Η αγάπη και το μίσος είναι ένα τσιγάρο δρόμος. Δύο τόσο έντονα συναισθήματα που νομίζουμε ότι είναι αντιφατικές έννοιες. Τι και αν είναι οι δυο πλευρές του ίδιου νομίσματος; Τι κι αν ήξερες πως κάθε που «μισούσες» κάποιον, δεν ήσουν μακριά από την αγάπη σου γι’ αυτόν; Μια λεπτή γραμμή είναι κι αν την περάσεις, βιώνεις από την αρχή όλα όσα νόμιζες ότι ήξερες. Αναθωρείς κάθε σπίθα, κάθε αίσθηση. Μπορείς πια να πεις πως έφτασες στα άκρα, αγάπησες ολοκληρωτικά.
Το μίσος δεν είναι η απουσία της αγάπης. Είναι η έκπτωτη αγάπη σου. Αυτή που προοριζόταν για κάποιον αλλά πλέον έχασε τον προορισμό της. Μισούν όσοι δεν μπορούν να προσφέρουν την αγάπη τους εκεί που θέλουν. Μισούν όσοι δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Πού νομίζεις θα πήγαινε όλο εκείνο το συναίσθημα; Δε φεύγει, δε χάνεται. Δεν απαλλάσσεσαι απ’ αυτό έτσι απλά. Μεταμορφώνεται.
Μισείς με το μυαλό γιατί η καρδιά σου έχει χάσει πια τον προορισμό της. Μισείς κι αυτό σημαίνει ότι ακόμη, αγαπάς. Με λάθος τρόπο, αλλά και ποιος θα σου πει τι είναι σωστό και λάθος. Η καρδιά φτιάχτηκε για να μετράει αγάπες και το μυαλό για να μηδενίζει τον κόσμο όλο. Κι η αλήθεια είναι ότι δεν μπορείς πάντα να διαφοροποιήσεις την αγάπη από το μίσος- έτσι μάς έδειξε η ίδια η ιστορία. Τα συναισθήματα δεν είναι ποτέ τόσο μαύρα ή άσπρα. Είναι πολλά διαφορετικά χρώματα μπλεγμένα, συστατικά που αναμειγνύονται για να κάνουν ένα καινούριο χρώμα, μια συνταγή που ποτέ δε γεύτηκες πιο πριν.
Πολλές φορές στη ζωή σου θα νιώσεις αγάπη για κάποιον που θα μετατραπεί σε μίσος μέσα σε μια στιγμή. Γιατί ίσως σε παράτησε, ίσως έφυγε μια μέρα, ίσως σταμάτησες να τον καταλαβαίνεις κι εσύ, ίσως τον αδίκησες. Είναι αυτή η έκπτωσή της, που μας κάνει να μισούμε, σαν το φθηνό αλκοόλ που ξέρεις ότι θα σε χαλάσει μα το πίνεις ούτως ή άλλως. Ένα άσχημο συναίσθημα που σού κάνει κακό κεφάλι, αλλά ταυτόχρονα επίπονα αληθινό. Κι εμείς πρέπει να το νιώσουμε βαθιά για να μπορέσουμε να το αποβάλλουμε αργότερα. Να μην αφήσουμε το μίσος να χρωματίσει το μυαλό μας, αλλά να είναι η δύναμη που θα μάς ωθήσει και πάλι στην αγάπη.
Κι εκείνη θα έρθει την κατάλληλη στιγμή να σε σώσει, θα γίνει πάθος κι ορμή, θα γίνει θέληση για δημιουργία, θα γίνει κρύο νερό κι αέρας και θα σηκώσει ότι έμεινε παγωμένο. Γιατί κι οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων είναι περίπλοκες και κάποτε κοκαλώνουν από τη μίξη της αγάπης και του μίσους. Οι λόγοι που οδηγούν σε μια τέτοια έκβαση είναι πολλοί. Οι προσδοκίες που δεν εκπληρώθηκαν, η κακή επικοινωνία, η χαμηλή αυτοπεποίθηση, η έλλειψη κατανόησης των αναγκών του συντρόφου μας. Όλα φωνές των ανεκπλήρωτων θέλω μας.
Μπορείς να ξεφύγεις απ’αυτό το μοτίβο αν είσαι ειλικρινής πρώτα με τον εαυτό σου κι αργότερα με τον σύντροφό σου. Χρειάζεται να βρείτε τη χρυσή τομή στο να διατηρήσετε υγιή τη σχέση σας και να την εξελίξετε. Η αγάπη και το μίσος αλληλοσυμπληρώνονται, όμως δεν εμφανίζονται ποτέ μαζί, καθώς είναι το ένα η πλάτη του άλλου. Είναι στο χέρι σου να διαλέξεις ποιο απ’ τα δύο θέλεις να έχεις για στήριγμα.
Συντάκτης: Βίκυ Μήλιου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
