

Δεν ξέρω,
πόσα σώματα άγγιξες με ηδονή.
Δεν ξέρω,
σε πόσα δέρματα χάρισες τη μυρωδιά σου.
Δεν ξέρω,
αλήθεια σε πόσα χείλια βυθίστηκε το φιλί σου.
Δεν ξέρω,
και δε με νοιάζει.
Γιατί, τώρα, υπάρχεις για μένα.
Και όλα τα βήματά σου,
όλο το παρελθόν σου
το νιώθω διαδρομή
που έφερε την ένωσή μας.
Κι αυτό,
αρκεί και περισσεύει,
για τώρα και για εκείνο το διστακτικό πάντα.
Αρκεί και περισσεύει,
για να μπορεί επιτέλους
το σώμα μου να πει
πως έπιασε λιμάνι.