οι φίλοι μας κι ιδιαίτερα οι κολλητοί μας είναι άτομα που πάνω τους βλέπουμε χαραγμένα χαρακτηριστικά από εμάς, γι’ αυτό και γίνανε κι οι κολλητοί μας άλλωστε.
Θέλουμε να θυμίζουν εμάς, να έχουμε κοινά, τα ίδια χόμπι, να ακούμε την ίδια μουσική. Έτσι μάθαμε από μικροί, να θεωρούμε καλύτερούς μας φίλους αυτούς που μοιάζουν με εμάς, γι’ αυτό και δεν πολυσυμπαθούμε κάποιον που έχει διαφορετικό χαρακτήρα απ’ τον δικό μας.
Ίσως όμως το διαφορετικό να ισχύει και για τους φίλους μας, είναι κι ο λόγος που μας έκανε να τους αντιπαθήσουμε, επειδή ήταν τόσο διαφορετικοί από εμάς που δε θύμιζαν ούτε λίγο τον εαυτό μας, αλλά αυτός είναι αι ο λόγος που έγινα φίλοι μας. Η διαφορετικότητα είναι αυτή που κάνει τη φιλία πιο συναρπαστική κι ενδιαφέρουσα.
Επιμέλεια Κειμένου Σταυρούλας Τζουβάνη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Σταυρούλα Τζουβάνη
