Και το «τίποτα» κάτι είναι

Τίποτα∙ ουσιαστικό που προσδιορίζει την απουσία του οτιδήποτε. Μία λέξη που όλοι μας την χρησιμοποιούμε τουλάχιστον πέντε με δέκα φορές τη μέρα. Η αλήθεια, όμως, είναι, πως πλέον έχουμε κάνει το τίποτα καθημερινότητά μας και το «κάτι» σπάνιο.

Στην ερώτηση «τι κάνεις;» απαντάμε με χαρακτηριστική ευκολία «τίποτα» κι αφήνουμε τον άλλον να αμφιβάλλει και να αναρωτιέται μήπως, τελικά, και το τίποτα είναι κάτι. Δεν είμαστε ξεκάθαροι στις απαντήσεις μας, ίσως γιατί δεν είμαστε καν ξεκάθαροι απέναντι στα συναισθήματά μας, τον εαυτό μας τον ίδιο. Γιατί, στα αλήθεια, κάτι νιώθουμε εκείνη τη στιγμή, αλλά είναι τόσο μπερδεμένο κι εμείς τόσο δειλοί για να το ξεμπλέξουμε, που το βαφτίζουμε απλά «τίποτα».

Στην ερώτηση «θέλεις κάτι;» απαντούμε πάλι «τίποτα» κι εννοούμε «θέλω πολλά». Ένα παιχνίδι με τις λέξεις, ένας κρυμμένος θησαυρός πίσω απ’ τα υπονοούμενα. Ένα «τίποτα» που θέλει τόσο πολύ να γίνει κάτι. Ένα «θέλω» που κρύβεται πίσω από έξι γράμματα, πιο βολικά κι ασφαλή απ’ τα δικά του τέσσερα, ένα «θέλω» που ούτε στα χείλη σου δε χωράει.

«Έχεις κάτι;» είπαν κάποιοι, ίσως με πραγματικό ενδιαφέρον, «τίποτα» τους απάντησες πάλι κι η ψυχούλα σου γέλασε. Έτσι νομίζεις πως την ξεγελάς; Και το τίποτα κάτι είναι. Και τις περισσότερες φορές είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα απλό κάτι. Τα λόγια μπορείς να τα κρύψεις, τις εκφράσεις όμως; Ξέρεις, εκείνες τις εκφράσεις των συναισθημάτων που σφηνώνονται στα σκοτεινιασμένα μάτια σου, στα σφιγμένα χείλη σου, στα  συνοφρυωμένα φρύδια σου, εκείνες τις εκφράσεις θυμού, απογοήτευσης, στεναχώριας, φόβου, πώς μπορείς να τις κρύψεις;

Να θυμάσαι, δεν υπάρχει συναίσθημα του τίποτα. Δεν υπάρχει απάντηση του τίποτα. Υπάρχει ένα «ναι» κι ένα «όχι», ούτε καν ένα «ίσως». Το «ίσως», άλλος δειλός διπλωμάτης, σαν να λέμε «και ναι κι όχι». Και παγωτό και σουβλάκι μαζί. Ένα απ’ τα δυο θα φας όμως, τουλάχιστον εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή. Γιατί αν τα ανακατέψεις, το αποτέλεσμα δε θα σ’ αρέσει.

Πες στα ίσια αυτό που θες να πεις. «Είμαι καλά!» ή «Δεν είμαι καλά». «Θέλω κάτι, ναι» ή «Δεν ξέρω τι θέλω». «Έχω κάτι, ναι» ή «Δε θέλω να το μοιραστώ». Κι άσε το «τίποτα» να κάνει τη δουλειά του, να συνοδεύει απουσίες. Μην παιδεύεις τους άλλους μα κυρίως τον εαυτό σου. Πες τα όλα όπως τα νιώθεις, κι ας είναι σωστά ή λάθη.

Κι αν, πάλι, έρχονται μέρες ζόρικες που σε κάνουν να αισθάνεσαι «ένα τίποτα», να ξέρεις πως είσαι πολλά περισσότερα από αυτό. Αν νιώθεις το τίποτα να σε καταπιέζει, τότε πιάσε στα χέρια σου το κάτι. Την ευκαιρία, την ελπίδα, εκείνη που θα σε κανείς να νιώθεις σίγουρος πως είσαι κάτι πολύ περισσότερο.

Αν πάλι σιχάθηκες τη ρουτίνα του «τίποτα», τότε διάλεξε την καθημερινότητα ενός γεμάτου τώρα. Ξέχνα τον κύριο Τίποτα. Παντρέψου τη κυρία Μέλλον και κάνε τη μέλλουσα δική σου ερωμένη. Η καλύτερη δέσμευση του εαυτού σου και των συναισθημάτων σου.

Μην αμφιβάλλεις για τα όνειρά σου, κάνε τα πραγματικότητα. Μην τα αφήσεις να σε αφήσουν. Μην τα ξεχάσεις, γιατί αν τα εγκαταλείψεις θα μοιάσουν σε εκείνη την άδεια λέξη. Κάνε τα σημαντικά, να ‘ναι η ελπίδα σου, το «κάτι» σου.

Κάτι που θα έχει το στίγμα σου, θα ‘ναι εσύ. Και μάθε, επιτέλους, στην ερώτηση «τι έχεις;» να απαντάς ένα ειλικρινές «κάτι», ακόμα κι αν δε θες να το εξηγήσεις. Άσε τα «τίποτα» για εκείνους που φοβούνται να παραδεχτούν την αλήθεια τους. Εσύ μπορείς!