Πόνος, θυμός, νοσταλγία, τόσα συναισθήματα συναντάμε όταν φτάνουμε στην αποτυχία, στον χωρισμό, σ’ ένα φινάλε. Απογοητευτήκαμε, κλάψαμε, τα βάλαμε τόσες φορές με τον εαυτό μας. Αισθανθήκαμε αδικία κι οργή, ίσως ακόμα και μίσος. Όλα τα θεωρήσαμε ψεύτικα, ανούσια, χάσιμο χρόνου. Το τέλος κι η συνειδητοποίησή του είναι πάντα το πιο δύσκολο κομμάτι.

Σφίξαμε τα μαξιλάρια κάτι άυπνα βράδια και πνίξαμε τα ουρλιαχτά μας, μη μας ακούσει κανείς. Βγήκαμε με τις παρέες μας και κατεβάσαμε άφθονο αλκοόλ, μήπως έτσι ξεχάσουμε ή καταλάβουμε πού βρίσκεται το λάθος. Καπνίσαμε τόσο που οι κουρτίνες του σπιτιού μας θα μυρίζουν για πάντα καπνό. Ώρες ατελείωτες βυθισμένοι στις σκέψεις μας. Αναπάντητες ερωτήσεις. «Γιατί απέτυχα; Γιατί αυτή η σχέση κατέληξε έτσι; Γιατί δεν τα κατάφερα; Πώς φτάσαμε ως εδώ;». Τόσα πικρά ερωτηματικά και τόσες σκέψεις που προσπαθήσαμε να ξεμπερδέψουμε, μόνοι μας ή με τη βοήθεια φίλων. Ο χρόνος είναι το φάρμακο, μας είπαν. Πρέπει να πάρουμε απόσταση από τον πόνο μας και την οργή μας, έτσι ώστε να καταλάβουμε πού είναι το λάθος και τι κερδίσαμε απ’ όσα έχουμε περάσει. Θα καταλάβουμε όταν μας δώσουμε τον απαραίτητο χρόνο και χώρο.

Το καλύτερο, όμως, ξέρεις ποιο είναι; Ότι απολαύσαμε περισσότερο το γέλιο μας μετά από βαθύ ύπνο, χαρήκαμε παραπάνω την επιτυχία μας μετά από μια αποτυχία και ζήσαμε απόλυτα τον έρωτα μετά από ένα δύσκολο φινάλε. Σαν επιβράβευση που τα καταφέραμε, που δεν τα παρατήσαμε, που βγήκαμε νικητές. Γιατί η ζωή έχει ακριβώς αυτήν την πορεία, τα δύσκολα έρχονται ως εμπειρίες, για να μας διδάξουν τη γλύκα του μετά.

Όλα αλλάζουν, όλα γίνονται πιο φωτεινά μετά απ’ το σκοτάδι, γιατί η ζωή είναι και πικρή και γλυκιά. Κι αφού αντέξεις τα άσχημα, έρχονται τα πιο ωραία. Μόνο περήφανος πρέπει να νιώθεις  για τον εαυτό σου που μπόρεσες να το περάσεις όλο αυτό και στο τέλος κατάφερες να γελάς με όσα στο παρελθόν σε ‘καναν να κλαις. Όχι γέλιο ειρωνείας ή κοροϊδίας, γέλιο ικανοποίησης κι ευχαρίστησης για όλα τα όμορφα που ακολούθησαν.

Όταν χάνεις κάποιον απ’ τη ζωή σου πιστεύεις ότι κανένας δεν μπορεί να τον αντικαταστήσει, πως κανείς δεν μπορεί να σου γεμίσει τα κενά αυτού του ανθρώπου. Όταν όμως έρθει, ξεχνάς τις απογοητευτικές εκείνες σκέψεις που έκανες, όσο ο έρωτας σε βυθίζει σε νέα όνειρα. Δε χρειάζεται κανείς να σου γεμίσει τα κενά του παρελθόντος, γιατί πλέον αισθάνεσαι πλήρης. Όταν στη δουλειά σου έπιασες πάτο κι αγκάλιασες κάποια στιγμή την αποτυχία, πίστεψες ότι έτσι θα ‘ναι πάντα. Πως δε θα μπορέσεις να κάνεις κάτι σπουδαίο, να δημιουργήσεις, να βρεις μια νέα δουλειά ή να στήσεις την επιχείρησή σου ξανά απ’ το μηδέν. Δούλεψες, όμως, σκληρά κι ήρθε ξανά η επιτυχία, μαζί κι η αισιοδοξία κι η αυτοπεποίθησή σου, πίστεψες πια στις δυνατότητές σου και πίστεψαν κι οι άλλοι σ’ εσένα.

Η επιβράβευση έρχεται πάντα για αυτούς που δεν τα παρατούν. Να ‘σαι περήφανος για τον εαυτό σου που κολύμπησε στις μεγάλες φουρτούνες. Βγήκες πιο δυνατός και γεύτηκες τη γλύκα που φέρνει το καταλάγιασμα. Και πλέον δε φοβάσαι. Γιατί θα ξαναπέσεις, ίσως και χειρότερα, αλλά θα ‘σαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις όποια δυσκολία έρθει ξανά στον δρόμο σου, γιατί έχεις πλέον την εμπειρία.

Η ζωή έχει τόσα σκαμπανεβάσματα, που δεν τελειώνουν ποτέ, όμως εσύ θα βγαίνεις πάντα νικητής, γιατί απλά μπορείς!

 

Συντάκτης: Νάσια Κάραλη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη